سهیل عربی: خاطرات یک آنارشیست (۱)

درباره #تبعید

پس از هفت ماه تاخیر در صدور حکم آزادی به دلیل عدم محاسبه ایام خلا
بالاخره ۲۵ آبان به وکیلم گفتند سه ملیون تومان واریز کند تا اعزام به کلانتری برازجان با هواپیما جهت اجرای حکم تبعید انجام شود.
پس از واریز
یک روز بعد بدون اطلاع قبلی به من خیلی سریع فوری و انقلابی مرا از زندان رجایی بی آنکه فرصت وداع با همبندی هایم داده شود به یک سلول بسیار کثیف و پر از زندانی با جرم‌های شعبه ای مثل مواد مخدر و سرقت منتقل کردند .
شش ساعت در آن سلول کنار معتاد ها محبوس بودم و از بوی مواد خفه شدم…
تا شخصی به نام سروان رمضانی گفت بلیط هواپیما نبود با خودروی شخصی به برازجان می رویم.
من و دو زندانی دیگر را با یک پژو ی قراضه تا برازجان بردند ، راننده شیره ای بود و چند بار خوابش برد و منحرفبه لاین مقابل شد.
فریاد کشیدم سه هزار روز حبس مرا نکشت
تو برای سه دقیقه چرت میخواهی ما را به کشتن دهی ؟
علاوه بر سه ملیون حتی پول شام را هم از خودمان گرفتند.
نفری ۸۰۰۰۰۰ هشتادهزار تومان
ساعت سه صبح به کلانتری براز جان تحویل داده شدم و سروان رمضانی رفت‌.
پرسیدم واقعا نمی شد خودم به اینجا بیایم ؟
من که وثیقه داَشتم
از درد تروما رنج میبرم
نباید در این جای تنگ کنار دو زندانی دیگر این راه طولانی را با این رانندگی افتضاح طی می کردم .
پاسخی نداد و رفت.
مسئول کلانتری هم به من گفت برو در ساعت اداری برای مراحل معرفی به کلانتری ثبت تبعید بیا.
ساعت سه صبح در شهر غریب آواره شدم.
نه پولی در جیب نه تلفنی
چطور به خانواده ام خبر دهم ؟
فقط ۴۰_۵۰ سگ درشت ولگرد در آن تاریکی به سراغم آمدند .
تا نه صبح در خیابان منتظر یک انسان بودم که تلفنش را قرض بدهد تا به خانواده ام خبر دهم .
ساعت یازده به هزار سختی خودم رابه کلانتری رساندم تا حضورم را ثبت کند.
عوامل کلانتری گفتند نمی شود با لباس غیر رسمی که به تن داری وارد کلانتری شوی( از زندان با لباس راحتی که به تن داشتم _ یک شلوار گرم کن و یک تی شرت به اینجا منتقل شدم )
گفتم آخر از کجا لباس رسمی تهیه کنم وقتی به من اجازه ندادید به خانه بروم و وسایل لازم برای تبعید شدن را تهیه کنم؟؟؟؟؟؟

#ادامه_دارد
#بخش_یک
#سهیل_عربی