اعلام همبستگی جمعی از زنان معترض و همراهی فعالین سیاسی و اجتماعی افغانستان با زنان ایران در واکنش به حمله شیمیایی بر دانش‌آموزان دختر

همانطور که همگان آگاهی دارید، حمله بر مکتب‌ها و مراکز آموزشی دخترانه از جمله تاکتیک‌های تروریستی حامیان حکومت‌های اسلامی است که بیش از هر جغرافیایی، افغانستان آن را تجربه کرده است. حذف زنان از اجتماع و ساختارهای اجتماعی، هدف اصلی حکومت‌های اسلامی و هواداران آن است؛ چنانچه دیده‌ایم با تبلیغ‌ علیه آموزش دختران در منبرهای مساجد؛ اجرای عملیات انتحاری بر مکتب و مراکز آموزشی دخترانه؛ عملیات مسموم‌سازی دختران و در نهایت؛ اسیر ساختن آنان در سلول‌های خانگی؛ اهداف خود را یک به یک به انجام رساندند.

با تأسف بسیار، این روزهای ایران نیز مشابه به دورانی شده که زنان و دختران افغانستان در سال‌های اخیر تجربه کردند و چون هرگز صدای شان به جایی نرسید، به اسارت کامل درآمدند.

 ما، اکنون بیشتر از همیشه می‌دانیم که تروریسم چگونه عمل می‌کند و چگونه می‌خواهد جامعه را تحت تأثیر خود قرار بدهد؛ بنابرین، نمی‌خواهیم سکوتی که در برابر جنایت‌های تنظیم‌شده بر ما، حاکم بود در قبال دختران و زنان ایران ادامه یابد. 

ما صدای خود را بلند می‌کنیم، هرچند ناشنیدنی ترین صداست؛ ما دستِ همبستگی را به سوی خواهران خود دراز می‌کنیم هرچند مرزبانان بسیاری در کمین اند؛ ما شعار #زن_زندگی_آزادی را سر می‌دهیم، هرچند اکنون جنسیت مان بمثابه حکم ممنوعیت است، زندگی مان در گرو دشمن و از آزادی، جز میل به آن چیزی نمانده است.

حکومت تروریست پرور جمهوری اسلامی- برادر بزرگ طالبان و ده‌ها گروه خطرناک دیگر- که همواره سعی داشت مردم را از سرنوشت سوریه، عراق و افغانستان بترساند؛ کارش به جایی رسیده که خود در نقش مستقیم داعش و دیگر جنایتکاران وارد عمل شود

آنچه در کشتارهای خیابانی و شلیک مستقسم به مردم نشان داد؛ آنچه به شکل پنهانی و آشکار در زندان‌ها انجام می‌دهد و قتل دولتی(اعدام) را مرتکب می‌شود؛ تجاوزها و شکنجه‌ها، همه و همه بر علاوه‌ی حمله‌های شیمایی به دختران دانش‌آموز و دانشجویان؛ عملکردی است که داعش نیز اگر بتواند، دریغ نمی‌کند.

جمهوری اسلامی مسئول و بانی جنایت‌هایی است که اکنون بر زنان و دختران در ایران و افغانستان جاری است؛ حمایت این رژیم خونخوار از طالبان که آخرین موردش سپردن سفارت افغانستان به آنان بود، به تمام معنی نقش شرورانه‌ آن را آشکار کرد.

باید اذعان کرد که به دلیل همه آنچه گفته شد و بسیار ناگفته‌های دیگر، مبارزه و مطالبات زنان در افغانستان و ایران، آن معیار واقعی برابری جامعه است که اگر نادیده گرفته شود؛ هر آلترناتیو‌ دیگری هم که بجای حکومت‌های اسلامی بیاید؛ ادامه وضعیت بوده، ظالمانه و نابرابرانه است.

حذف جمهوری اسلامی و حذف امارت اسلامی باید متضمن برچیدن هر شکلی از مردسالاری باشد و نباید اجازه داد به فراموشی سپرده شود.

اسامی حمایت‌کنندگان این اعلامیه:

۱- لینا احمدی
۲- وحیده امیری
۳- رابعه رضای
۴- راضیه امیری
۵- ندیمه اسدی
۶- نعیمه اسدی
۷- عبدالله سلاحی
۸- نظام جلالی
۹- ترانه ادیب
۱۰- رهیاب
۱۱- آسیه شمس
۱۲- مینه احمدی
۱۳- باصر احمدی
۱۴- ویدا احمدی
۱۵- حسینه اسدی
۱۶- حسیب کرم خیل
۱۷- خبیر احمدی
۱۸- سودابه بایانی
۱۹-سلسله احمدی
۲۰- شیبا روفی
۲۱ شاکره باریش
۲۲- نفیسه رحیمی
۲۳- زهره کریمی
٢۴- مینه رفیق
٢۵- پروانه کبریت
٢۶- سجاد
٢۷- لیلیت
٢۸- نایره کوهستانی
٢۹- کامله رسا
٣۰- ملالی هاشمی
۳۱- مرویزه انوری
۳۲- حدیثه پویا
۳۳- نیلوفر فرهمند
۳۴-نرگس ارجمند
۳۵- بنفشه هادی
۳۶-نجیبه هادی
۳۷- سمیه شیرزاد
۳۸- حبیب کوهستانی
۳۹- شهناز سعیدی
۴۰-تهمینه نظری
۴۱- حکیم حکیمی

۴۲- زینب انتظار