وقتی انقلاب هوس آمدن می کند ، مثل آب زیر سنگلاخ است

مطلب دریافتی

١. وقتی انقلاب هوس آمدن می کند ، مثل آب زیر سنگلاخ است. به مانعی برخورد کند راهش را کج می کند و در جهتی که نیروی جاذبه زمین هدایتش می کند، از جایی دیگر سر برمی آورد، آزادی درک ضرورت هاست. ضرورت ها برای رهایی شناسایی کنیم . کاسپینی ها به خیابان آمدند، بازنشستگان به خیابان آمدند ، هپکویی ها و هفت تپه ای ها به خیابان و جاده آمدند. آمدند و باز آمدند . ما این تکرار و سماجت را چگونه دیدیم ؟ آیا این به صحنه آمدن ها نشانه یک تصمیم و آگاهی طبقاتی نبود.

۲. ما با این جمع به خیابان آمده چه کردیم ؟ پلیس تفنگ ، ماسک ، سپر ، زندان و قانون دارد. پلیس آموزش محاصره و مراقبت دیده است. پلیس بانک اطلاعاتی فعالان سیاسی دارد. پلیس ورزیده است. ما چه داریم ؟ در تهران تعداد پلیس ها چند برابر معترضین بود. آنها بین خودشان تقسیم کار کرده بودند. اکیپی از پلیس ها به بهانه گفتگو و اخطار به جمع معترضین وارد صفوف حاشیه فعالین می شدند و با تحکم آن ها را از هسته جمع آوری فعالین دور می کردند. و وقتی فعالین ایزوله می شدند. هجوم نیروی تهاجمی شروع می شد.

٣. اما تقسیم کار پلیس محدود به فعالیت این دونیرو نبود . جمعی از پلیس های اطلاعاتی در لباس شخصی از چهره های فعال عکس می گرفتند. تا در وقت مقتضی شناسایی ، تعقیب و دستگیر شوند. اما گمان نکنید پلیس برای دستگیری عجله ای دارد ، بنا به موقعیت جنبش گاهی به جای دستگیری ترجیح می دهد بیست و چهار ساعت تلفن و رفت و آمد سوژه را زیر نظر بگیرد.

۴ زمانی که سوژه دستگیر می شود، به اولین چیزی که توجه می شود ، ارتباطات است. پلیس در همان دقایق اول تلاش می کند رمز تمام ایمیل ها، اکانت های تلگرام ، فیس بوک و اینستا را با زور تهدید از بازداشتی بگیرد و ادمین پروفایل های او شود. تا از طریق یک فرد دستگیر شده رففای او را شناسایی کند.

۵. در شرایطی که جنبش اعتراضی فراگیر نشده است. ارزش هر فعال آگاه پیشتاز اندازه ده معترض معمولی است. در این شرایط جایگزین کردن فعال پیشتاز دستگیر شده به سختی انجام می شود. و این باعث می شود که حرکت اعتراضی شکوفا نشده پرپر شود. مردم شاید ده سالی یکبار برای سرنگونی به خیابان بیایند.گاهی هم چهل سالی یکبار . جنبشی که نتواند از این نیروی با انگیزه و مصمم به دقت و با مواظبت استفاده انقلابی کند. شکست می خورد و شکست گاهی تاثیرات ناامید کننده دیرپایی دارد. پس بکوشید در مقابل پلیس هوشیار خنگ عمل نکنید.

۶. جمعیت معترضی سازمان نیافته ای که نه تفنگ دارد و نه اشک آور، به اتکای چه تاکتیک و تدبیری می تواند در مقابل پلیس آموزش دیده خود را حفظ کند و به اعتراضات مداومت بخشد.؟ در هنگامه اعتراضات خیابابی وظیفه دانشجویی که ریاضیات پیچیده ، مباحث مهم اجتماعی و علمی مرور کرده و درکی نسبی از سیستم ها دارد، این نیست که مثل یک نوجوان هیجان زده پرشور در دانشکده اش دست به تجمع بزند. او باید بداند که در سالهایی نه چندان دور پلیس وارد دانشگاهش شده و دانشجو را از طبقات بالا با فریاد یا حسین به پایین افکنده است.

٧. رفتار دانشجو از نظر هیجان جوانی و شور انقلابی شبیه همه جوانان است ، اما او می تواند آگاهانه تر عمل کند، او دانشگاه ، خوابگاه و اوقات فراغت دارد. امکان همفکری با هم دانشگاهی هایش دارد. گرفتار معیشت روزانه نیست. کار خسته و کوفته اش نکرده است . پس باید قبل از حضور پرهیجان و سردادن شعار ” کارگر ، دانشجو اتحاد اتحاد” بداند که تنها شعاری که در دشمنی با آن همه جناح های درون حکومت و خارج حکومت سرش اتفاق نظر دارند ، همین شعار کارگری است.

٨. کل بورژوازی ایران اعم از اصول گرا ، اصلاح طلب، مجاهد یا پهلوی خواه یک هدف دارند و آن استثمار طبقه کارگر است . همه دعوا ها سر ارزش اضافی است که از قبل طبقه کارگر عاید سرمایه می شود. پس طبیعی است که همه جناح های بورژوازی از این شعار نفرت داشته باشند. دانشجو نباید بی دفاع و علنی در گوشه ای از دانشگاه خود را در معرض دید پلیس قرار دهد. کار درست این است که در گروه ها چند نفره و با قرار و مدار حساب شده به جای ماندن در دانشگاه به جمع معترضین خیابان بپیوندد و نقش بازی کند.

٩. طبیعتا این نقش می بایست زیرکانه تر نقش دانش آموز دبیرستانی و یا کارگر فلان کارگاه شهر باشد. حضور او در جمع معترض می تواند ، هوشیارانه باشد. بلد باشد خود را در معرض محاصره پلیس قرار ندهد . بلد باشد به جمع معترض کمک کند تا در محاصره و هجوم قرار نگیرد . بلد باشد به خانمی که در معرض هجوم مردسالارانه پلیس است، کمک کند. بلد باشد با گاز اشک آور مقابله کند.

توضیح عصر آنارشیسم : تا زمانی که دولت وجود دارد(چه چپ و چه راست ) ،استثمار و سرکوب مطالبات کارگری نیز وجود دارد و تنها در یک جامعه بی دولت است که کارگران می توانند مدیریت محل کار خود را به عهده بگیرند و به بهترین نحو آن را اداره کنند تا حقوقشان توسط خود مدیریت کارگری (یعنی خود کارگران ) پرداخت شود و مورد استثمار و اخراج قرار نگیرند و به زندان دولتها و سرمایه داران انداخته نشوند.

پاینوشت : مطالب دریافتی لزوما نظر و مواضع عصر آنارشیسم نیست .

———————————————–

آدرس و اسامی صفحات مرتبط با مجموعه عصر آنارشیسم

The names and addresses that related to anarchism era website