قطعنامهٔ جنبش زنان عدالتخواه افغانستان در پیوند به بسته‌ماندن مکاتب و فرمان رهبری طالبان در مورد حقوق زنان

زنان، بخش عظیم نفوس جامعه را تشکیل می‌دهند که با محدودیت آنان، نیمی از توانایی‌های جامعه از امکان رشد و تاثیرگذاری باز می‌ماند. بسته ماندن دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها به روی دختران، گرفتن حق کار و فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی از زنان، به مفهوم ضدیت با رشد توانایی‌های جامعه و انکار زنان است.

زنان و دختران افغانستان در طول دو دهه‌ی گذشته با تحمل رنج بی‌شمار، به مکتب و دانشگاه رفتند، درس خواندند، حضور فعال در بخش‌های سیاسی، اقتصادی و مدنی داشتند و توانایی جامعه را بالا بردند. بستن مکاتب به روی دختران و اجازه ندادن زنان جهت حضور در محلات کاری‌شان به معنی عقب‌گرد جامعه و فلج کردن عمدی قوه عظیم بالندگی آن با شیوه حذف زنان است؛ که ما هرگز اجازه چنین کاری را نخواهیم داد و برای آن مبارزه خواهیم کرد.

تشکل کابینه طالبان نشان داد که زنان، اقوام مختلف و نیروی جوان و تحصیل‌کردهٔ افغانستان کاملاً و صریحاً از بدنه دولت حذف شده‌اند. مشخص است که چنین کابینه‌ای نه کارآمد است و نه مورد قبول مردم افغانستان می‌باشد.

فرمان امیرالمومنین طالبان در مورد حقوق زنان، که همه هستی و حق زنان را با قانون بدیهی و اقتباسی فقط و فقط در چارچوب ازدواج و نکاح خلاصه کرده، نیز نشان می‌دهد که آنچه طالبان در مورد زنان افغانستان می‌اندیشند از ساحت خانه و خانه‌داری فراتر نمی‌رود.

طالبان، از حقوقی که زنان افغانستان برای آن مبارزه می‌کنند و در شروع قطعنامه به آن اشاره کردیم و در پایان نیز بر آن تأکید خواهیم کرد؛ هیچ تصوری ندارند.
طالبان عمداً مبارزات و مطالبات زنان افغانستان را نادیده می‌گیرند و فقط برای سرکوب آن تلاش می‌کنند.

بنابرین، ما زنان افغانستان برای به دست آوردن حقوق خود از هیچ نوع تلاشی دریغ نخواهیم کرد و از سازمان ملل متحد، نهادها و کشورهای دخیل در قضایای افغانستان، نیز جداً می‌خواهیم که به حقوق زنان در افغانستان توجه کنند و برای به دست آوردن این حقوق، دست از سکوت و تعامل با طالبان بردارند.

مطالبات زنان افغانستان تا تحقق واقعی آن:

۱- پایان‌ مسدودیت دروازه‌های مکتب و دانشگاه به روی دختران:
ایجاد محدودیت بر آموزش و تحصیل، انکار حقوق‌ اساسی زنان بوده و در تضاد مطلق با اعلامیه‌های حقوق بشر سازمان ملل قرار دارد؛

۲- کسب علم و تحصیل برای مرد و زن بدون تفکیک جنسیتی:
ما زنان افغانستان تعلیم و تحصیل را بدون کوچکترین تقسیم‌بندی بر مخرج جنسیت، تا عالی‌ترین درجه‌های علمی، حق گفتگو‌ ناپذیر خویش دانسته و علیه‌ هرنوع محدویت بر آن، مبارزه می‌کنیم؛

۳- حضور واقعی و بی‌قیدوشرط زنان در همه‌ی ابعاد جامعه:
جنسیت از نظر ما، نه به معنای مهتری و کهتری، نه به مفهوم برتری و کمتری و نه ضعف و قوت است؛ این تقسیم‌بندی بیانگر جهالت و مسبب عقب‌ماندگی در جامعه است و بس.
بنابراین، ما حضور و فعالیت در عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی را حق انکار ناپذیر خویش دانسته و مبارزه برای دست‌یابی به این حق را واجب می‌دانیم؛

۳- حق برابر «انتخاب کردن» و «انتخاب شدن»:
ما زنان، حق انتخاب را در هر دو بعد، از سطح زندگی خصوصی و خانوادگی تا سطوح بلند سیاسی، اقتصادی و اجتماعی همچنان حق مسلم خویش دانسته و هر نوع تقسیم بندی و خط‌کشی‌ را در این مورد، مردود دانسته، علیه آن می‌ایستیم؛

۴- احترام به ارزش‌های حقوق بشری و رفتار مطابق با واقعیت جامعه:
ما زنان افغانستان، رفتار و عمل‌کرد، گفتار و فرمان‌های طالبان را در قبال سرنوشت خویش خلاف عدل و انصاف، در تضاد با اعلامیه‌های جهانی حقوق‌بشر دانسته، از آنان می‌خواهیم که در قبال زنان مطابق واقعیت‌های امروز بشری، اعلامیه‌های حقوق‌بشری و ارزش‌های پسندیدهٔ جهانی عمل نمایند؛

ه- توجه جدی جامعه جهانی، سازمان ملل متحد و سازمان‌های مدافع حقوق زنان به مطالبات زنان افغانستان:
ما از جامعه‌ی جهانی، نهاد‌ها و سازمان‌های مدافع حقوق زنان، کشور‌های منطقه و جهان می‌خواهیم که زنان افغانستان را در امر دست‌یابی به حقوق اساسی و بشری‌شان، همراهی کرده و از هر نوع تعاملی که سبب رسمیت‌بخشیدن به رفتار طالبان با جامعه و بخصوص زنان افغانستان می‌شود، پرهیز کنند.

پاینده باد مبارزات بحق زنان افغانستان!