داستانی از رزیتا : چطور تونستی الهه؟

خاکستر سیگارشو توی گلدون تکوند و با بی حوصلگی روی تخت دراز کشید,از دیروز شاید صد بار این جمله تو ذهنش زنگ می زد:چطور تونستی الهه؟
تلخی گزنده ای ته حلقش حس کرد,چشمش به عکس فروغ افتاد که به دیوار روبه رو آویزون بود با زیر نویسی از شعرش:

شاید این را شنیده ای که زنان
در دل “آری” و “نه” به لب دارند
ضعف خود را عیان نمی سازند
رازدار و خموش و مکارند
آه,من هم زنم,زنی که دلش
در هوای تو می زند پر و بال
دوستت دارم ای خیال لطیف
دوستت دارم ای امید محال…

دیروزکه علی رفته بود سر کار و بچه ها طبق معمول مدرسه بودن,همینطورکه داشت توی کانالای تلگرام دنبال دوای بی حوصلیاش می گشت یهو با صدای آلارم پیام متوجه شد رضا براش پیام فرستاده,با هم تو یه گروه بودن,و خیلی وقتا سیگنالایی واسه هم فرستاده بودن که درخلوت خودشون ذوق می کردن از توجه اضافه تر از بقیه به همدیگه,به هم حسی پیدا کرده بودن که هیچکدوم شهامت ابرازش رو نداشتن,هر دو متاهل,و الهه مادر دو تا بچه ,یه دختر و یه پسر که همیشه سعی کرده بود آب تو دلشون تکون نخوره,گاهی رضا میومد پی وی و در مورد بعضی پستا با هم چت می کردن..
صفحه ی تلگرام رضا رو باز کرد,چشمش دنبال کلمات می دوید و با ولع اونا رو قورت می داد…
سلام الهه,دیگه نمی تونم این راز رو تحمل کنم,تنهایی سخته,دوسست دارم الهه…
تپش قلبش تندتر شد,یه احساس توام با سرخوشی و ترس تو وجودش گُر گرفت,پس حسش بهش دروغ نگفته بود,گیج بود,دوباره و بار سوم کلمات رو بلعید,صفحه رو بست,سرش داغ شده بود,مدت زیادی نتونست خودشو سرگرم کارای آشپزخونه کنه,دلش پر می زد برای گفتن این جمله که منم دوسست دارم رضا…و سراغ گوشیش رفت..

همه چی داشت خوب و آروم پیش می رفت تا اینکه دیشب صحبتاشون کشید به بی حوصلگیای الهه,مدتی بود تو رابطه با علی سردی و عدم رضایت حس می کرد,سکس خوبی نداشتن و از هم بهانه می گرفتن,گفتن و گفتن تا اینکه رضا یه گیف سکسی فرستاد,الهه خوشش اومد و با گفتن جووون رضا رو سر ذوق آورد,گیفای بیشتری رد و بدل شد و خون تو رگای الهه دوید,یه لحظه حس کرد می تونه با تمام وجود,با تک تک سلولای تنش خودش رو به رضا هدیه کنه,و این کارو کرد,با فرستادن عکسی از اندام عریانش…
و امروز بعد از بیخوابی دیشب,پر از احساس عشق و نفرته, نفرت از همه ی قانونهای سرکوب بشری…و احساس سرخوشیی که به سرعت تبدیل شد به احساس گناه…گناه دوست داشتن…
از خودش بدش میومد,یه عالمه کلمه تو ذهنش با هم قاطی شده بودن,شرافت,خیانت,گناه,مادر,متانت…رفت توی دستشویی و صورتشو زیر آب گرفت,وقتی به اتاق برگشت یه تصمیم آنی گرفت :دیگه نباید جواب رضا رو بدم,نباید..

رضا انگار تو آسمونا سیر می کرد,بعد از مدتها یکنواختی و کرختی زندگی و رابطه ش با زنش,دوباره بر انگیخته شده بود,هدفن رو روی گوشش گذاشت و آهنگ عشق فرامرز اصلانی رو پلی کرد,این بار این آهنگ رو با تپشای تند قلبش و فوران هورمونهای سرخوشی درتنش گوش می داد,یه پارچه احساس وجد و شور زندگی شده بود,رفت سراغ تلگرامش,پیام داد عشقم چه کردی با من,وجودم گُر گرفته و پر از اشتیاقم,دنیامو عوض کردی,مدتها بود این همه خوشبخت نبودم…
اون روز رضا هر ۵ دقیقه سراغ تلگرامش می رفت و چک می کرد ببینه پیامشو الهه دیده ؟کلافه شده بود,چرا الهه نمی بینه پیام رو,دوباره فرستاد,و باز بعد از دو ساعت که ده بار چک کرده بود,متوجه شد الهه پیاما رو نمی بینه,غوغایی درونش به وجود اومده بود,شب نتونست بخوابه,افکار مغشوش ذهنشو پر کرده بود,الهه کجاست,با اون حالتی که آخرین بار با هم چت کرده بودن انتظار داشت الهه م مثل خودش مشتاق ابراز عشق و احساسات باشه,بیخوابی کلافه ش کرده بود,طوری که زنش بیدار نشه گوشیشو روشن کرد,تا کانکت شه دل تو دلش نبود,امید داشت از الهه یه پیام حتی یه کلمه ای ببینه,یه سلام,یا چند تا نقطه…ولی الهه پیاما رو ندیده بود,تو گروهم خبری از الهه نبود…

دنیای رضا چند روز تیره و تار شد,انگار به کودک درونش آب نباتی رو که خیلی دوست داشت نشون داده بودن و تا دست دراز کرده بود اونو بگیره دستشونو کشیده بودن,با یه عالم احساس شکسته و خرد شده رهاش کرده بودن..نه می تونست با کسی حالشو در میون بذاره,نه می تونست بی خیالش شه,داغون شده بود,هم حس پس زده شدن داشت هم حس گناه برای شروع بازی…
چند روز بعد الهه بی هیچ توضیحی گروه رو ترک کرد..

نویسنده :رزیتا