صدسال قتل و غارت امپریالیسم شوروی/ روسی؛ ۱۹۲۱-۲۰۲۲

پس از خیانت به انقلاب سال ۱۹۱۷ میلادی در روسیه توسط «حزب کمونیست بولشویکی»، بسیاری از رفقای آزادی خواه، آنارشیست و همقطاران راستین طبقه کارگر بوسیله ی بولشویک ها و مدافعین رنگارنگ آنها دستگیر، شکنجه و به قتل رسیدند. این سرکوب ها و جنایات همه به بهانه‌های مختلف شبیه به آنچه امروز این تزار جدید ولادیمیر پوتین در حمله به اوکراین انجام می‌دهد صورت گرفته است.

در ۱۹۲۱، ارتش سرخ با خيانت به دهقانان انقلابی در اوکراین که در حال مبارزه تمام قَد علیه بورژوازی محلی و قدرت های امپریالیستی از جمله آلمان بودند، بر خلاف عهد نامه ای که با دهقانان انقلابی اوکراین “ارتش سیاه ماخنو” به موافقت رسیده بود، به منطقه آزاد آنارشیستی اوکراین حمله کرد و درکنار امپریالیست های غربی، جنبش انقلابی پرولتاریا را در اوکراین سرکوب کرد و با قتل عام کارگران، یک سال بعد در ۱۹۲۲ روی خون آزادی خواهان و مبارزان راستین علیه امپریالیسم، اوکراین را به یکی از جمهوری های تحت کنترل دیکتاتوری تک حزبی شوروی تبدیل کرد.

در تاریخ ۲۴ فوریه ۲۰۲۲، مامور سابق “کا گ ب” ولادمیر پوتین، اینبار پس از صد سال به شکلی دیگر حمله ای امپریالیستی و اشغالگرانه را به اوکراین انجام داد، این حمله که با بهانه های عوام فریبانه و شبه چپگرایانه از جمله حمایت از اقلیت روس زبان اوکراین، علیه قدرت گیری نئونازی ها در اوکراین و مقابله به امپریالیسم ناتو صورت گرفته است، درحقیقت بهانه هایی هستند که به شکل کامل درست نیستند و بیشتر دروغ های سیاسی هستند که تنها خواسته اش گرفتن انتقام از اوکراین به دلیل تغییرات رنگی در جریان تظاهرات ۲۰۱۴ و همچنین کنترل اوکراین بعنوان منطقه ای ژئوپلیتیک برای استفاده ابزاری علیه غرب است. هرچند نباید فراموش کرد، که ناتو بر خلاف وعده هایش نه تنها بیشتر و بیشتر به سمت شرق و در نزدیکی مرز های روسیه مشغول به عضو گیری شد، بلکه آمریکا با ایجاد کمربندی از کشورهای نئوفاشیست در بالکان از جمله بلغارستان، رومانی، مجارستان، جمهوری چک و لهستان و… دست به ایجاد دیواری در شرق اروپا زد تا هر چه بیشتر مانع گسترش روابط و شکل گیری کمربند مسکو – برلین شود‌. آمریکا بر پایه منافع اقتصادی و سیاسی و در جهت حفظ قدرت امپریالیستی اش در طول تمام این سالها دست به هر عملی زده است تا تکنولوژی آلمانی درکنار منابع بسیار زیاد زیرزمینی و نیروی کار ارزان روسی قرار نگیرد، زیرا خوب می‌داند که ایجاد کمربند همکاری میان مسکو-برلین به معنای ظهور قدرت امپریالیستی دیگری خواهد بود که بدون شک آمریکا را از یکتازی در جهان بازخواهد داشت.

آنچه امروز در اوکراین اتفاق می افتد، جنگ بر سر قدرت، منابع بیشتر و تصفیه های سیاسی است، که بدون شک قربانیان اصلی این نزاع امپریالیستی، مردمی هستند که تا پیش از این حمله می‌بایست با فاسد ترین دولت اروپا یعنی اوکراین دست و پنجه نرم کنند، و امروز نیروهای اشغالگر روس نیز به این مشکلات اضافه شده اند. اکنون که قربانیان اصلی این نزاع امپریالیستی مشخص شده اند، باید دید علاوه بر روسیه کدام حکومت های غربی بیشترین سود را از این نزاع امپریالیستی می‌برند. در این باره بی شک باید به انگلستان و آمریکا اشاره کرد، که در طول تمام این سالها پس از جنگ جهانی دوم، نشان داده اند که ممکن است متحد اروپا باشند اما مشترک المنافع نیستند. همین دوسال پیش بود که انگلستان با امضای برگزیت نشان داد که مشخصا نزديکی خود را به آمریکا بسیار بیشتر از همسایگان اروپا اش می‌داند، در حقیقت در بحران اوکراین نیز این تفاوت منافع بشکل آشکارا مشخص شده است، در حالی که انگلستان و آمریکا با ارسال ميليون ها دلار سلاح های پیشرفته و سنگین به اوکراین بر طبل جنگ کوبیدند، این کشور و روسیه را بیشتر و بیشتر به جنگ ترغیب کردند، قدرت های اروپایی از جمله فرانسه و بخصوص آلمان سعی در حل دیپلماتیک این نزاع داشتند و از ارسال سلاح خود داری می‌کردند. انگلستان و آمریکا در تلاش برای قرار دهی اروپا مقابل هیولای روسیه هستند که هم اکنون با تامین بیش از ۴۰ درصد از گاز اروپا، نقشی اساسی در چرخه اقتصادی و رفاهی کشورهای اروپایی دارد. آنچه آمریکا و انگلستان آنرا آرزو می‌کنند یک جنگ فرسایشی میان روسیه و اروپا در جهت تضعیف هر دو است تا در یک جنگ باخت-باخت برای اروپا و روسیه، این انگلستان و آمریکا باشند که پس از این پیروزی بتوانند به سراغ دیگر رقیبان سرمایه دار از جمله چین بروند. همین چند هفته پیش بود که در ماجرای فروش زیر دریایی های نظامی از فرانسه به استرالیا و لغو یکطرفه این قرارداد توسط استرالیا در جهت خرید زیردریایی های اتمی از آمریکا، سر و صدای فرانسه و اتحادیه اروپا را در اعتراض به آمریکا در آورد، اتحادیه اروپایی که انگلستان دیگر عضویتی در آن ندارد، و حقیقتا این بخش های پازلی از این جنگ قدرت است که آمریکا و انگلستان سعی دارند با یک جنگ فرسایشی، رقبای نظامی، اقتصادی و سیاسی خود از جمله فرانسه، آلمان و روسیه را به جان هم بیندازند تا با خيال راحت تری بتوانند به یکتازی اشان را در جهان ادامه دهند. آنچه به وضوح میبنیم نزاع های کثیف و قدرت طلبانه میان دولت های مختلف جهان است که هیچ ترحمی در کشتار و قربانی کردن مردم مناطق مختلف در جهت تأمین منافع خود ندارند. نزاع های سیاسی کثیفی که در برهه ای از تاریخ جان مردم در عراق، سوریه (و کوردستان)، افغانستان (و بلوچستان)، یمن، گرجستان و فلسطین را می‌گیرد و اکنون بلای جان مردم در اوکراین شده است. ماهیت تمام این جنگ های بین دولتی یا به نیابت دولت ها یکی هستند، قدرت طلبی، ثروت بیشتر و امپریالیسم.

ریاکاری روسیه درمورد مردم دو جمهوری تازه تاسیس دونسک و لوهانسک نیز مثال زدنی است، در حالی که برخلاف ادعای تبلیغاتی روسیه تمام مردم این مناطق از طرفداران روسیه نیستند، حتی اکثر آنهایی که از طرفداران روسیه نیز هستند یا با فریب خوردن از دستگاه تبلیغاتی روسیه به ناسیونالیسم روسی روی آورده و درحال کشته شدن در دفاع از منافع عده ای الیگارش ثروتمند هستند، یا بعنوان کارگران بسیار ارزان در حال کار برای اربابان روسی هستند. و این همان چهره عریان و بسیار خشن سیستم سرمایه داری است که با شست شوی مغزی ستم دیدگان، آنها را به راه حل های ارتجاعی و غیر واقعی سوق می‌دهد تا مانع از انقلاب های اجتماعی آنان شود، همچینین راه آزادی و دگرگونی های واقعی در جهت منافع ستم دیده گان را مختل و متوقف کند.

ما آنارشیست های ایران و افغانستان، تمام جنگ های بین دولتی یا به نيابت از دولت ها از جمله حمله امپریالیسم روسیه به اوکراین را محکوم میکنیم، و همبستگی خود را با آزادی خواهان، آنارشیست ها و مردم در اوکراین ابراز میداریم.

تمام قدرت به مردم‌. در جنگ هایشان مبارزه نکنيم، علیه جنگ هایشان مبارزه کنیم.

جنگ های امپریالیستی باعث نابودی دنیای مردم و جنگ های طبقاتی باعث نابودی دنیای سرمایه داران میشود، پس در جنگ های طبقاتی شرکت کنیم.

فدراسیون عصر آنارشیسم