شکنجه ضربدر شکنجه به جُرمِ مقاومت ضربدر مقاومت (بخش دوم)

“”حبس   تو حبس””

ادامه / بخش دوم :

وکیل بند رفت،

چند ساعتی در آن سلول بودیم، جز ما یک زندانی دیگر هم آنجا بود ، بچه اندیمشک، گفت به جرم حمایت از زندانیان سیاسی بازداشتم کرده اند، وقتی لباسهایم که پاره شده بود را دید  و فهمید مورد ضرب و شتم قرار گرفتیم، خیلی همدردی کرد و گفت با فریاد شما ” ننگ بر ستمگر ” به وجد آمدم…

همینکه دیدند با او حرف می زنیم ، من و بهنام را به سلول آخر ” معروف به اتاق دوربین ” انداختند، جایی که جدا از دیگر زندانیان بودیم،

سلولی در انتهای قرنطینه که درب آن را قفل می کنند، حق تماس تلفنی، خرید  ، هواخوری و ملاقات نداریم_ حتی بالای کاسه توالت هم دوربین دارد…

نه روزنامه ای و نه تلوزیونی،  فقط سه تا پتو ” دُلی” ( پتوهای بسیار زبر و نازک ) و یک موکت کثیف  که کف سلول پهن شده است.

بدنهایمان کوفته است و به جز همان چند لقمه املت صبح ( پیش از اعزام) هم هیچ نخورده ایم،

با بهنام تصمیم گرفتیم که اعتصاب کامل کنیم ( یعنی بدون آب و خوراک _تر و خشک)…

روز دوم،

اعتصاب کامل ( هیچ نیاشامیدن و هیچ نخوردن) آسیب‌های بسیاری به انسان می رساند و بسیار دشوار است، اما ویژگی مهمش این است که زودتر تکلیفت مشخص می کنند، اگر فقط اعتصاب_غذا می کردیم و آب می نوشیدیم، باید بیشتر پنجاه روز در این سلول بسیار افتضاح عذاب می کشیدیم؛

اما اینگونه زودتر رسیدگی می شود،

از دیشب چند باری برای مذاکره آمده اند،

می گویند تا اعتصابتان را نشکنید هیچ کاری برایتان نمی کنیم!

) دقیقا بالعکس است، اگر اعتصاب را بشکنیم دیگر هیچ شانسی برای رهایی از این سلول نداریم و خیالشان راحت می شود،

من هم به نمایندگی از هر دویمان به آنها گفتم تا در این سلولیم و به شکایتمان رسیدگی نشده ، هیچ مذاکره ای نخواهیم داشت.

در چنین مواقعی اول بلوف می زنند، اما به محض اینکه تغییر فشار خون و بی حالی را ببینند، مجبور به پذیرش خواسته ها می شوند.

(به شرط اینکه خواسته ها عاقلانه و شدنی باشد )

روز سوم :

امروز شکایتمان ثبت شد،

برخوردشان هم عوض شد،

معمولا چنین است، اولش تهدید می کنند و اگر مقاومت کنی _ مجبور به سازش می شوند،

خواسته های ما بر حق است

” برخورد انسانی با زندانیان ، احترام متقابل، حفظ شان و کرامت انسانی زندانی، هم در زندان و هم حین اعزامها ، بر خورد با کسانی که دستور دادند ما را مورد ضرب و شتم قرار دهند و پایان قرنطینه تنبیهی  و پایان این شکل از برخوردها و هر نوع شکنجه و آسیب به زندانیان.

در آخر به دفتر قبادی رفتیم و به او هم اعتراض کردیم،

او هم اعتراض های ما را به حق خواند و گفت کسی حق ندارد دست روی زندانی بلند کند و خودش به شکایت‌های ما رسیدگی می کند….

روز چهارم

بهنام از دومین روز اعتصاب غذا تا الان بی وقفه سکسکه کرده،

چند بار به زندانبانها هشدار دادم که به اوضاع او رسیدگی کنند و آنها پشت گوش انداختند ،

شروع کردم به فریاد کشیدن و قرنطینه را روی سرم گذاشتم:

“”اگر یک مو از سر رفیقم کم بشه خودتون و زندانتون رو آتش میزنم،

مرگ بر شکنجه گر

چرا درمانش نمی کنید؟

خامنه ای بی شرف مطمئن باش خودت و جلادات رو با همون عمامت خفه می کنم

بی شرف بیاید به داد این آدم برسید ….  “”

آنقدر داد زدم که افسر شب اومد دم سلولم

گفت چیه زندان رو   روی سرت گذاشتی؟

گفتم الان سه شیفته که میگم بهنام داره بی وقفه سکسکه می کنه، خطرناکه

این افسرا هی میگن الان میریم بهداری

آنقدر لفتش میدن تا شیفتشون تموم بشه دوباره با شیفت بعد درگیریم…

گفت بیا بریم بیرون حرف بزنیم، بهنام خوابه اذیت میشه

(خلاصه ) رفتیم زیر هشت

دو ساعت مخم را خورد ، شروه کرد نصیحت که آخه به سیاست چکار داشتی و ….از این چرندیات که بازجو

های به ظاهر مهربان همیشه میگن ،

منم طبق معمول بهش گفتن که ما به سیاست کار نداریم ، سیاست به ما کار داره ،

وقتی حقوقمون پایمال میشه ، داد زدن طبیعی ترین واکنشه!

روز پنجم

دیگه بعیده بیشتر از چند ساعت زنده بمونیم

خشک خشک شدیم

بهنام ، رنگش شده مثل گچ،

منم بابت اعتصاب‌های قبلی کلیه هام خیلی آسیب دیده بود و از دیشب داره می کوبه

سوزش ادرار ، تپش قلب ،  فشار خون بالا و …

وقتی پنج روز آب نیاشامی، از زبان، گلو ، مری ، تا معده…. تمام اعضای دستگاه گوارشیت شروع می کنند سرت داد کشیدن،

حس می کنی کویر شدی و داری خشک خشک میشی…

چشمهام همه جا رو تار میبینه

یه صدای مبهمی می شنوم

یکی داره دستش رو جلوی چشمم تکون میده:

هییییییییی

سهییییییییل

زنده ای؟

کجاییی؟

تکونم میده:

منصوری ام

منصوری!

سهیل یادته منو؟

من همونم که اونشب می خواستی بزنیش!

یادته گفتی بیا بریم تو زاغه ام بهت نشون بدم؟؟؟

سهیییییییییل

سهیللللللللل

زنده ای؟؟؟؟

_

(به زور جوابش رو میدم ، نای حرف زدن ندارم: دست از سرم بردار ، بگذار راحت بمیرم، اصلا خوش ندارم تو این آخرین لحظات زندگیم با تو هم کلام بشم.

منصوری:

آخه این بچه بازیا چیه، چرا اعتصاب کردید، واسه چی به رسانه ها گفتید شکنجه تون کردیم؟

مگه ما چوب توی …. کردیم؟

_ من:

آخه با این سطح از شعوری که داری من چجوری با این حالم بهت بفهمونم که ذات قفس شکنجه است؟

اگرچه شما فقط به این نوع شکنجه هم اکتفا نکردید، چند تا گردن کلفت فرستادید که کتکمون بزنه،

من رو زمین افتاده بودم زندانبانتون با لگد زد توی بیضه ام ، بیضه ای که از قبل هم بابت لگد بازجوی الف یک  تروما شده بود…

منصوری:

وای سهیل فارسی حرف بزن!

ذات قفس شکنجه است یعنی چی؟

من که نمی فهمم

_) من: منم پنج روزه هیچی نخوردم و بعیده با این وضع بتونم بهت بفهمونم همینکه آزادی را از جانداری بگیری یعنی شکنجه، چه برسه به اینکه کتکش هم بزنی، غذای کافی بهش ندی، امکان مطالعه را ازش بگیری و ….

منصوری:

این حرفای قلمبه سلمبه رو ول کن سهیل؛ اعتصابیون رو بشکنید با حاجی حرف بزنم ، انشالله راضی بشه برگردید تو بند خودتون

من: برای ما بند با بند فرقی نداره،

ما خودمون از حاجیتون شاکی هستیم،

برگردیم بند هم ولش نمی کنیم،

حاجیتون دستور داد ورامینی ها بریزن سرمون و کمکمون بزنند….

منصوری:

وای شما چقدر نازک نارنجی هستید،

من اینجا زندانی دارم که روزی ده تا چک و لگد ازم میخوره ولی هیچ وقت اعتصاب نمی کنه، زندانی دارم که با لوله آهنی زدم تو سرش ، سرش شکسته ولی اعتصاب نکرده،

شما به خاطر چهار تا مشت و لگد اعتصاب کردید؟!

))))

…

ادامه دارد

((((پایان قسمت دوم ))))

#دادخواهان_دربند

March 12, 2022

• ●

لینک بخش اول

https://asranarshism.com/fa/1400/12/20/soheil-prison-torture