آیا در ایران، انجام یافتن یک قتل عام و فاجعه انسانی دیگر در راه است؟

By Hasse-Nima Golkar

 آیا در ایران، انجام یافتن یک قتل عام و فاجعه انسانی دیگر در راه است؟

آشکار است که تمامی ما آزادی خواهان و ضّد اعدام، می بایستی برای بیش از بیست هزار انسان جوان دستگیر شده تاکنون اظهار پشتیبانی و همبستگی نمائیم، زیرا ۲۲۷ نفر از ۲۹۰ نمایندگان “مجلس شورای اسلامی” به “قوّه قضائیه” پیشنهاد علنی داده اند که “افراد دستگیر شده به اعدام محکوم گردند”.

بنابر دلائل روشن و بر پایه ی دستگاهِ سانسور شدید دولتی، هیچگاه آمار دقیقی از افراد دستگیرشده و به قتل رسیده، وجود نداشته است. اما بر اساس آخرین گزارش‌ها در شبکه‌های اجتماعی از زمان کُشته شدن وحشیانه ی مهسا (ژینا) امینی، زن بیست و دو ساله ی کورد توسط “پلیس أمنیت اخلاقی” در تهران در تاریخ ۲۵ شهریورماه ۱۴۰۱، دستکم ۴۹۴ انسان از جمله ۶۸ کودک زیر هجده سال، جان خود را از دست داده اند.

انتشار هشتگ «#اعدام_نکنید» به خودیِ خود ایده ی خوبی می باشد، اما حرف و کلام به تنهایی کافی نیست، زیرا این گونه که اکنون به نظر می رسد، ممکن است هدف اصلی حکومت اسلامی با اعدام های گاه و بیگاه و یکی پس از دیگری برخی از ما را “سرگرم و مشغول” کُند و حواس مردم معترض و خشمگین را از «خیابان»، این مهم ترین و تعیین کننده ترین مکان برای پیروزی قطعی، منحرف نماید.

واقعیت تلخ این بوده و هست، تا زمانی که این حکومت فاشیستی اسلامی – شیعی مُستقر می باشد؛ همچنان دستگیری، شکنجه و اعدام مردم معترض ادامه خواهد داشت. تنها راه حل برای جلوگیری از این کُشتارهای وحشیانه در گام نخست، سرنگونی کامل و تمامّیت رژیم، از راه های انقلابی است. در غیر این صورت، اگر مردم خیابان ها را خالی بگذارند، و اگر مردم مُسّلح نشوند این خطر وجود دارد که یک قتل عام بزرگ و گسترده ی دیگر، همانند کُشتارهای دهه ی شصت خورشیدی – دورانی تاریک و غم انگیز در تاریخ مُدرن جغرافیای ایران – جانِ هزاران انسان را دِرو نماید.

مردم به ویژه جوانان برای یک تغییراجتماعی بُنیادی، یعنی یک انقلاب پیروزمند مبارزه می کنند؛ اما آیا آنها به موفقیّت دست خواهند یافت؟ در شرایط فعلی امکان پیش بینی وجود ندارد. این البته به فاکتورهای بسیار گوناگونی از جمله شرائط مهم داخلی و خارجی بستگی دارد:

۱- مشارکت فعاّل طبقه ی کارگر.

۲- تشکیل سازمان های مسلح مردم در شوراهای خودسازماندهی و خود مدیریتی به شکل اُفقی آنارشیستی (بدون آقابالاسَر) در هر منطقه ی محلی و اُستانی در سراسر کشور.

۳- همبستگی و هماهنگی بین مردم إتنیکی گوناگون.

۴- پُشتیبانی وهمبستگی فعال مردم آزادیخواه جهان.

۵- چگونگی مواضع اقتصادی و سیاسی قدرت های سرمایه داری جهانی (چین، روسیه، آمریکا و اتحادیه اروپا) در برابر رژیم های کنونی و پس از آن.

۶-…

حداقل وظیفه ی انسانیِ افکارآزادیخواه جهان در این زمان، ابراز پشتیبانی و همبستگی از مردم و اعتراض بر علیه حکومت ستمگر اسلامی در ایران به مناسب ترین شکل می باشد. سکوت می تواند به رژیم کمک کند تا قادرباشد مردم را بیش از گذشته دستگیر، شکنجه و به قتل برساند!

مبارزات همچنان ادامه دارد…

– سرنگون باد دولت فاشیستی اسلامی – شیعی حاکم بر ایران!

– پاینده باد انقلابِ زن-زندگی-آزادی!

– زنده باد آنارشیسم!