مبارزین پژاک امید و فرصتی تاریخی برای رهایی مردم از استبداد تئوکراسی حاکم بر ایران هستند

امسال ۴ آوریل مراسم یازدهمین سالگرد تاسیس پژاک در آلمان و مصادف با تولد رفیق عبدالله اوحلان بود که برای اولین بار به عنوان مهمان در آن شرکت کردم و برای من به عنوان یک ناظر بی طرف و غیر کرد فرصتی بود که باری دیگر مطمئن گردم که همانا مبارزین پژاک امید و فرصتی تاریخی برای رهایی مردم از استبداد تئوکراسی حاکم بر ایران هستند.

طی حدود یک سال گذشته و مخصوصا بعد از آغاز مبارزات کوبانی با حکومت اسلامی (داعش سلفی) پژاک نیز دچار تغییرات کیفی و برنامه ای گشته است و افق مبارزاتی خود را وسیعتر و گسترده تر کرده است و دیگر خودشان را صرفا محدود پاسخ به مطالبات تنها مردم کرد ننموده و اینک بعد از ۱۱ سال که از تاسیس پژاک می گذرد توانسته اند خود را به یک جریان فرامنطفه ای تبدیل کنند.

در همین زمینه می توانم به سخنان “آخین ماکو عضو شورای نظامی نیروی مدافع زن موسوم به “ه.پ.ژ” اشاره کنم که طی مصاحبەای با خبرگزاری فرات

می گوید : ” افزایش نیروی آنها در ایران و شرق کردستان به معنای پایان یافتن اعدام زنان، رفع خشونت و فحشا و بردەداری و ناعدالتی است.

وی با اعلام آنکه ه.پ.ژ نیرویی مختص به دفاع از زنان کرد نیست گفت در هرکجایی که زنان با مشکل مواجهند نیاز به مبارزه مشترک وجود دارد. ه.پ.ژ نیروی دفاع از تمامی زنان ایران است و حتی زنانی از دیگر بخش‌های کردستان نیز به آن پیوستەاند.

هدف ما بزرگ است و قادر خواهیم بود که جبهه مشترک دفاعی زنان ایران را پایەگذاری کنیم. زنان ایران بیش از هرچیز به یک نیروی دفاعی مانند ه.پ.ژ نیاز دارند و به این دلیل سعی در سهیم ساختن زنان ایران در مبارزات داریم.

تقریبا رفقای زن ما در تمامی واحدهای نظامی ی.ر.ک جای گرفته‌اند,‌اما بازهم گسترش آن را ضروری می‌دانیم. ما هراندازه گسترش یابیم, بازهم پاسخگوی نیازهای کشوری چون ایران نخواهیم بود. لذا هدف نخست ما, گسترش به لحاظ کمی و کیفی است و به آن توجه زیادی می‌کنیم. به این صورت خواهیم توانست جبهه مشترک زنان ایران را تشکیل دهیم. زیرا زنان ایرانی بیش از پیش به نیرویی چون ه.پ.ژ نیاز مبرم دارند. هدف دومین ما هم پیوستن زنان ایرانی به صفوف مبارزاتی‌مان است”

اینک افق مبارزاتی  «نیروی زنان شرق کردستان, ه.ژ.ر.ک» از یک منطقه خاص فراتر رفته است و ابعاد سراسری در ایران و منطقه به خود گرفته است و اصطلاح «شرق کردستان» را تغییر داده و عنوان «نیروی مدافع زنان, ه.پ.ژ» را انتخاب کردند تا ه.پ.ژ نیروی مدافع تمامی زنان ایران باشد برای مبارزه با داعش شیعه حاکم بر ایران که رفیق آخین ماکو در این زمینه می گوید  : “ جمهوری اسلامی ایران و داعش هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند. هر دو فرهنگ خشونت را نمایندگی می کنند و دشمن زنان محسوب می شوند که با حادشدن مسئله زن در ایران و افزایش درخواست‌ها برای حل آن مسئله, نوعی تجدید ساختار را ضروری دانسته‌اند, لذا نیروی ه.پ.ژ را در سال ۲۰۱۴ تشکیل و اعلام کرده‌اند.وی همچنین افزود که ه.پ.ژ صرفا «نیروی مدافع زنان کرد» نیست و افزود:«اگر در هر جا مسئله آزادی زنان مشابه باشد, آنگاه مبارز هم باید مشترک باشد. بدون‌شک «نیروی زنان شرق کردستان, ه.ژ.ر.ک» هم چنان اهدافی داشت, اما ما آن موقع نیروی مدافع زنان شرق کردستان بودیم. ما اصطلاح «شرق کردستان» را تغییر داده و عنوان «نیروی مدافع زنان, ه.پ.ژ» را انتخاب کردیم. کماکان ه.پ.ژ نیروی مدافع تمامی زنان ایران است. البته فراتر از زنان شرق کردستان و ایران, درعین‌ حال از بخش‌های دیگر کردستان هم زنان زیادی به صفوف ما پیوسته‌اند. لذا ه.پ.ژ در عین حال یک نیروی مدافع زنان در سطح ملی هم هست».”

همانطور که می بینیم این جریان سیاسی که پتانسیل تبدیل شدن به یک حریان فرامنطقه ای شدن را داشته است پس اینک نیز در رابطه با ایران توانایی آن را دارندکه خود را تبدیل به یک اپوزیسیون سراسری در ایران نمایند چراکه ازطرفی تنها جریان موجود اپوزیسیون هستند که همچنان در بستر مبارزه رادیکال حضور عینی دارند و از طرفی دیگر برای مردم ایران این فرصت پیش آمده که با یک جریان مبارز و رزمنده دست همکاری دهند و از آن پشتیبانی کنند و پیوند مردم ایران با مبارزین پژاک ( و حمایت مبارزین غیر کرد از پژاک در ایجاد و گسترش این پیوند نقش به سزائی خواهد داشت) که زمینه ایجاد افق رهایی از دیکتاتوری جاکم بر ایران را فراهم خواهد کرد.