ویدئویی در معرفی کتاب والدن نوشته فیلسوف آنارشیست آمریکایی هنری دیوید ثورو + دانلود کتاب

این متن، گزیده‌ای از کتاب والدن (Walden) اثر هنری دیوید ثورو است، کتابی درباره دوران تنهایی نویسنده در اطراف دریاچه والدن ماساچوست. ثورو (۱۸۶۲- ۱۸۱۷) نویسنده و فیلسوف آمریکایی، طرفدار لغو برده داری و عضو برجسته مکتب تعالی گرایی است که معتقد است اتکا به خویشتن مانعی است در مقابل تاثیرات مخرب سیاست و دین سازمان یافته. در این نوشته که مشهور‌ترین اثر ثورو به شمار می‌رود، وی از۲۶ ماه تنهایی خود می‌گوید که طی این مدت با حاصل دسترنج خود زندگی کرده و توضیح می‌دهد که چرا او چنین زندگی ابتدایی در طبیعت را برگزیده و این امید را داشته که خوداندیشی در این دوران به وی برای درک جامعه کمک کند. به گفته وی «من به جنگل رفتم چرا که مایل بودم آن چنان که می‌خواهم زندگی کنم، تنها با آن چه در زندگی از اهمیت برخوردار است روبرو شوم، و ببینم آیا قادر هستم آن چه را که زندگی می‌تواند به من بیاموزد فرا بگیرم، و در انتظار روزی نمانم که مرگ فرا برسد و ببینم که زندگی نکرده‌ام.»

براى دانلود “والدن” (Walden) به زبان فارسى اینجا کلیک کنید.

برای خرید آنلاین کتاب اینجا کلیک کنید

هنری دیوید ثورو متفکری کمیاب و ناهمرنگ در میانه‌ی قرن ۱۹ در کنکورد آمریکا زندگی می‌کرد. نوشته‌های او زیادند. ۱۴ جلد روزنگار دارد که بارها و بارها آن ها را ویرایش می‌کرده است. مقالات بسیار و متن‌های سخنرانی نه چندان کم.

امروزه، دو نهاد مستقل، به نام او در آمریکا کار می کنند تا کارهایش را در اختیار خوانندگان بگذارند. اما هستند دانشگاه هایی که کرسی ثورو شناسیِ مستقل برای خود دارند و کارهایش را مرتب و ویراستاری و مقدمه نویسی و یادداشت نویسی می کنند.

چندین کتاب نوشته که دو تا از آن‌ها به عنوان شاهکارهای او، خیلی نامدارند:
– نافرمانی مدنی (ترجمه‌ی این کمترین)

– والدن

اولی از فردیت و کنشگری سیاسی در برابر هر دولت مستقری صحبت می کند و در عین حال، آزادزیستی و مستقل‌زیستی و ساده‌زیستی را می‌بینیم که در جای جای آن به عنوان الگو معرفی می‌شود. در نافرمانی، از دولت می‌خواهد که دست از سرش بردارد و تحمل‌اش کند، اما در عین حال به دولت ستمگر و دستورات‌اش به شدت حمله می برد و در صورت لزوم، خواستار نافرمانی اخلاقیِ جمعی و لااقل فردی در برابر دستورات غیراخلاقیِ احتمالی دولتش می‌شود.

اما در کتاب دومی، دیگر کار مستقیمی به سیاست و جامعه ندارد، هر چند که گاهی با گوشه و کنایه. در والدن بیشتر، نگاه انسان به زندگی، عمر، و اقتصاد زندگی، یعنی “چگونگی مصرف منبع بسیار بسیار کمیاب عمر برای کسب بیشترین رضایت و لذت ممکنه” را به جلو می کشد. خاطرات‌اش را در طی دوسال و دو ماه اقامت در کنار جنگل و برکه ی والدن در فاصله‌ی ۲ کیلومتریِ مرکز شایعات و وراجی های روزمره‌ی کوچه و خیابان، یعنی خیابان اصلیِ کنکورد برای مان تعریف می کند. اما خاطراتی با تاملاتی شگفت‌آور.

می‌توان این تاملات را با کمک تمثیلی، بهتر شرح داد: برگ های خشک پاییزی را می‌توان با جارویی بزرگ جارو کرد و آتش‌شان زد تا از شرشان راحت شد. اما کسی هم پیدا می‌شود و چند روز روی یکی از میلیون‌ها برگ پاییزی تامل می کند. با چشم، با کمک ذره بین و بعد با استفاده از میکروسکوپ. دنیایی که این دو برخورد با برگ‌ها معرفی می‌کنند، دو دنیای خیلی متفاوت است. در نگاه پر تامل دوم، متوجه می شویم که همین برگ، چه پیچیدگی‌ها و چه‌شگفتی‌هایی دارد که در حالت عادی از آن ها غافل می‌شویم.

او در والدن توانست این فرصت را به خودش بدهد که بی انزواطلبی از جامعه، اما با فرار از هرزه‌گویی‌ها و وقت تلف کردن‌هایش، در طبیعت و هستی و انسان تامل کند. کتاب بنویسد، تولید کند و معاش‌اش را بی‌نیاز از دیگران بگذراند؛ با مردمی که می خواهد، ملاقات کند و شب‌ها و روزهایی را در کلبه‌ی کوچک اش به گفتگو با آنان بگذراند؛ حتی پذیرای ۲۵ نفر در یک نشست در کلبه‌ی کوچکی باشد که عرض و طولش ۳×۴و نیم متر بود و بعدها هم کلوپ والدن نام گرفت؛ اما اسیر وقت تلف کن‌هایی مثل بیشتر “گروه‌های تلگرامی و چت های سرِ پاییِ” آن روزگار نشود. برای‌اش کافی بود که یک بار خبری سیاسی را بشنود و دیگر ضرورتی برای دنبال کردن ساعت به ساعت آن نبیند. فرصت پیدا کرد تا آزمایشی را بر روی خود انجام دهد که آیا می‌توان با کمترین امکانات هم، سرخوشانه زیست یا نه. ثورو از این آزمون موفق بیرون آمد. یعنی برای خود به مرگ گرفت تا ما به تب راضی شویم. خواست راهی نشان بدهد که بله؛ می‌توان!

پس: زندگی را ساده کن، ساده کن،‌ ساده کن!

این بود فرمولی که بعد از تجربه‌اش بدست آورد. از آن روز تا به حال، آدم‌های خیلی زیادی در برابر این تجربه قرار گرفته‌اند، از خواندن اش و شنیدن‌اش لذت برده‌اند، اما موقع عمل، دست و دل‌شان لرزیده است و گفته‌اند سخت است. نمی توانند دل بکنند از وضع فعلی خودشان. با وجودی که ثورو در والدن به خوبی جمع و تفریق دقیقی می‌کند که سر جمع، آدمی که می‌خواهد فراغت یا لذت مرسوم و همرنگانه‌ی بیشتری ببرد، در این بازی، بازنده‌ی نهایی است؛ اما آدم‌ها عملا همین محاسبه را به عمد فراموش می‌کنند و همان راهی را می روند که همگان می روند و چاره را در تن دادن به سوی فریب بزرگ «رفاه و فراغت بیشتر» در شعار “هر چه بیشتر بهتر!” می بینند، و نه در سر باز زدن از آن؛ در نتیجه همرنگ می‌شوند.

مشهور است ثورو بعد از این که به دلیل نپرداختن اعتراضی و اخلاقی و عمدیِ مالیات سرانه، یک شب در زندان خوابید، امرسون، غول فکریِ آمریکا که دوست و همدم و سرزنش‌گر او بود به ملاقات‌اش آمد و پرسید: “هنری! تو این جا چه می کنی؟!” و ثورو هم در جواب‌اش پرسید: رالف! راستی! تو اوون جا چه می‌کنی؟!”

به همین خاطر بود که امرسون، بر سر خاکش این چنین اعتراف کرد و حسرت خود را برای آزادگیِ دوست‌اش به نمایش گذاشت:

“او تنها انسان آزاد شهرش بود و استقلال‌اش چنان نمودی داشت که دیگران درمقایسه با وی، بردگانی بیش نبودند.”

در ایران، ثورو ناشناخته بوده، اما در سال ۱۳۷۸ نافرمانیِ مدنی اش را ترجمه کردم و برای استفاده ی عموم در اینترنت گذاشتم. این کتاب در سال ۱۳۹۳ از سوی نشر قطره چاپ و تجدید چاپ شد. سال‌هایی بعد کتاب دیگری را به نام “دارندگی (فراوانی) در بسندگی است – اقتصاد جایگزین ثورو” در مورد زندگیِ او در والدن به فارسی ترجمه کردم.

اما برای اولین بار بود که در مرداد و شهریور امسال (۱۳۹۵)، مصطفی ملکیان که با شیفتگی، در سه نشست‌ کلاس “اخلاقی زیستن در دنیای امروز”، به‌طور مفصل به جمع “پیکرتراشان معنویت” و “اخلاق تعالی گرا” و یکی از برجسته ترین شان، ثورو پرداخت؛ نشان داد که این ثورو بوده که در میان اینان، اخلاق تعالی‌ را به تمامی زندگی کرد. ملکیان باز هم، متاثر از ثورو در چند نشست در شیراز (۱۳۹۵)و شهرضا (فروردین ۱۳۹۶)، به همین بحث ساده زیستی پرداخت و توانست این شیوه ی زیست مطرح در دنیای امروز را به شکلی واضح تر برای اهل سواد ایرانی باز کند و به عنوان یک «باید مطالعاتی» و «بحث در خور تامل» درآورد.

او شاعری بوده که با ساده زیستی، مبارزه با همرنگی و روزمرگی، مبارزه با مصرف گرایی، و با تامل در طبیعت و هستی، توانست زیستن را همچون شعری بسراید و نیز شعر زیستن را با تمام وجود زندگی کند! عطر این زیستن، مشام همه‌ی اهل معنویت را تا همیشه می‌تواند پر ز هوا کند.

——–——————————————————

آدرس و اسامی صفحات مرتبط با مجموعه عصر آنارشیسم

The names and addresses that related to anarchism era website