دولت تورکیه در حالِ انجام جنایات جنگی و جنایت علیه بشریّت در شمال و شرق سوریه (روژئاوا ) می باشد!

Translated by Hasse-Nima Golkar

در مقاله‌ای اختصاصی که برای مدیا نیوز نوشته شده، دکتر عباس منصوران، اپیدمیولوژیست ایرانی‌تبار، حملات تورکیه به شمال و شرق سوریه را به عنوان جنایات جنگی محکوم می‌کند و به هدف قرار دادن غیرنظامیان اشاره می‌ نماید. وی نسبت به بحران‌های انسانی فزاینده و تهدیدها علیه خودمُدیریت (خودمختاری) دموکراتیک هُشدار می‌دهد:

روژاوا (کوردستان سوریه) زیرهجوم ویرانگر دولت تورکیه و نیروهای هم ‌پیمان آن قرار گرفته است. ده‌ها شهر و صدها روستا در آتش می‌سوزند و ساکنان آن‌ها گرفتار کابوسی از خشونت و ویرانی شده‌اند.

این موج جدید از تجاوزات خُشونت آمیز در شامگاه ۲۳ اکتبر [۲۰۲۴] آغاز گردید و مناطق غیرنظامی، زیرساخت‌ها و خدمات حیاتی را هدف قرار داد. بیمارستان‌ها، مدرسه ها، منطقه های مسکونی و تأسیسات مُهم و حیاتی به گونه ای سیستماتیک نابود شده‌اند. ارتش تورکیه منطقه را با بُمب‌ها، خُمپاره‌ها و گلوله‌ها مورد حمله قرار داده و باعث رَنج و مرگ فراوانی شده است.

با وجودِ اَبعاد گُسترده ی این بُحران انسانی، جامعه ی بین‌المللی عُمدتَن سکوت کرده است. در حالتی که توجّه جهان به دیگر درگیری‌ها معطوف شده است، دولت تورکیه از این بی‌تفاوتی بین‌المللی بهره‌مند گردیده و از این فرصت برای آغاز حملات خود استفاده می کُند.

پیامدهای این تجاوز بسیار فراتر از روژاوا می باشد.

فاجعه ی انسانی

تخریب زیرساخت‌ها و آوارگی غیرنظامیان فاجعه‌ای انسانی در مناطق وسیعی زیر مُدیریت خودمختار دموکراتیک در شمال و شرق سوریه – روژئاوا – بوجود آورده است. ثُبات منطقه، تهدید شده و احتمال درگیری‌های منطقه‌ای بیشتری در اُفق دیده می‌شود.

جامعه ی جهانی می بایستی بدون هر گونه دَرنگی برای محکوم کردن تجاوزات دولت تورکیه و پایان دادن به این جنایات جنگی اقدام نماید. مردم روژاوا شایستگی پُشتیبانی و همبستگی ما را دارا می باشند. نباید اجازه داد رَنج آن‌ها نادیده گرفته شود.

نیروی نظامی تورکیه در حال جنگ با بَشریّت بوده و به گونه ای عَمدی، دست به نَسل کُشی می زند که همه به طور کامل توسط ایدئولوژی امپریالیستی حاکمان بر تورکیه حمایت می‌شود. دولت تورکیه زنان، کودکان و تَوانخواهان را شبانه‌روز با بُمب‌ها، گلوله‌ باران‌های سنگین و سِلاح‌های شیمیائی هدف قرار داده است. دستور تهاجم کنونی به روژاوا و منطقه ی شینگال، به بهانه حمله ی دو شبه‌نظامی به یک “کارخانه تسلیحات نظامی” در تورکیه داده شد. مُجازات جمعی به سُرعت بر غیرنظامیان روژاوا و شینگال إعمال گردید و بارِش بُمب‌ها از آسمان، مَرگ و ویرانی بسیاری را به همراه آوردند.

طبق گزارش‌های أخیر، دولت تورکیه بیش از ۲۲۳۰ روستا را از داشتن برق، آب و امکانات حیاتی محروم کرده است. نیروگاه تأمین برق ۳۰۰ روستا در اطراف «عین عیسا» عَمدن مورد هدف قرار گرفته و تمام منطقه را در تاریکی فرو بُرده است.

با این حملاتِ مُخرّب و مرگبار، رژیم تورکیه و همدستانش به دُنبال تداوم سُلطه اقتصادی و سیاسی، حاکمیّت إستبداد و در اِسارت قراردادنِ زندگی آزادانه ی مردم هستند. اِشغالگران، سُلطه گری خود را در نابودی اُلگوی پیشاهنگِ حکومت مداری از پائین به بالا و خودمختاری سیاسی می بینند، که از سال ۲۰۱۴ میلادی در سراسر شمال و شرق سوریه و سرزمین ایزدی ها در سینجار به إجرا درآمده است.

روژاوا به عنوان یک چراغ اُمید پدیدار شده است و آموزش، مراقبت های بهداشتی و انرژی رایگان را به جوامع (إتنیکی) متنوّع خود ارائه می دهد. این منطقه که زمانی زیر حاکمیت وحشیانه ی داعش بود، از انتظارات عبورنمود و با خودگردانی، اُلگوئی از خودمُدیریت (خودمختاری) دموکراتیک را ایجاد کرده است. با این حال، تهاجمات تورکیه و سیاست‌های نیروهای اِشغالگر، این پیشرفت را که با دُشواری به دست آمده، مورد تهدید قرار می دهند. هدف دولت تورکیه، سرکوب کردن مقاومت مردمی، به ویژه نقش زنان در خودمدیریتی، تعاونی (کئوپراتیو) های زیر محاصره و منابع آب مهم وحیاتی منطقه است. نیروهای رَزمنده ی مُسلّح در منطقه به گونه ای خستگی ناپذیر برای محافظت از روژاوا جنگیده و هزاران نفر را برای شکست دادن داعش و دیگر گروه های افراطی فدا کرده اند. آنها مُتعهد به حفظ اکوسیستم منطقه، اطمینان از جریان یافتن رودخانه های دجله و فُرات و ایجاد آینده ای پُر از اُمیدواری و رفاه برای همه مردم آن هستند.

چالش‌های درازمُدت
پیشرفت در خومدیریت (خودمختاری) دموکراتیک بطور دائم زیر تهدید هجوم مُکرر تورکیه و ظهور مُجدد گروه‌های افراطی قرار دارد. این حملات با هدف تخریب نهادهای دموکراتیک منطقه و سرکوب فرهنگ پویای آن صورت می‌گیرند. دولت تورکیه با هدف قرار دادن زیرساخت‌های حیاتی غیرنظامی، مانند نیروگاه‌ها و منابع آب، کوشش می‌کند تا تاب‌آوری روژآوا را تضعیف کرده و مردم آن را به تسلیم شدن وادار کُند. تا سه سال پیش، هیچ نشانه‌ای از قاچاق مواد مُخدّر و پیامدهای مُخرب اِعتیاد در این منطقه دیده نمی‌شد. اما اکنون باندهای تروریستی، که بیشتر از بازماندگان جنگ طلبان داعش تشکیل شده‌اند، به دستور تورکیه و عوامل آن انواع مختلف مواد مخدر، از جمله کاپتاگون، را در این منطقه توزیع می‌کنند.

مردم روژآوا، با وجود تمام چالش‌هائی که با آن روبه‌رو هستند در مُقاومت خود اُستوار مانده‌اند. آنها به مبارزه برای آزادی، خودمختاری و چشم‌انداز خود از یک جامعه ی عادلانه و برابر ادامه می‌دهند.

سکوت سازمان‌های بین‌المللی
بحرانی که توسط دولت تورکیه ایجاد شده، ثبات و أمنیّت منطقه را تحت تأثیر قرار داده و می‌تواند مُنجر به تَنش‌ها و درگیری‌های منطقه‌ای جُبران‌ناپذیر گردد. این بحران، روابط بین‌المللی در منطقه را تحت تأثیر قرار داده و به پیچیدگی بحران‌ها و درگیری‌های منطقه‌ای افزوده است. نقض گسترده حقوق بشر در روژآوا، شینگال و مناطق گُسترده ‌تر، شامل حق حیات، آزادی و امنیت، باعث ایجاد یک بحران شدید حقوق بشری در مقیاس جهانی شده است.

هدف قرار دادن سیستماتیک غیرنظامیان، تخریب زیرساخت‌ها و آوارگی میلیون‌ها انسان نشانگر آشکار جنایات جنگی و جنایت علیه بشریّت است. جامعه ی جهانی می بایستی این جنایات را محکوم کرده و فوراً اقداماتی برای حفاظت از جان و حقوق مردم آسیب ‌دیده انجام دهد. سکوت در برابر چنین وحشی‌گری غیرقابل پذیرش است و تنها باعث جَسور شدن عاملان آن می‌شود. ضروری است که سازمان‌های بین‌المللی، مانند سازمان ملل متحد و کمیسیون حقوق بشر، به سرعت این جنایات را بررسی کرده و عاملان آن را به پاسخگوئی وادارکنند.

آینده روژآوا، به عنوان نمادی از اُمید و مقاومت، به تلاش‌های جمعی جامعه جهانی وابسته است. برای تضمین پاسخگوئی در قبال این جنایات هولناک، جامعه بین‌المللی باید اقدامات قاطعانه‌ای انجام دهد. این شامل تقویت سازوکارهای قانونی بین‌المللی و پیگیری اقدامات حقوقی علیه افراد مسئول این جنایات می‌شود. با پاسخگو کردن عاملان، می‌توان پیامی قوی ارسال کرد که چنین جنایاتی قابل تحمل نخواهند بود، تا به پیشگیری از سوءاستفاده‌های حقوق بشری آینده یاری نماید.

ظهور مُجدّد داعش
اشغال مُداوم تورکیه و حملات شبانه از ۲۳ اُکتبر [۲۰۲۴]، خطر ظهور مجدد داعش را در منطقه به شدت افزایش داده است، زیرا بازماندگان این گروه به مُهره‌هائی برای رژیم تورکیه تبدیل شده‌اند. این موضوع تهدید جدی نَه ‌تنها برای منطقه، بلکه برای خاورمیانه و اُروپا نیز محسوب می‌شود.فداکاری بیش از ۱۵ هزار مُبارز و مقاومت مردم غیرنظامی منطقه، این خطر را کاهش داده است و جهان مدیون تلاش‌های آنها در شکست دادن داعش و گروه‌های افراطی دیگر می باشد.

جامعه بین‌المللی باید این جنایات را محکوم کرده و فوراً اقداماتی برای حفاظت از جان و حقوق مردم آسیب‌دیده انجام دهد. سکوت در برابر چنین وحشی‌گری غیرقابل پذیرش است و تنها باعث جسور شدن عاملان آن می‌شود. آینده روژآوا، به عنوان نمادی از امید و مقاومت، به تلاش‌های جمعی جامعه جهانی وابسته می باشد.

دکتر عباس منصوران، اپیدمیولوژیست ایرانی است که در سوئد ساکن می‌باشد. وی در زمینه ی آسیب‌های سوختگی تخصّص دارد و در طول جنگ عراق در دهه ۱۹۸۰ میلادی در این حوزه به‌طور گُسترده کار کرده و به درمان مجروحان در آنجا پرداخته است. او همچنین بررسی و پژوهش های مُستقلی از جمله ادعاهائی در رابطه با کاربُرد تسلیحات شیمیائی توسط تورکیه در شمال و شرق سوریه را انجام داده است.

برگردان به زبان فارسی: هاسّه نیما گُلکار

منبع:

https://justpaste.it/gde2b