نیما ابراهیم زاده : چرا نمیگذارند پدر در کنارمان باشد

تنها صدوسی وپنج روز پدر در کنارمان بود و از آزادی شان سپری شده بود که در روز ۲۲شهریور جاری وقتی در حمایت از همبندیان سابقش جلو زندان رجای شهر رفت بعد از کلی تعقیب و گریز در داخل شهر و خیابانهای کرج دستگیرش کردند .

پدرم بهنام در طول این صدوسی وپنج روز اگر بگویم یک روزش هم برای خانواده نبود دروغ نیست او تمام ذهن وفکرش و کارش ، فعالیت بود و دفاع از کودکان کار و خیابان ، کارگران ، زندانیان سیاسی و عقیدتی و سر زدن به خانواده های زندانیان و حمایتهای اشکار و نهانش از فعالیتهای انسانی تا حضور در تمامی اکسیونها و اعتراض های داخل کشور لحظه ای کوتاهی و دریغ نکرد .

او را گرفتند و به مکان نامعلومی بردند تا دیگر صدایش شنیده نشود و از کسی هم‌حمایت نکند.

امروز نزدیک به ده روز است پدر در کنارمان نیست. رسانه ها و بعضی از تشکلها تنها و تنها صدای بعضی از زندانیان هستند و بس .

انگار نه انگار پدر من ودوستان همراهش به زندان افتاده اند. انگار نه انگار بعد از هشت سال حبس بار دیگر او را به زندان انداختند و من در این روزهای بیماری به حضورش ، به نگاه مهربانانه اش ، دست های نوازشگرش، نیاز دارم.

چرا باید حتی از نوشتن در باره پدر من هم بعضی ها بترسند ؟!

مگر او ترس و بزدلی را می شناخت و گزینشی از زندانیان و افراد دفاع میکرد ؟!

پدرم بهنام با تمام توان ، با تمام قدرت ، بدون هیچ ترس و نگرانی ، با اینکه این روزها سخت به حضورش نیاز دارم ، از همگان با هر گرایش فکری و عقیده و مرامی می نوشت و می گفت .

اگر بود حتما در مورد جمع اوری کودکان کار و ضرب وشتم کارگران و این همه بیحقوقی می نوشت و می گفت و اعتراض میکرد .

امید که بدون سانسور و تبعیض و کینه صدای پدر و همه زندانیان باشید .

نیما ابراهیم زاده

——————————————————–

آدرس “دختران آنارشیست افغان ” در فیسبوک

https://www.facebook.com/Afghan-Anarchist-Girls-116992605591873

————————————————————–

آدرس آنارشیستهای رشت در اینستاگرام

https://www.instagram.com/anarshist.rasht

———————————————————

آدرس صفحه آنارشیستهای شهر بوکان ( ئانارکیسته کانی بوکان ) در اینستاگرام :

https://www.instagram.com/bokan_anarchy