اصلاح طلب؟ اینجا اِجرا طلب هم نداریم!

#اصلاح_طلب ؟!

اینجا اجرا طلب هم نداریم ،

 کو تا اصلاح طلب ؟!

 منظور از اجرا طلب کسی است که  دست‌کم برای اجرای همین اندک مواد قانونی که به نفع متهم و زندانی است تلاش کند ، برای مثال اصل ۳۸ قانون اساسی ( اختیار شرط نفوذ یا در برخی موارد شرط صحت همه اعمال حقوقی است و اقرار نیز از این قاعده مستثنی نیست…

” هر گونه شکنجه برای گرفتن اقرار یا کسب اطلاع ممنوع است، هر گونه اقرار حاصله از طریق اکراه فاقد ارزش و اعتبار است.”

همین یک قانون اگر اجرا می شد/ اجرا شود ، همه یا دست‌کم نود در صد از فعالان #سیاسی، منتقدین، معترضین، نواندیشان و حتی بسیاری از متهمین به جرائم دیگر پایشان به زندان باز نمی شد / نمی شود.

چه در مورد خودم  چه در مورد تمام زندانیان سیاسی و عقیدتی که می شناسم، #بازجویی ها تحت شکنجه و اکراه بوده، هم شکنجه های جسمی و هم شکنجه بر ذهن( روح )و  روان…

خود محبوس بودن ، به ویژه در سلول‌های بندهای فوق امنیتی مثل #الف_یک، #دوالف، ۲۰۹ ، پلاک صد و …

#شکنجه است، چشم بند زدن شکنجه است…. تا برسد به مشت و لگد و شوکر و تهدید و آزار #خانواده و ….

پس از بازجویی ها نیز حقوق متهم /  زندانی نقض می شود ،در مرحله بازپرسی و تفهیم اتهام اکثر زندانیان سیاسی از حضور وکیلشان محروم بوده اند، البته  خود بازپرسها در شکنجه گری دست‌کمی از عوامل نهاد های امنیتی ندارند، در دادگاه نیز نقض #حقوق ادامه دارد ، اما جتی پس از صدور محکومیت نیز این روند به پایان نمی رسد !

#اجرای احکام و شکنجه های مضاعف از مهمترین رنجهای تمام #زندانیان بوده، قاضی ما را محکوم به تحمل مدتی #حبس می کند، اما همه رنج ما در حبس کشیدن و تحمل دیوارهای #زندان خلاصه نمی شود! حتی بسیاری از اوقات آرزو می کردیم که ای کاش ده برابر در زندان بودیم ، اما این شکنجه های مضاعف را تحمل نمی کردیم، شکنجه های مضاعف که از بدو ورود به زندان، حین بازرسی، لخت کردن زندانی ،اجبار به ده بار بشین و پاشو رفتن و در صورت نافرمانی به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتن زندانی…

#نماز_اجباری ، شرکت در کلاس #قرآن اجباری، تحمل دود مواد مخدر همبندیان اجباری …

و همان اندک حقوقی که در آیین نامه #سازمان_زندان‌ها برای زندانی در نظر گرفته شده پایمال می شود،

ماده ۱۲۸– دسترسی به آب شرب سالم برابر استانداردهای بهداشتی حق زندانی بوده و سازمان مکلف به تأمین آن در هر مؤسسه است.

اما در هیچ یک از زندانهایی که خودم در آنها محبوس بودم، یا از آنها اطلاع دارم، آب آشامیدنی سالم و رایگان وجود نداشت، البته در زندانهای اوین و گوهردشت، اگرچه آب لوله کشی ، آب  چاه  بود، اما چون بو و مزه بدی نداشت با کمی جوشاندن قابل تحمل می شد، اما در زندانهای تهران بزرگ  و قرچک ، آب به حدی شور و پر از لجن است که حتی برای حمام و سرویس بهداشتی هم مناسب نیست و تنها چاره ، خرید آب معدنی است، که بسیاری از زندانیان چنین توانی ندارند.

بدیهی است که وقتی اوضاع پایتخت چنین است، اوضاع مرکز بسیار فجیع تر است.

درباره خوراک نیز همانطور که بارها اطلاع رسانی کردیم، سالهاست که حقوق زندانیان غارت می شود، با اینکه در آیین نامه( ماده ۱۵۴ ) ذکر شده ،

که حداقل هر هفته باید دوبار به زندانیان میوه، سبزیجات ، لبنیات و غذای با گوشت “رایگان” داده شود، نه تنها از این موارد در خوراک زندانیان خبری نیست، بلکه حتی اگر کسی بخواهد اینها را از فروشگاه زندان خریداری کند ، با مشکلات فراوان روبرو است .

☆

آیین نامه سازمان زندان‌ها

بند ح_ حالت خطرناک: وضعیت متهم یا محکومی است که پیشینه، ویژگی‌های روان‌شناختی، شخصیتی و رفتاری وی و ماهیت جرم یا جرائم ارتکابی یا کیفیت ارتکاب آن، او را در مظان ارتکاب جرائم خشن یا مهم در آینده قرار می‌دهد. تشخیص این امر به عهده شورای طبقه‌بندی است. (مصادیق جرائم خشن و مهم، مطابق با تعاریف مذکور در ماده یک دستورالعمل اجرائی کنترل مجرمان حرفه‌ای و سابقه‌دار مصوب ۲۶/۰۴/ ۱۳۹۷ می‌باشد.)

☆

نه فقط این بند اجرا نمی شود، بلکه حتی بارها افراد خطرناک را به جان زندانیان سیاسی انداخته اند که در مواردی منجر به قتل زندانی شده

☆

ماده ۳۳-در هر یک از مؤسسه‌ها، ضمن رعایت مصوبات شورای طبقه‌بندی، درهرحال زندانیان زیر جدای از دیگر زندانیان نگهداری می‌شوند:

الف-محکومان دارای بیش از هجده سال تا بیست و پنج سال سن؛

ب-محکومان جرائم سیاسی؛

پ– محکومان روحانی و نظامی؛

ت-محکومان مالی در اجرای مواد ۳ و ۵ قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی مصوب ۱۳۹۴؛

اینها تنها چند نمونه بود که حتی اگر همین‌ موارد  درست اجرا شود ، بسیاری از مشکلات حل خواهد شد، اما دریغ از پیگیری و حمایت کافی…

☆

#حقوق_بشر

#زندانیان_سیاسی

#دادخواهی

اختیار شرط نفوذ و یا در برخی موارد شرط صحت همه اعمال حقوقی است و اقرار از این قاعده مستثنی نیست. قانون اساسی نیز در اصل ۳۸ خود در تایید همین مطلب چنین مقرر داشته است:

هر گونه شكنجه برای گرفتن اقرار یا كسب اطلاع ممنوع است.

در دنباله این اصل هر گونه اقرار حاصله از طریق اكراه را فاقد ارزش و اعتبار دانسته است.

در اینكه چه وقت و با چه شرایطی اكراه محقق می شود قانون مدنی ما در مواد ۲۰۳ تا ۲۰۷ خود مقرراتی را ذكر نموده است كه اقرار مبتنی بر شكنجه نیز مشمول آن مواد می شود. بنابراین، نباید چنین پنداشت كه شكنجه غیر از اكراه است و مثلاً صرفاً به نوعی آزار جسمی محدود می شود و مصادیق دیگر را مشمول نمی‌شود. اما قبل از ورود به بحث اصلی، اكراه از دو مفهوم مشابه اجبار و اضطرار تمییز می دهیم، آنچه در پرونده‌های کیفری اهمیت دارد نحوه تحصیل اقرار از متهم است.

ماده ۱۲۸– دسترسی به آب شرب سالم برابر استانداردهای بهداشتی حق زندانی بوده و سازمان مکلف به تأمین آن در هر مؤسسه است.

اما در هیچ یک از زندانهایی که خودم در آنها محبوس  بودم، یا از آنها اطلاع دارم، آب آشامیدنی سالم و رایگان وجود نداشت، البته در زندانهای اوین و گوهردشت، اگرچه آب لوله کشی ، آب  چاه  بود، اما چون بو و مزه بدی نداشت با کمی جوشاندن قابل تحمل می شد، اما در زندانهای تهران بزرگ  و قرچک ، آب به حدی شور و پر از لجن است که حتی برای حمام و سرویس بهداشتی هم مناسب نیست و تنها چاره ، خرید آب معدنی است، که بسیاری از زندانیان چنین توانی ندارند.

بدیهی است که وقتی اوضاع پایتخت چنین است، اوضاع مرکز بسیار فجیع تر است.

#دادخواهانِ دربند

#سهیل_عربی

https://t.me/LaVoixDesPrisonniers