صدای تپش قلب شکسته حمید خزایی پناهجوی ایرانی در جزیره مانوس از کدام سینه باید شنیده شود؟

یک ایرانی پناهجوی دیگر به نام حمید خزایی، ۲۴ ساله، روز سه شنبه ۲ سپتامبر ، در یک مرکز بازداشت غیر انسانی پناهجویان وابسته به استرالیا در جزیره مانوس در کشور پاپوا گینه نو  به علت کمبود امکانات بهداشتی و تعلل در رسیدگی پزشکی به او بعد از روزها درد و رنج از مسمومیت خونی دچار مرگ مغزی شد و در بی پناهی مطلق از میان پناهجویان رفت.

او حدود دو هفته‌ی قبل از ناحیه‌ی پا دچار بریدگی شد که به دلیل شرایط نامناسب بازداشت‌گاه و آلودگی شدید آن، این زخم کوچک، عفونی شد. با این وجود درخواست این پناه‌جو برای انتقال به بیمارستان با تاخیر مورد توجه گرفت و تنها بعد از وخامت حالش، در روز پنج‌شنبه‌ی گذشته وی را به بیمارستان شهر “بریزبن” منتقل کردند.

حمید خزایی به دلیل شدت عفونت و گندخونی ناشی از آن، دوشنبه‌شب دچار سکته‌ و بعد از آن مرگ مغزی شد.

حمید خزایی اما با یک برش ساده پا چنان دچار عفونت می شود که قبل از این که قلبش گور آروزهایش شود به مرگ مغزی از پای میافتد. حمید خزایی قلبش را اهدا کرده بود. قلبش هنوز زنده است. صدای تپش قلب شکسته یک پناهجوی ایرانی از کدام سینه باید شنیده شود؟

حمید خزایی که سعی کرده بود از طریق دریا وارد خاک استرالیا شود، جزو اولین گروه از پناه‌جویانی بود که در سپتامبر ۲۰۱۳ (شهریور ۹۲) توسط دولت این کشور به اردوگاه پناه‌جویان در “جزیره مانوس” واقع در “پاپوآ گینه نو” منتقل شد.هر چند که حمید خزایی از حادثه قبلی در همین جزیره مانوس در ۲۸ بهمن‌ماه ۹۲ جان سالم بدر برد و قاعدتا یکی از شاهدان آن روزهای وحشتناک بود اما متاسفانه خودش دومین ایرانی کشته شده در این جزیره مانوس شد.

این جزیره مانوس هم اکنون محل زندگی بیش از ۱۳۰۰ پناه‌جو از کشورهای مختلف شامل ایران است، که در شرایط بسیار دشواری زندگی می‌کنند.

بعد از وقوع این تراژدی برای پناه‌جوی جوان ایرانی، اسکات موریسون، وزیر مهاجرت استرالیا، روز گذشته اعلام کرد که فعلا هیچ پناه‌جوی جدیدی به اردوگاه جزیره مانوس فرستاده نمی‌شود و آن گروه از پناه‌جویانی که در دریا دستگیر می‌شوند، به جزیره‌ی “نائورو” منتقل می‌شوند.این در حالی است که در همین جزیره نائورو در شامگاه جمعه (۱۹ ژوئیه/۲۸ تیرماه) حادثه وحشتناک و خشونت باری را شاهد بود که بسیاری از ساکنان محلی جزیره‌ی کوچک نائورو برای سرکوب شورش پناهجویان با “ساطور و لوله‌های فولادی” به کمک پلیس آمدند.

پناهجوهای منتظر جواب اداره مهاجرت در جزیره کوچک نائورو جمعه شب (۱۹ ژوئیه/۲۸ تیرماه) صبرشان لبریز می شود و قصدشان این بود که سد نگهبان‌ها را بشکنند و به سمت فرودگاه حرکت کنند. اما نگهبان‌های کمپ به شدت در برابر آن‌ها مقاومت کردند. مردم محلی هم با قمه و میله‌های آهنی به کمک نگهبان‌ها آمدند و با پناهجو‌ها درگیر شدند.دست‌کم نیمی از پناهجویان اردوگاهی که بیش از ۵۰۰ پناهجو در آن به سر می‌بردند، در طی این شورش گریختند.در جریان این شورش که به مدت ۴ ساعت ادامه داشت ۱۲۵ پناهجو به اتهام “ارتکاب جرم”  دستگیر و دست‌کم ۶ پناهجو مجروح شدند.

نمی توان بر روی جنایت در اردوگاه پناهجویان جزیره مانوس پاپوآ گینه نو چشم بست:

مرگ حمید خزایی تنها چند ماه بعد از کشته شدن یک ایرانی پناهجوی دیگر، رضا براتی،۲۳ ساله، ۲۸ بهمن‌ماه ، در همین بازداشتگاه پناهجویان وابسته به استرالیا در جزیره مانوس در کشور پاپوا گینه نو  بر اثر ضرب و جرح شدید او توسط یکی از کارکنان یک سازمان خیریه موسوم به «سپاه رستگاری» رخ داد.در روز درگیری‌٬ در کنار ماموران پلیس پاپو‌آ گینه نو٬ عده‌ای از اهالی محلی و کارکنان سازمان خیریه «سپاه رستگاری» نیز وارد اردوگاه پناهجویان شده‌ بودند. در این میان رضا براتی٬ از سوی یکی از کارکنان آن سازمان از پشت سر با سنگ مورد حمله قرار گرفته و شماری از ماموران پلیس پاپوآ گینه‌ نو نیز آقای براتی را مورد حمله قرار داده‌اند. سپاه رستگاری یک سازمان خیریه بین‌المللی مسیحی است که در چندین کشور جهان شعبه دارد.

روز دوشنبه، ۲۸ بهمن‌ماه، در جریان دومین روز از شورش و درگیری در یکی از بازداشتگاه‌های اداره مهاجرت استرالیا (که آن را اردوگاه می‌نامند) واقع در جزیره مانوس پاپوآ گینه نو رضا براتی کشته و ۷۷ تن زخمی شدند و ۳۵ تن از پناهجویان نیز از این اردوگاه گریختند.

استرالیا از تابستان ۱۳۹۲ پناهجویانی را که قصد ورود غیرقانونی به خاک آن کشور دارند  را به اردوگاه هایی در خارج از خاک این کشور در نائورو و پاپوا گینه نو در اقیانوس آرام  می فرستد.