نه من عرب نیستم پس عرب زبان هم نمی توانم باشم و مهمتر اما آنکه عرب ستیز هم نیستم

برگرفته از فیسبوک عطا كرم زاده

نه، من عرب نیستم، پس عرب زبان هم نمی توانم باشم. مهمتر اما آنکه عرب ستیز هم نیستم، همانگونه که ترک، کرد و یا افغان را به ستیز برنمی خیزم.
در مردمکِ چشمم انسانها، به هر رنگ و زبان و مذهب، به گونه ایی برابر و یکسان نقش می بنندند. آنها را بر اساس نژاد و یا قومیت شان رده بندی ننموده و به درجاتِ پست یا ممتاز، تقسیم نمی کنم، اما با تفکیکِ آگاهان از جاهلان، مرزی را ترسیم کرده ام که هرگز مخدوشش نمی کنم.

نه، من عرب نیستم. امابر اساس باورهایم نه تنها “آریایی” را، بلکه هیچ نژادی را به برتری رقم نمی زنم، و ارجعیتی نمی نهم. وجهالت در این منظر را هم بر نمی تابم . اصولا با جاهل به مماشات نمی نشینم . و با او به مسامحه و مدارا، تن نمی دهم، واو را به هر نقش که چهره بزک کند و یا به “ظرافت” حربه گزیند، در حدِ توان به چالش می کشانم. چرا که میدانم تا بدان هنگام که جهل درسر ها “آرمیده” است، آرامش و آسایشِ تنِ مردمان و عدالت اجتماعی در عذاب است.
نه، من عرب نیستم اماجوشنِ شوونیسم فارس راه هم برقامت ندارم. از مقوله ی احیای “شکوه ملی” و در لفافه ی “مبارزه” با حاکمیتِ مرتجعِ مذهبی، نقبی به دگرنژادان نمی زنم و سلاحم را به سوی آنها نمی چرخانم و با نیشِ قلمم نتشان را گزند نمی نشانم.
نه، من عرب نیستم اما مانند کسانی که بالِ اندیشه و جهان شناختِ شان تنها تا نوک بین شان توانِ پرواز را دارد، درارزیابی و مصاف با نظام جمهوری اسلامی واسلام سیاسی و حلِ ستم وتناقضات اجتماعی برآمده از آن، به ستیز و رویارویی با خلق عرب نمی شتابم.
*
نه، من عرب نیستم و درکی هم از این زبان ندارم. اما سالهای زیبایی از زندگی را با این شهروندانم به سرآوردم. به رفاقت با آنها دستم را تبرک دادم. همپایشان بر خاکِ عطش زده شهرم گام برآوردم و از انوار درخشنده و روشن آفتاب به تساوی بر پوستم رنگ نشاندم. وبه آن دم که آبهای کارون از خوشه های گداخته ، سرخ فام بر بسترش می خرامید، سایه ی نخل پیر را که باد به نوازش بر “پنک ” هایش می وزید، با آنها تقسیم کردم و به آوای ام الکلثوم و عبدالحلیم حافظ گوش فرا دادم و بدون شناختِ مفهوم واژه ها، خاطره اندوختم.
نه، من عرب نیستم اما با گدشتِ بیش از چهار دهه و اندی هنوز بوی تنِ آغشته به دود و تنباکوو فقر مادر رفیقی را که به مهر به آغوشم کشید، به عربی سفرم را خوش خواند و به سخاوت “باخسم” بر دستانم نهاد را به مشام دارم. .
نه، من عرب نیستم . اما اگر اینچنین مرا بنامند به رنجش برافروخته نمی شوم. چراکه انسانها را نه بر اساس نژاد و یا ملیت، بلکه بر مبنای دانش و جهالت ارزیابی کرده وارج می نهم.
نه ، من عرب نیستم و از اتلاقش بر خود بیم ندارم، بلکه هراسِ من ازحماقت و نادانی پاره ایی از “انسان” هاست. خواه در سرای مجازی و یا در دنیای واقعی.

ع. کرم زاده