پدوفیلیا از دیدگاه آنارشیستی- ۲

برگرفته از فیسبوک سیروس شاملو

میان عارضه‌ی پدوفیلیا و همجنس‌گرایی نمی توان تشابه زیادی یافت. همجنس‌گرایی عموما با انتخاب ِ دو طرف که به سن مناسب رسیده‌اند به نتیجه می‌رسد اما پدوفیلیا باانتخابی یک طرفه صورت می گیرد که معنای دقیق ” تجاوزفردی” است و از دیدگاه اجتماعی نوعی جرم جنایی محسوب می شود و در برخی کشورها این دو عارضه دو معنای متفاوت دارند . معمولا قربانی‌گیرنده قربانی کوچک را به روش های مختلف به سکوت وامیدارد و در این روش متاسفانه بخش‌های مدافع پدوفیلیا در نیروهای مقننه و مجریه از آن بعنوان ابزار تسلط روحی بر افراد استفاده می‌برند. شرم و خجالت و سرکوب و ترس از برملاشدن و حتا وحشت انتقام بعد از اعتراف و هراس از منزوی شدن در جامعه همه و همه دست به دست هم می دهند تا این عارضه در جامعه هرگز به مداوای قطعی نرسد. ابزارهای سیاسی که در بخش نخست توضیح‌اش آمده و اینجا دیگر نیازی به تکرار نیست. آیا می توان با پدوفیلیا مبارزه کرد؟ دولت‌ها حل بسیاری از بغرنج ها را از شانه های خود برداشته اند و مسئولیت حل آن را به توابع واگذاشته‌اند حل معضل آلوده‌گی محیطی ، حل معضل بی کاری و تن‌فروشی، تنهایی، محیط زنده‌گی به دور از شان انسانی، اعتیاد، افسرده‌گی و فقر، خودکشی‌ها، اسکیزوفرنی و ….. پدوفیلیا. حل این مشکلات اجتماعی از نظر سیستم امکان‌پذیرست اما واقعت آن است که سیستم های اجتماعی از این عارضه های برشمرده صرفا عوارض می گیرد! تعجبی نباید کرد اگر مسئولان بهداشت جامعه بجای مبارزه قطعی با متجاوزان صرفا برای قربانیان کوچک جهت ایجاد آرامش روانی داروی جلوگیری از ترشح اومون بیضه ، تستسترون تجویز کند تا قربانیان را از هستی روانی ساقط کند.
فقط در کشور شیلی هزار و هفت صد مورد تجاوز جنسی به کودکان از سوی عمال کلیسا گزارش شده است.
در چین داشتن بیش از یک فرزند قانونی نیست اما کسانی که بیش از یک فرزند دارند و کورتاژ نمی‌کنند می‌توانند یکی از فرزندان را بفروش برسانند! آژانس های Sie Kie و Ya Kuza وظیفه‌ی بیزنس و فروش این کودکان را به فاحشه‌خانه‌ها بعهده دارند. پدوفیلیا در تایلند و رمانی و مجارستان و مسیری لانکا رقم هنگفتی از درآمد سالانه ی گردشگری را به جیب مافیای کلان می‌ریزد و هرساله از اکناف دنیا مشتری و متقاضی دارند. مافیایی که تا دندان مسلح است از این ارگان های جنائی حفاظت می کنند. برده داری مدرن در نکبت‌بارترین نوع خود پول پارو می کند و این تازه اول عشق است زیرا اندام داخلی کودکان بازارهای جهانی دارد. حتا کنیا با ۲۰ هزار کودک خیابانی با رقم بالارونده‌ی سایت های پورنوی کودکان که هر سال رشد سیصد در صدی دارند جلودار این تجارت جنایی هستند.
جلوگیری از این وضع نیازمند یک انقلاب سراسری و جهانی است و بی کرانه‌گی آن به اندازه ی شاعرانه‌گی اش از دیگ کوچک ِ یک نوشته اینترنتی سرریز می کند.
اما در اندازه های کوچک می توان قربانیان تک و توک را از سیستمی که چون چرخ گوشت همه چیز و از همه مهم تر اخلاق انسانی را چرخ می کند نجات داد. ” آموزش اعتماد به نفس” (Educazione Libertaria) نوعی تدریس به کودکان است . این نوع آموزش در تضاد با آموزش سنتی و کلاسیک کودکان را خود ساخته بار میآورد و از تخریب نفس و خجالت و ترس از تنبیه و در نهایت سرکوب و ابزاری کردن آنها جلوگیری کرده حس مقاومت در برابر سرکوب را در درون کودکان بیدار می کند. در کشورهای بسامان تر سال هاست این نوع پداگوژی آلترناتیو در مقابل آموزش دیکتاتوریال ِ چپ و راست و میانه چه در کشورهای بسته و تک حزبی و چه در آبادی های مدعی دموکراسی راه خود را پیش می برد. از William Godwin بنیان‌گذار آموزش آنارشیستی تا Max Stirner یکی دیگر از محققان تدریس نوین، از Ferrer تا A.S. Neill موسس دبستان ِ خودحکومتی و از Paulo Freire زیر شلاق گیرنده ی تدریس ِ کهنه تا Ivan Illich منتقد آموزش توده‌ای و از ….. این ها همه با پیشنهاد آموزش آزاده گی به کودکان به تدریج در اجتماع خود، کشف شخصیت فردی را بجای سنت ِ سرکوب می نشانند. من در کتاب پانتومیم و هنر ایمایی که جلد نخست آن پانزده سال طول کشید و انتشار جلدهای بعدی آن بیست سالی تاخیر افتاده است به بخش هایی از تفادت آموزش تحکمی و آموزش نوین پرداحته ام که بخش هایی از آن را بصورت تصویر خواهید خواند. هرچند این کتاب سال ها مورد بی مهری محافل ظاهرا آموزشی قرار گرفته و اهمیت آن با سکوت به محاق رفته است اما عاقبت میان جگرسوخته‌گان رهایی از بندهای اسارت انسانی راه خود را خواهد گشود:

سیروس شاملو