کمون پاریس بخش دوم : کرونولوژی + عکس های تاریخی

برگرفته از توییتر مهگل

انقلاب ۱۸ مارس مانند رعد و برق در آسمانی آرام اتفاق نیفتاد. آسمان از قبل ناآرام بود. نه تنها در اثر محاصره‌ای که شهر از آن رنج میبُرد، بلکه به دلیل سرکوب قیام ژوئن ۱۸۴۸ و ایجاد رژیمی اقتدارگرا و طرفدار توسعه سرمایه‌داری. این پس‌زمینه آسمان سیاسی فرانسه در آن زمان بود.

ژوزف اوژن اشنیدر سمبل پیوند رژیم با سرمایه‌داری بود. او صاحب معادن و کارخانه لوکروز بود و تولید راه‌آهن به دستور دولت و عرضه سلاح در انحصار او بود. همچنین نماینده مجلس قانونگذاری و مدتی وزیر بازرگانی و کشاورزی بود. او درمیان ۷۲ مردی است که نامشان بر روی برج ایفل حک شده است.

در سال ۱۸۶۴ انجمن بین‌المللی کارگران تشکیل شد. تا ۶ سال بعد اتحادیه‌های کارگری توسعه یافتند، اعتصابهای بزرگ از جمله اعتصاب کارگران معادن اشنیدر اتفاق افتاد. آزادی مطبوعات محدودیت کمتری پیدا کرد اما روزنامه‌ها پس از چند ماه فعالیت توقیف میشدند و روزنامه‌های جدید ظهور میکردند.

در ژوئن ۱۸۶۸ با مجاز شدن جلسات عمومی و شکوفایی کانون‌ها سرکوب هم افزایش پیدا کرد. سال ۱۸۷۰ شاهد تجمعات شورشی از قبیل تشییع جنازه صدهزار نفری ویکتور نوآر و شورش ناموفق بلانکیستی اِمیل اودس در محله ویِت پاریس بود. جنگ فرانسه-پروس در جولای همین سال آغاز شد.

اوت ۱۸۷۰: محاصره شدن شهر مِتز و ارتش ۱۳۵ هزار نفره فرانسوا بَزِن توسط ۲۰۰ هزار نیروی پروسی. با ادامه محاصره چندین ماهه، شیوع قحطی، تیفوس و آبله و بیمار شدن ۱۹ هزار سرباز فرانسوی.

سپتامبر ۱۸۷۰: تسلیم شدن ناپلئون سوم پس از نبرد سِدان و اسیر شدن او. سقوط امپراطوری دوم فرانسه. اعلام ایجاد دولت دفاع ملی به رهبری لویی ژول تروشو و ایجاد کمیته مرکزی جمهوریخواه ۲۰ منطقه پاریس. اشغال منطقه آلزاس-لورن توسط پروس و ادامه جنگ. محاصره پاریس توسط ارتش اتو فون بیسمارک.

اکتبر ۱۸۷۰: ارتش بَزن در متز تسلیم شد. دولت دفاع ملی قصد مذاکره با پروس را داشت که باعث نارضایتی کارگران و بخش انقلابی گارد ملی شد و آنها به رهبری آگوست بلانکی شورش کردند و ساختمان هتل دو ویل (شهرداری) را تصرف کردند.

گوستاو فلورنس از تیرباران احتمالی اعضای دولت دفاع ملی پس از شورش جلوگیری کرد اما توسط آنان زندانی شد. او در ژانویه ۱۸۷۱ توسط یارانش آزاد شد.

نوامبر ۱۸۷۰: دولت دفاع ملی شورشیان را با قول استعفا و برگزاری انتخابات فریب داد اما به طور خشونت آمیز به شهرداری حمله و شورشیان از جمله بلانکی را دستگیر کرد.

ژانویه ۱۸۷۱: حمله پروس به پاریس. تظاهرات کارگران و گارد ملی به رهبری بلانکسیت‌ها و درخواست تشکیل کمون و کشتار آنها توسط گارد دولت دفاع ملی. تسلیم شدن دولت در برابر پروس و اعلام آتش‌بس. اعلام امپراطوری آلمان در تالار آینه کاخ ورسای.

فوریه ۱۸۷۱: برگزاری انتخابات مجلس ملی در بی‌خبری بیشتر مردم، اکثر نمایندگان خواهان پایان جنگ بودند. مجلس آدولف تییِر را به ریاست دولت جدید تعیین کرد.

امضای معاهده بین فرانسه و امپراطوری آلمان که طبق آن فرانسه متعهد به پرداخت ۵ میلیارد فرانک غرامت و واگذاری منطقه آلزاس-لورن به آلمان شد. ارتش آلمان هم حق داشت تا پرداخت کامل غرامت در خاک فرانسه بماند. انتقال دولت جدید به ورسای.

مارس ۱۸۷۱: گارد ملی کمیته مرکزی تشکیل داد. تییِر برای خلع سلاح گارد و مردم نیرو به پاریس فرستاد اما برخی سربازان فرمانده خود را به ضرب گلوله کشتند و به مردم پیوستند.

یک شورای شهر(کمون) با رأی مردم پاریس تشکیل شد. اعضای آن را کارگران که در میان آنها طرفداران پرودون و بلانکی و اعضای انترناسیونال اول وجود داشتند تشکیل میدادند.

کمون از پرچم قرمزرنگ استفاده کرد و از آن پس این پرچم به یکی از سمبل‌های کمونیسم تبدیل شد. خدمت اجباری لغو شد و ارتش دائمی منحل شد. تنها گارد ملی باقی ماند که هر شهروندی قابلیت شرکت در آن را داشت.

دیگر حکم‌های صادر شده: جدایی دین از سیاست، باطلسازی اجاره‌های پرداخت نشده، پرداخت مستمری به کودکان گارد ملی که کشته شده بودند، ممنوعیت کار شبانه نانوایی‌ها

فرانسوا ژورد، رئیس کمیسیون مالی کمون اجازه استفاده از ذخایر بانک فرانسه را به کموناردها نداد و این احتیاط او باعث شد بعدها مارکس او را به دلیل مصادره نکردن این ذخایر محکوم کند.

آپریل ۱۸۷۱: گارد ملی گیوتین را به خیابان‌ها آورد و دربرابر تشویق مردم آن را آتش زد. به درخواست تییر، بیسمارک اسرای فرانسوی را تحویل دولت داد تا آنها به پاریس حمله کنند. تشکیل اتحادیه زنان برای دفاع از پاریس. واگذاری کارخانه های تعطیل شده به کارگران.

پرداخت وام‌ها به سه سال بعد موکول شد و سودشان لغو شد. تییِر اعلام کرد که توطئه پاریسی‌ها مجبورشان میکند که خون فرانسوی‌ها را بریزند.

می۱۸۷۱: ستون واندوم پاریس که برای بزرگداشت پیروزی های ناپلئون اول ساخته شده بود توسط کموناردها نابود شد. فرمان سکولار شدن برنامه آموزشی مدارس. ورود نیروهای دولت از طریق دروازه سن‌کلود در جنوب غربی پاریس در روز ۲۱ می.

طبق معاهده ارتش فرانسه اجازه ورود به شمال و شرق شهر را نداشت اما امپراطوری آلمان این اجازه را به آنها داد و نیروهای دولتی به رهبری مک‌مَهون که بعدها رییس جمهور شد با وجود مقاوت کموناردها ۸ روز که به هفته خونین مشهور شد به قتل عام کموناردها و غیرنظامیان مشغول شدند.

آمار کشته‌شدگان دقیق نیست اما بین ۲۰ تا ۵۰ هزار نفر تخمین زده شده، و گاهی هم بالای صدهزار نفر. برخی هم به نووِل‌کلدونی از مستعمره‌های فرانسه تبعید شدند. در طول هفته خونین ۶۳ نفر توسط گارد ملی اعدام شدند.

روز ۲۵ می وقتی گارد ملی سنگر خیابان شتودو را ترک کرد زنان کمون به این سنگر شتافتند و مبارزه را تا محاصره شدن توسط ارتش دولتی ادامه دادند. ۵۲ نفر باقیمانده از این زنان تیرباران شدند.

آخرین نقطه مقاومت گارد ملی گورستان پرلاشز بود. پس از محاصره ۱۴۷ کمونارد باقیمانده، آنها در برابر دیواری در این گورستان تیرباران شدند که امروزه به دیوار کموناردها شهرت دارد.

کلیسای سَکره‌کور در شمال پاریس بر تپه مونمارتر به عنوان یادبودی برای ۶۳ کشته شده طرفداران دولت و نماد گناه و بی‌ایمانی کموناردها در سال ۱۸۷۵ ساخته شد. تپه مونمارتر از زمان گل‌ها و رومیان مکان عبادت بوده است.