تلاش جمهوری اسلامی به حذف دختران از مدرسه

مسمومیت ناشی از استنشاق گاز سمی که در 19 آذر در هنرستانی دخترانه در قم آغاز شد اکنون به شهرهای بسیار دیگر در ایران رسیده است.
به احتمال زیاد در این گاز از یک نوع نوروتوکسین استفاده شده است. احتمال نمیرود که گاز نوروتوکسین سارین یا سومان باشند. به احتمال زیاد علف‌کش و حشره‌کش هستند و تاکید روی علف‌کش است.
پاراکوات و دی‌کوات و گلی‌فسات در علف‌کش یافت میشوند. عوارض بالینی پاراکوات و دی‌کوات سوختگی، درد، و تورم دهان‌، التهاب دستگاه گوارش، تهوع،‌استفراغ، دردشکمی، مشکلات کلیوی، اسیدوز متابولیک، فیبروز ریوی،‌ آسیب کبدی، و هایپوتاکسی است. عوارض گلی‌فسات هاپوتنشن،‌اسیدوز متابولیک، هایپرکالمی، تاکی کاردی است.
آنچه پیشنهاد دادند آتروپین همراه با شاید پرالیدوکسیم، میزان مصرف بستگی به مدت زمان پدیداری اولین علائم تا کنون و شدت آنها بستگی دارد.

قابل ذکر است که نتایج ارائه شده درباره عامل مسمومیت و راه درمان آن تنها با مشاوره با یک متخصص با توصیف علائم گزارش‌شده توسط خانواده شجاع دانش‌آموزان مسموم‌شده است و امکان نادرستی و اشتباه به دلیل نداشتن دسترسی مستقیم به بیماران و گزارش درمانی آنها وجود دارد.

این ماجرا که طی روزها در جریان است به طور مشخص روشن نشده و معلوم نیست که چه کسانی و چه گروهی پشت آن هستند. با این همه در رسانه‌های زیادی که اخبار مربوط به ایران را بررسی می‌کنند، این جمهوری اسلامی است که به طور عمد به دلایل متعددی بانی و حامی حمله اینچنینی به دانش‌آموزان دختر شناخته می‌شود.

در تحلیل‌هایی که صورت می‌گیرد، برجسته‌ترین نکته انتقام‌گیری جمهوری اسلامی از دانش‌آموزان دختر به دلیل حضور و نقش بسیار موثر آنان در انقلاب زنانه‌ی «زن، زندگی، آزادی» است. تحلیل‌گران می‌گویند، این یک انتقام‌گیری است و نباید زیر تاثیر عدم شفافیت به مقصد پنهان نگه‌داشتن عوامل این حمله‌ها به دختران، از آن به سادگی بگذریم.

علاوه بر این، بحث دیگری نیز در میان است که با اشاره به ماجرای کاملاً مشابه در افغانستان، مسمومیت سریالی دختران دانش‌آموز را مورد تحلیل قرار می‌دهد. در سال‌های بین 1389 تا 1394 در مدرسه‌های دخترانه افغانستان نیز شاهد همین ماجرا بوده‌ایم که در نتیجه به عملیات طالبان و سیاست‌ حذف دختران از جامعه و بخصوص مراکز آموزشی انجامید.

بسیاری از کسانی که ماجرای مشابه را در ایران تحلیل می‌کنند، معتقد هستند که مسمومیت دختران دانش‌آموز نه تنها عمدی است بلکه می‌توان نام «حمله به دانش‌آموزان دختر» را به آن داد.
ولی اگر بخواهیم بدانیم که دقیقاً چه کسانی طراح این حمله بوده‌اند، جز به حکومت جمهوری اسلامی نمی‌رسیم.

هرچند در ابتدا هیچکس از دولت جمهوری اسلامی، اشاره به عمدی بودن این مسموم‌سازی سریالی نکرده بود، جدیداً دو نفر از اعضای دولت و مجلس گفته اند که این ماجرای خودبخودی نیست و قطعاً عمدی بوده و عاملان هم کسانی‌اند که دوست ندارند دختران به مدرسه بروند.

ولی این افراد که دوست ندارند دختران به مدرسه بروند، از سوی مقام‌های دولتی نام گرفته نمی‌شوند و فقط یکی از مدرسین مجمع محققین حوزه علمیه قم به شکل بسیار غیر مستقیم و از زبان یکی از پژوهشگران که نامی هم از او نمی‌برد، حمله به مدرسه‌های دخترانه را به گروه «هزاره‌گرایان» نسبت داده است.

گفته می‌شود که این گروه، معتقد است که جهان به پایان خودش نزدیک است و به زودی حکومتی شایسه برقرار خواهد شد و باید برای هرچه زودتر به پا شدنش، کوشید. همچنان گفته می‌شود این باور در ادیان بسیاری ریشه دارد و درواقع می‌تواند بین پیروان هر کدام از آنها شکل بگیرد.

با احتمال تحلیل‌هایی که ممکن است صورت بگیرد، هنوز نمی‌توان به درستی گفت گروهی از میان جامعه که باید بسیار تندرو نیز باشند، چنین توانی یافته که چنین مرموز و گسترده، بتواند حمله به مدرسه‌های دخترانه را طرح‌ریزی کند. آن هم در ایرانی که به دلیل جریان تجمعات و قیام، به شدت تحت کنترل است و نیروهای امنیتی حکومت، همه چیز را تحت نظارت دارند.

بنابرین، نسبت این حمله سریالی بر دانش‌آموزان دختر به هر گروه و قشری از جامعه، اشتباه است.
و حتی اگر بپذیریم که گروه تندرو مشخصی دست به کار شده و اکنون- که قیام زن، زندگی، آزادی- جریان دارد، می‌خواهد به حذف زنان و دختران از جامعه تلاش کند؛ به دلیلی که حکومت هیچ اطلاعاتی نمی‌دهد، هیچ اقدامی برای توقف آن نمی‌کند و همچنان، به این دلیل که بیشتر سعی کرده علت و عوامل آن را مخشوش کند، پس واضح است که پشتیبان و حامی آن است.

نکته دیگر در همین راستا، تلاش جمهوری اسلامی در سرکوب قیام است. و همه می‌دانند که نقش دانش‌آموزان دختر بسیار موثر بوده است.
بنابرین، حکومت سعی می‌کند با ایجاد رعب و وحشت بین خانواده‌ها از گروه مرموز و ناشناس، زمینه حذف دختران را از کانون‌های آموزشی و نهایتاً جامعه مهیا کند.

در افغانستان، دقیقاً همین ماجرا اتفاق افتاد و طالبان که سال‌ها تلاش کرده بود در بسیاری از نقاط کشور، دختران را از رفتن به مکتب بازدارند، در نهایت وقتی مسلط شدند، آن را عملی ساختند.
و اکنون، در جمهوری اسلامی که بیش از همیشه تحت خطر انقلابی زنانه قرار گرفته، این استراتژی طالبانی آمده تا نجاتش بدهد.

حرف مشاور وزارت آموزش و پرورش ایران را نیز نباید فراموش کنیم که با اشاره به قیام گفته بود، ما نتوانستیم نوجوانان و دختران مان را به طور درست با آموزه‌های دینی و اسلامی و حیا تربیت کنیم.

این حرف که می‌خواهد بگوید دختران دانش‌آموز نیاز به نوع دیگری از آموزش دارند، بی ربط به چیزی که عملا در افغانستان اتفاق افتاده نیست؛ پس از نزدیک به دو سال از حکومت طالبان و همچنان بیش از 500 روز از بستن مکتب‌های دخترانه، اکنون شمار مدارس دینی را شاهد هستیم که بدون هیچ محدودیتی به روی دختران باز شده اند و رو به رشدند.

همه آنچه تاکنون تحلیل کردیم، نشان می‌دهد که این خطر می‌تواند دامان دانش‌آموزان دختر در ایران را نیز بگیرد مگر اینکه همچنان بر قیام زن، زندگی، آزادی و هرچه قوی‌تر شدن آن تاکید شود.

زنان و دختران ایران، می‌توانند حمله به مدرسه‌های دخترانه را تبدیل به ضد خودش کنند و با آمدن بیشتر به خیابان‌ها در مقابله با این سیاست تروریستی حکومتی، همه نظم حاکم را به زیر بکشند.