شمع‌هایی در دل تاریکی!

گرسنه‌گی و مرگ را بر سکوت علیه استبداد ترجیح داده‌اند، تا صدای عدالت را فریاد بزنند.
دختران مهاجر و تبعیدی‌ای که طعم تلخ زندان و شکنجه‌های روحی و روانی حکومت امارت اسلامی (طالبان) را چشیده‌اند، اما مبارزه را ادامه می‌دهند.

چند روز است که تمنا زریاب پریانی با شماری از زنان و مردان در پیوند به آپارتاید جنسیتی زنان افغانستان و نقض حقوق بشری از سوی طالبان، در کشور آلمان دست به اعتصاب غذا زده‌اند. با رنگ‌های پریده، لب‌های خشک و چشمانِ گود‌شده از گرسنه‌گی برای مردم جهان صدا می‌زنند، تا آپارتاید جنسیتی، ستم و استبداد طالبان را به رُخ دولت‌های که این گروه را بر مردم افغانستان حاکم ساختند، بکّشند.

من با دیدن اخبار و گزارش‌های مستقیمی که دریافت می‌کردم، به این از خودگذری و مبارزه‌ی برحق‌شان اشک می‌ریختم، اما از آن‌جایی که من هم در جغرافیای افغانستان زندانی هستم، نمی‌توانم از طریق صفحات مجازی‌ام حداقل ابراز هم‌فکری و هم‌دلی کنم و احساسم را بیان بدارم، بناً مانند همیش ناگزیر به مستعار نویسی شده و از این دریچه با مبارزه‌ی شان شریک و هم‌دل می‌شوم.

لازم است یک واقعیت را بیان کنم، که رفیقان آنارشیست ما از آغاز مبارزات زنان افغانستان همکار، هم‌رزم و دخیل در عدالت‌خواهی و حق‌طلبی زنان و مردم افغانستان بوده‌اند. اما کسی که واقعا شبانه‌روزی، بی‌وقفه و پی‌گیر در این مبارزات جان‌نثاری کرده و می‌کند، رفیق ما نظام جلالی است، که با داشتن مشکل صحی در این اعتصاب غذایی اشتراک نموده‌است. هرچند می‌دانم که بنا بر اندیشه‌ی آنارشیستی که او دارد، نمی‌خواهد نامش ذکر شود و فخرفروشی کند، اما این رسالت من است که به عنوان یک انسان و فردی که ادعای آنارشیست‌بودن را دارد، از او نامی ببرم و بابتش مفتخر شوم.

در ادامه‌ی این اعتصاب غذایی نیروهای دیگری درحال شکل‌گیری و ادامه‌دادن این گونه اعتصاب در شهرهای مختلف جهان است، که بی‌تردید طالبان، شارلاتان‌های لابی‌گر طالب و حکومت‌های همسو با طالبان را زمین‌گیر و سرافگنده خواهد ساخت. با آن‌که اکثر اعتصاب‌کننده‌ها در وضعیت بد صحی قرار دارند، اما هنوز دارند به اعتصاب و تحصن شان ادامه می‌دهند.

در اخیر، با توجه به مبارزه و مطالبه‌گری دو ساله‌ی زنان معترض افغانستان، می‌توان ادعا کرد که این زنان مبارز با همه کاستی‌های‌شان تنها اپوزیسیون مطرح در جهان علیه حکومت تروریستی_فاشیستی طالبان اند و تنها روزنه‌ی امید برای مردم افغانستان.

نویسنده: رهیاب