نگاهی به زوائد زاییدۀ دیکتاتوری در جغرافیای موسوم به افغانستان و ایران

نگاهی به زوائد زاییدۀ دیکتاتوری در جغرافیای موسوم به افغانستان و ایران

آیا سیاستمدارید؟

آیا نگران مردم افغانستان هستید؟

آیا می‌خواهید با ارائه و اجرای سیاستی مناسب با وضع پیچیدۀ جغرافیای موسوم به افغانستان باعث بهروزی مردم شوید؟

سیاست مناسب واضح است!

بمیرید!

فدرالیست‌ها چیستند؟

اشکال متفاوتی از گندآب دیکتاتوری که با بدیهی‌انگاری دولت‌گرایی و تعمیق شعارهای لیبرالیستی خواهان زدودن جنبش‌های اجتماعی و مقاومت‌های جمعی و فردی، علیه دول و ادامۀ بازی‌های فاجعه‌بارشان هستند.

دولت‌ها و دولت‌مردان خواهان استمرار سلسله‌مراتب خود هستند. سیاست تنها خواستار تداوم خود است. چه فدرالیست و چه طالب به‌عنوان تبلور واژۀ دولت چنان یهوه/مسیح/الله به مردم می‌گوید: «از من به من پناه ببرید!»

ملل/اتنیک‌های جغرافیای افغانستان و ایران نیازی به پدرسالاری دولت‌گرایان ندارد.

لنینیست‌ها تا فدرالیست‌های نئولیبرالیست ناتوان از خواستاربودن انقلابی اجتماعی هستند زیرا صرفاً دربند فرم‌ها و صورت‌های سیاسی باقی مانده‌اند.

برای ایجاد نظم‌های خودگردان مردمی برپایۀ دموکراسی مستقیم و ایجاد جوامعی خودسازمان‌یافته به‌واسطۀ همکاری‌های داوطلبانۀ منوط به نقاط اشتراک باید از طالب تا طلبه و تاج‌زاده تا تاجزاده عبور کرد.

جغرافیای اتحادیۀ آنارشیست‌های جغرافیای موسوم به افغانستان و ایران نیازی به رهبر، شورای رهبری ویا ارگان‌های رهبری‌کننده ندارد. مردم این جغرافیا هوشمندانه به بحران مدیریت غیردموکراتیک نهادهای سرکوب پی برده‌اند و خواهان گذار از نهادهای قدرت و مدیریت به خودمدیریتی به واسطۀ دموکراسی مستقیم هستند و ما نیز به عنوان بخشی خودسازمان‌یافته از مردم ارگان‌های مختلف مدیریتی نمی‌خواهیم، ما خودمدیریتی ارگانیک می‌خواهیم و آن را بی تردید و به هرترتیب به چنگ می‌آوریم.

بخش رسانه‌ای اتحادیۀ آنارشیست‌های افغانستان و ایران

(بخشی از خودسازماندهی‌های فدراسیون عصرآنارشیسم)