کلمبیا: دادگاه قانون اساسی از ازدواج همجنسگرایان حمایت کرد

به گزارش دیده‌بان حقوق بشر : «دادگاه قانون اساسی کلمبیا به سال‌ها بلاتکلیفی برای زوجهای همجنسگرا پایان داد و حقوق دگرباشان_جنسی را با تایید اعتبار ازدواج ایشان در ۲۸ آوریل ۲۰۱۶ تقویت کرد.»

پیش از این تا کنون تنها ازدواج همجنس‌گرایان در هجده کشور ایرلند، هلند، بلژیک، اسپانیا، کانادا، آفریقای جنوبی، نروژ، سوئد، پرتغال، ایسلند، آرژانتین، دانمارک، اروگوئه، نیوزیلند، برزیل، فرانسه، انگلستان و ایالات متحده آمریکا قانونی بوده است و همجنس‌گرایان در این کشورها از تمامی مزایای ازدواج که برای دگرجنسگرایان فراهم است برخوردارند. برخی از این مزایا عبارتند از: حق سرپرستی فرزند، حق ارث، حق بیمه و تخفیف‌های مالیاتی.

ازدواج همجنس‌گرایان در برخی از کشورها مانند مکزیک تنها در برخی از مناطق انجام می‌شود. برخی از کشورها مانند اسرائیل نیز ازدواج‌های زوج‌های همجنسی که در کشورهای دیگر انجام شده باشند را به رسمیت می‌شناسند. در کشورهای متعدد دیگری نیز همجنسگرایان اجازه تشکیل زندگی مشترک به صورت قانونی را دارند اما متاسفانه به نسبت زوج‌های دگرجنسگرا از حقوق کمتری برخوردارند.

ازدواج همجنس‌گرایان در برخی از کشورها مانند مکزیک تنها در برخی از مناطق انجام می‌شود. برخی از کشورها مانند اسرائیل نیز ازدواج‌های زوج‌های همجنسی که در کشورهای دیگر انجام شده باشند را به رسمیت می‌شناسند. در کشورهای متعدد دیگری نیز همجنسگرایان اجازه تشکیل زندگی مشترک به صورت قانونی را دارند اما به نسبت زوج‌های دگرجنسگرا از حقوق کمتری برخوردارند. اتحاد مدنی و همخانگی قانونی نوعی پیمان همسری هستند که حقوق کمتری برای زوج‌های همجنسگرا در نظر می‌گیرند.

مخالفان اعطای حق ازدواج به همجنس‌گرایان اغلب به‌خاطر مسائل دینی یا عدم تمایل به تغییر مفهوم کلاسیک ازدواج (میان یک زن و یک مرد) با ازدواج همجنس‌گرایان مخالفت می‌کنند.

کشورهای اسکاندیناوی نخستین گام‌های عملی در زمینه برابرسازی را برداشتند و دانمارک اولین کشور دنیا بود که اتحاد مدنی بین همجنسگرایان را در سال ۱۹۸۹ تصویب کرد. نروژ (۱۹۹۳) سوئد (۱۹۹۵) و ایسلند (۱۹۹۶) هم دنباله روی دانمارک بودند. اما ازدواج با تمامی حقوق و مزایای مساوی ازدواج با دگرجنسگرایان برای نخستین بار در سال ۲۰۰۱ در هلند تصویب شد.

دفاع از حقوق همجنسگرایان از اوایل دههٔ هفتاد میلادی شدت زیادی گرفت و مسئله برابری حقوق همجنسگرایان با دگرجنس‌گرایان، از جمله در ازدواج، بیش‌تر مورد توجه قرار گرفت. این افزایش کنشگری پس از رویدادهای موسوم به شورش‌های استون‌وال پدید آمد. بیرون ریختن جامعه دگرباشان نیویورک باعث علنی شدن اعتراض همجنسگرایان به نپذیرفتن حقوقشان و درخواست برای تغییر در شرایط موجود شد. در مدت کوتاهی، همجنسگرایان خواهان به رسمیت شناخته شدن حق برابر در استخدام، فرزندخواندگی، داشتن املاک، و ازدواج شدند.

اندکی پس از شورش‌های استون‌وال، تعداد زیادی از همجنسگرایان اروپا، کانادا، و ایالات متحده برای ازدواج نام‌نویسی کردند. در آغاز، این درخواست‌ها توسط عاملان ازدواج، همچون مسئولان شهرداری و بخشداری‌ها، به رسمیت شناخته شدند چرا که هنوز قانونی برای منع ازدواج میان همجنسان وجود نداشت و قانون‌های موجود ازدواج میان «هر دو شخصی» که درخواست ازدواج می‌دادند را به رسمیت می‌شناختند. این دوره اما با ارائه «لایحه‌های اضطراری» توسط قانون‌گذاران ایالت‌های آمریکا به پایان رسید؛ لایحه‌هایی که به سرعت و در پی هجوم زوج‌های همجنسگرا به مراکز ثبت ازدواج نوشته و ارائه شدند. با این حال، در فاصلهٔ دهه ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰، درخواست‌ها برای به رسمیت شناخته شدن ازدواج همجنسگرایان در آمریکا، کانادا، اروپا، و به ویژه کشورهای اسکاندیناوی بالا گرفت.

اتحاد مدنی یا پیوند مدنی به نوعی از ازدواج اطلاق می‌شود که در آن حقوق و مسئولیت‌های زوجین نسبت به هم در قیاس با ازدواج یا پیوند زناشویی کمتر است. این نوع ازدواج گاهی اوقات با نام شراکت رسمی نیز شناخته می‌گردد. میزان حقوق و مزایایی که قانون اتحاد مدنی برای ازدواج در نظر می‌گیرد از کشوری به کشور دیگر، متفاوت است. برای مثال در نیوزیلند تقریباً کلیهٔ حقوق و مزایای ازدواج در قانون اتحاد مدنی گنجانده شده است. در مقابل جمهوری چک مزایای بسیار کمتری را برای زوج‌هایی که وارد اتحاد مدنی می‌شوند در مقایسه با ازدواج، فراهم می‌کند. دانمارک به عنوان اولین کشور در سال ۱۹۸۹ این قانون را به منظور فراهم کردن حقوق هم‌جنس‌گرایان، مزایا و مسئولیت‌هایی شبیه ازدواج دگرجنس‌گرایان تصویب کرد. در بعضی از کشورها همچون اروگوئه, فرانسه و نیوزیلند زوج‌های غیر هم‌جنس نیز می‌توانند به جای ازدواج وارد اتحاد مدنی گردند که اصطلاحاً به آن ازدواج غیر مذهبی هم می‌گویند. امروزه در ده‌ها کشور، اتحاد مدنی برای هم‌‌جنس‌گرایان و دگرجنس‌گرایان آزاد است.

همخانگی قانونی رابطه‌ای قانونی بین دو فرد است که با یکدیگر در یک خانه زندگی می‌کنند اما هیچ‌یک از دو پیوند ازدواج یا اتحاد مدنی بین آن‌ها برقرار نیست. اصطلاح همخانگی قانونی تا اواخر قرن بیستم در مورد زوج‌های غیر همجنسی به کار می‌رفت که مانند سایر زوج‌های ازدواج کرده در کنار یکدیگر زندگی می‌کردند اما تصمیم می‌گرفتند که ازدواج نکنند و پس از مدتی معین (معمولاً یک سال) حقوق و مسئولیت‌هایشان بر اساس کامن لا تعیین می‌شد. این اصطلاح همچنین در مورد هر زوج با رابطه‌ای متعهدانه و غیر مسئول در مورد حقوق قانونی، به کار می‌رفت. از اواخر قرن بیستم که به تدریج حقوق همجنس‌گرایان به رسمیت شناخته و قوانینی برای زوج‌های همجنس دارای رابطه متعهدانه وضع شد، در برخی از مناطق به زوج‌های همجنسی (و گاهی غیر همجنس) که قانون جلوی ازدواجشان را می‌گرفت، امکان ثبت همخانگی قانونی یا اتحاد مدنی داده شد. این امکان گاهی حقوق و مزایایی کم‌تر از ازدواج و گاهی معادل با آن داشت. حقوقی مانند ارث، ملاقات در بیمارستان، اتخاذ تصمیم‌های پزشکی، سرپرستی فرزند، اختلاف‌های مالیاتی، امکان تلقیح مصنوعی، مزایای کاری و غیره.

همخانگی قانونی در برخی از کشورها مانند استرالیا و نیوزیلند و برخی از ایالت‌های آمریکا مانند اورگن، واشینگتن، نوادا و کالیفرنیا تقریباً با ازدواج یا دیگر گونه‌های اتحاد قانونی برابر در نظر گرفته می‌شود؛ حال آنکه در برخی دیگر از ایالت‌های آمریکا مانند ویسکانسین و مین، برای زوج‌های دارای پیوند همخانگی قانونی، نسبت به گونه‌های دیگر اتحاد قانونی حقوقی کم‌تر و نسبت به زندگی مشترک بدون ازدواج حقوق بیش‌تری در نظر گرفته می‌شود. مفهوم اصطلاح همخانگی قانونی در برخی از جای‌ها همچنان در حال تکامل می‌باشد و میزان حقوق و مسئولیت‌هایی که برای آن تعریف می‌شود از جایی به جای دیگر متفاوت است.

شورش‌های استون‌وال رشته‌ای از برخوردهای خشونت‌آمیز بین پلیس و فعالان حقوق همجنس‌گرایان بود که از ساعت‌های نخست ۲۸ ژوئن ۱۹۶۹ در بیرون از بار استون‌وال این در دهکده گرینویچ نیویورک آغاز گشت. این درگیری‌ها نقطه آغاز جنبش حمایت از حقوق همجنس‌گرایان دانسته می‌شوند.

در ۱۹۶۹ میلادی درخواست روابط همجنس‌گرایانه در نیویورک و همه مراکز شهری ممنوع بود. بارهای همجنس‌گرایان به عنوان پناهگاهی برای مردان و زنان همجنس‌گرا و سایر افرادی که از نظر تمایل جنسی تهدید می‌شدند، مطرح بودند. این افراد می‌توانستند بدون نگرانی از آزار دیگران، یکدیگر را ملاقات کنند. اما بیشتر این بارها اغلب از طرف پلیس مورد حمله قرار می‌گرفتند.

بار استون‌وال این یکی از مکان‌های شناخته شدهٔ اجتماع همجنس‌گرایان بود که در دهکده گرینویچ نیویورک قرار داشت. در آن زمان گزارش شده بود که این بار بدون مجوز اقدام به فروش نوشیدنی‌های الکلی کرده است. در ساعت‌های آغازین روز یکشنبه، ۲۸ ژوئن ۱۹۶۹، نه مأمور پلیس وارد بار شده و کارمندان آن را به جرم فروش بدون مجوز نوشیدنی بازداشت کردند. آن‌ها با حامیان مسئولین بار با خشونت رفتار کردند و پس از تخلیه بار تعدادی دگرجنس‌پوش را نیز بازداشت نمودند. این سومین یورش به بارهای همجنس‌گرایان در دهکده گرینویچ در بازه زمانی کوتاهی بود.

مردم اینبار عقب‌نشینی نکرده و پراکنده نشدند. خشمشان مسلم بود. آن‌ها که نظاره‌گر انتقال اجباری حامیان بار به درون ون پلیس بودند، شروع به هو کردن و تنه زدن به پلیس و پرتاب بطری و زباله به سوی مأموران کردند. مأموران پلیس که انتظار چنین رفتاری را نداشتند، درخواست نیروی کمکی کرده و در بار پناه گرفتند در حالی که حدود ۴۰۰ نفر به شورش می‌پرداختند و سعی داشتند به داخل بار نفوذ کنند. زمانی که نیروهای کمکی رسیدند بار آتش گرفته بود. آن‌ها نخست آتش را خاموش و سپس جمعیت را پراکنده نمودند.

شورشیان پنج روز دیگر در بیرون استون‌وال این باقی ماندند. تاریخدانان زیادی این قیام را اعتراضی خودجوش بر ضد آزار و اذیت همیشگی پلیس و رفتار تبعیض‌آمیز با اقلیت‌های جنسی در دهه ۱۹۶۰ میلادی می‌دانند. اگرچه پیش از شورش‌هاش استون‌وال اعتراض‌های دیگری توسط گروه‌های همجنس‌گرا صورت گرفته بود، اما همجنس‌گرایان احتمالاً در واقعه استون‌وال برای نخستین بار به ارزش اتحاد برای هدفی مشترک پی‌بردند.

استون‌وال خیلی زود به نماد مقاومت در برابر تبعیض‌های سیاسی و اجتماعی که برای چندین دهه الهام‌بخش اتحاد گروه‌های همجنس‌گرا بودند، تبدیل شد. در ۲۸ ژوئن ۱۹۷۰ نخستین رژه دگرباشان جنسی در لس‌آنجلس، شیکاگو و نیویورک به منظور بزرگداشت سالگرد شورش‌های استون‌وال برگزار شد. از آن پس هر ساله رژه‌های همجنس‌گرایان در پایان ماه ژوئن برگزار می‌شوند.

شورش‌های استون‌وال همچنین زمینه‌ساز ایجاد چندین سازمان حمایت از حقوق همجنس‌گرایان مانند گلد (اتحاد همجنس‌گرایان علیه افترا)، اوت‌ریج! (مستقر در بریتانیا)، پی‌فلگ (والدین، خانواده‌ها و دوستان همجنس‌گرایان) و کوئیر نیشن شد.

بار استون‌وال نیز در سال ۱۹۹۹ در فهرست ملی مکان‌های تاریخی ایالات متحده آمریکا جای گرفت.

منبع : مقالات متعدد ویکی پدیا

——————————————————————————————————————————————————————————————————–

آدرس و اسامی صفحات مرتبط با مجموعه عصر آنارشیسم