قسمت هفتم آنارشیستهای آفریقا : جستاری در باره گزیده ای از کتاب آنارشیسم ، نوشته کالین وارد

در قسمتی از این کتاب می نویسد : ( در آفریقا، ” ام‌با” و “ایگاروی ” ، نویسندگان تحقیقی درباره ی شکست سوسیالیسم تحمیلی دولت ها، توجه خواننده را به این نکات جلب می‌کنند:

مشکل رایج ستیزه‌های قومی در سراسر قاره آفریقا، نادیده انگاری این قاره از نظر سیاسی و اقتصادی در سطح جهان، رنج و درماندگی دهشتناک در حدود نود درصد از جمعیت آفریقا، و البته فروپاشی در حال جریان دولت-ملت در بسیاری از بخش‌های آفریقا.

به اعتقاد این نویسندگان:

باتوجه به این مشکلات، بازگشت به مبانی آنارشیسم در آفریقای جماعت گرا از هر نظر گریز ناپذیر است. آرمان جامعه‌ای خودگردان که نتیجه‌ی خواست آزاد مردم آن و عاری از خودکامگی و محدودیت باشد همان‌قدر که جذاب است در دراز مدت امکان‌پذیر هم خواهد بود. )

ترجمه آنارشیستهای شاهین شهر : ” وقتی در باره آنارشیسم در قاره آفریقا صحبت می کنیم می توانیم به آنارشیستهای آفریقای شمالی ( الجزایر ،مصر،مراکش) ، آفریقای غربی ( نیجریه ،سیرالئون ، سنگال ،مالی، بورکینافاسو ، غنا، توگو، بنین ، ساحل عاج ) ،شرق آفریقا ( اوگاندا ، کنیا ، زیمباوه ، زامبیا ، موزامبیک ، تانزانیا) ، جنوب آفریقا ( آفریقای جنوبی ، بوتسوانا ، لسوتو و سوازیلند ) ، مرکز آفریقا ( کامرون ، جمهوری آقریقای مرکزی ، آنگولا ، جمهوری کنگو ) ، شاخ آفریقا یا آفریقای شمال شرقی ( سومالی ) و….اشاره کنیم.

آنارشیسم، سندیکالیسم انقلابی و جنبش های ضد اقتدارگرا در غرب آفریقا :

در دهه ۱۹۹۰، برای اولین بار ، گروه های آنارشیست در غرب آفریقا ظاهر شدند. لیگ آگاهی، یک گروه نیجریه ای که به IWA پیوست، در اوایل دهه ی ۱۹۹۰ شکل گرفت و به نقش فعال در مقاومت در برابر حکومت نظامی ادامه داد. آنها یک ایستگاه رادیویی در جنوب شرقی نیجریه تاسیس کردند که طبق گزارشات رسیده به غرب ، بعد از آن ، به سیرالئون رسیدند، در مورد یک شاخه ای از IWW که در آن تشکیل شده بود و ظاهرا تا حدودی در سازماندهی تلاش های قبل از کودتای نظامی موفق بود ، که ممکن است متاسفانه کار آنها به پایان رسیده و ضربه خورده باشند.

آنارشیستهای اروپایی نیز با سندیکالیست ها در سنگال ارتباط برقرار کردند. این ها تنها آغاز های کم و با توجه به مشکل در ارتباط با غرب از آفریقا هستند، ما در مورد این گروه ها بسیار کم می دانیم. با این حال، مطمئنا آنها نماینده ی جدید و امیدوارانه در غرب آفریقا هستند. علاوه بر این، در سال های اخیر، چندین آنارشیست از غرب ، آفریقای غربی را دیدند و آنارشیست ها را در آنجا ملاقات کردند، امیدواریم که گزارش های آنها به درک واقعیت سیاسی و اقتصادی این بخش از جهان کمک کند.

آنارشیسم و سندیکالیسم انقلابی در شمال آفریقا و خاورمیانه :
آنارشیسم در آفریقای شمالی و خاورمیانه تاریخی طولانی تر از بسیاری دیگر از قاره ها دارد. اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، چندین نشریه آنارشیستی و افراد مشهور در لبنان، الجزایر، مصر و تونس وجود داشتند. اولین انتشار آنارشیستی در این بخش از جهان، به نظر می رسد در سال ۱۸۷۷، در اسکندریه، مصر. آغاز شده است . بخش عمده ای از تأثیرات آنارشیسم ابتدا در میان کارگران مهاجر ایتالیایی ( که در اواخر قرن نوزدهم در سرتاسر منطقه مدیترانه زندگی می کردند) گسترش یافت.

با این حال، این تلاش های آزادیخواهانه عموما تحت تأثیر جنبش های ملیگرایان و تا حدودی جنبش مارکسیستی قرار گرفت که در طول مبارزات رهایی بخش ، علیه استعمار گرایی شد. با این حال در سال های اخیر، آنارشیسم در چندین کشور آفریقای شمالی و خاورمیانه دوباره ظاهر شد. گروه های آنارشیست فعال، روشنفکران و اعضای اتحادیه های کارگری در لبنان، مصر، الجزایر، اسرائیل و مراکش هستند،

آنارشیسم و سندیکالیسم انقلابی در شرق آفریقا :

اخیرا به نظر می رسد که جنبش ها و ایده های آنارشیستی برای اولین بار در شرق آفریقا ظاهر می شوند. در سال ۲۰۰۰، آنارشیستهای غربی در ابتدا درباره “نیروهای دموکراتیک آنارشیست” اوگاندا یا UADF، یک گروه مسلح مستقر در غرب اوگاندا، که حملات متعددی علیه دولت نظامی انجام داده بودند، شنیدند. اولین اعلامیه های یک نماینده این گروه، به طور کلی بین آنارشیست های غربی شک و تردید وجود داشت و در واقع بسیاری از سوالات در مورد آنارشیسم در اوگاندا و ارتباط آن با ADF همچنان ادامه دارد. با این حال، اخیرا آنارشیست های اوگاندا چندین ایمیل در اینترنت توزیع کرده اند که کاملا واضح است که آنها واقعی هستند، هرچند ارتباطات آنها با گروه های مسلح هنوز نامشخص است.

در سایر نقاط شرق آفریقا ، تحولات دلگرم کننده دیگری نیز وجود دارد. در کنیا، جنبش های دانشجویی رادیکال که با دیکتاتوری ریاست جمهوری موی یکی از دزدان بزرگ جهان مخالف بودند، علاقه خاصی به ایده های آنارشیستی داشتند و چندین کنیایی در ایمیل لیست anarchy_africa وجود دارند. WSF آفریقای جنوبی با آنارشیست ها در تانزانیا ارتباط برقرار کرده است.

در اوایل قرن بیستم، در موزامبیک گروه های سندیکالیست آنارشیستی و انقلابی وجود داشت.اتحادیه کارگران صنعتی و تجاری کارگران آفریقا (ICU)، که در نامیبیا، زامبیا و زیمبابوه و یک کشور دیگر فعالیت می کرد، نیز تا حدی تحت تاثیر سندیکالیسم انقلابی قرار داشت.

در سال ۱۹۹۷، رفقای WSF ارتباط با آنارشیست ها را در زامبیا برقرار کردند و به ایجاد یک WSF در زامبیا کمک کردند. با این حال، تماس از دست رفته و وضعیت فعلی رفقای زامبیا نامشخص است. WSF همچنین مواد مورد نیاز را در زیمبابوه توزیع کرد و در تانزانیا در تماس و ارتباط بودند .

آنارشیسم، سندیکالیسم انقلابی و جنبش های ضد اقتدارگرا در آفریقای جنوبی، لسوتو و سوازیلند :

آنارشیست ها و سندیکالیست های انقلابی در آفریقای جنوبی قرن بیستم در خط مقدم گروه های سوسیالیستی قرار داشتند. آنها در فدراسیون سوسیال دموکرات، که در شهر کیپ تاون در سال ۱۹۰۴ تاسیس شد، نقش داشتند. در سال ۱۹۱۰، دو گروه انقلابی سندیکالیستی در ژوهانسبورگ، حزب کارگری سوسیالیست و بخش کارگران صنعتی جهان (IWW) تاسیس شد.

لیگ بین المللی سوسیالیستی (ISL)، که در سال ۱۹۱۵ تأسیس شد، بزرگترین و مهم ترین گروه سوسیالیست انقلابی در آفریقای جنوبی در دهه ۱۹۱۰ بود. از همان ابتدا، ISL متعهد به سندیکالیزم انقلابی شد و دیدگاه لغو تبعیض نژادی را در آفریقای جنوبی به عنوان یک وظیفه اصلی انقلابی دید. ISL اولین اتحادیه کارگران آفریقایی، کارگران صنعتی آفریقا را در سال ۱۹۱۷ و همچنین سه اتحادیه دیگر سندیکالیست برای کارگران رنگ تأسیس کرد: اتحادیه کارگران صنعتی ، اتحادیه صنایع اسب سوار و کارگران صنعتی (کارگر هندی) . در شهر کیپ تاون، یک گروه جدید، اتحادیه صنعتی سوسیالیست، که در سال ۱۹۱۸ تأسیس شد، مشابه آن ، اتحادیه کارگران صنعتی را تاسیس کردند .

گرچه بیشتر سندیکالیستهای انقلابی در اوائل دهه ۱۹۲۰ جذب لنینیسم شدند و حزب کمونیست آفریقای جنوبی را در سال ۱۹۲۱ تأسیس کردند، ایده های سندیکالیستی در اتحادیه کارگران صنعتی و تجاری کارگران آفریقا (ICU) ادامه یافت. این اتحادیه تجاری عظیم ، که در سال ۱۹۲۷ با ۱۰۰ هزار عضو ، دارای بخش هایی در نامیبیا، زامبیا و زیمبابوه بود. با این حال، ایدئولوژی ناسیونالیستی و لیبرال، و رهبری فاسد و ضعیف طبقه متوسط، به نابود کردن ICU تا دهه ۱۹۳۰ کمک کرد.

آنارشیسم در جنوب و مرکز آفریقا :

در اوایل قرن بیستم، در آفریقای جنوبی گروه های سندیکالیست آنارشیستی و انقلابی وجود داشت. اتحادیه کارگران صنعتی و تجاری کارگران آفریقا (ICU)، که در آفریقای جنوبی و سه کشور دیگر فعالیت می کرد، نیز تا حدی تحت تاثیر سندیکالیسم انقلابی قرار داشت.

جنبش جدید آنارشیستی در منطقه در دهه ۱۹۹۰ در آفریقای جنوبی شروع به توسعه کرد. یکی از اولین گروه های جدید جنبش انقلابی آنارشیست (ARM) بود که در سال ۱۹۹۵ توسط فدراسیون همبستگی کارگران (WSF) جایگزین شد.

مجله استرالیایی آنارکو-سندیکالیست “سازماندهی ” گزارش می دهد که در کنگره IWA در دسامبر ۲۰۰۰ گفته شد که یک سازمان در جمهوری کنگو ظهور کرده است. آنارشیستهای پرتغالی نیز با هواداران در آنگولا ارتباط برقرار می کنند. ”

#آنارشیسم_آلترناتیو_ممکن_است

منبع : آنارشیستهای شاهین شهر در اینستاگرام

———————————————————–

آدرس “دختران آنارشیست افغان ” در فیسبوک

https://www.facebook.com/Afghan-Anarchist-Girls-116992605591873

————————————————————–

آدرس آنارشیستهای رشت در اینستاگرام

https://www.instagram.com/anarshist.rasht

———————————————————

آدرس صفحه آنارشیستهای شهر بوکان ( ئانارکیسته کانی بوکان ) در اینستاگرام :

https://www.instagram.com/bokan_anarchy

———————————————————–