ﺗﺮﺍﻣﭗ : ﺿﺪ – ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺳﺎﺯﻧﺪه

نوشته ای از گروه آنارکو کمونیستی فوژان زندگی

ﻣﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺗﺮﺍﻣﭗ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﺍﻣﺎ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺷﺪﯾﻢ
” ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺧﻮﺍﺟﮕﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﺁﻣﺪ . ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﺍﺭﮔﺎﺳﻢ ﺍﺳﺖ . ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻗﻮﻝ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺭﮔﺎﺳﻢ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ – ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ – ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ “.
‏( ﻭﻻﺩﯾﻤﯿﺮ ﮊﯾﺮﯾﻨﻔﺴﮑﯽ، ﺭﻫﺒﺮ ﺣﺰﺏ ﻟﯿﺒﺮﺍﻝ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺕ ﺭﻭﺳﯿﻪ، ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﺃﯼ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭﻣﺎ، ﺳﺎﻝ ۱۹۹۳ ‏)
ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﯾﺎﺩ ۲۹ ﺍﮐﺘﺒﺮ ۱۹۲۲ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ‏( ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﯾﺮ ﺷﺪﻥ ﻣﻮﺳﻮﻟﯿﻨﯽ ‏) ، ۳۰ ﮊﺍﻧﻮﯾﻪ ﯼ ۱۹۳۳ ﺁﻟﻤﺎﻥ ‏( ﺻﺪﺭﺍﻋﻈﻢ ﺷﺪﻥ ﻫﯿﺘﻠﺮ ‏) ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ۳ ﺗﯿﺮ ۱۳۸۴ ﺍﯾﺮﺍﻥ ‏( ﺭﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺷﺪﻥ ﺍﺣﻤﺪﯼ ﻧﮋﺍﺩ ‏) ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ .
ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﺮﻭﺭ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﯼ ” ﻧﻈﺮﯾﻪ ﯼ ﻓﺮﻭﯾﺪﯼ ﻭ ﺍﻟﮕﻮﯼ ﺗﺒﻠﯿﻐﺎﺕ ﻓﺎﺷﯿﺴﺘﯽ ” ﺁﺩﻭﺭﻧﻮ، ﺁﺭﺍﯼ ﻣﺎﻧﺲ ﺍﺷﭙﺮﺑﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﯼ ” ﺟﺒﺎﺭﯾﺖ ” ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﻋﻤﯿﻖ ﮔﺮﺍﻣﺸﯽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻓﺎﺷﯿﺴﺘﯽ ﺍﻧﺪ .
ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻮﺩﯾﺖ ﺑﺎﺗﻠﺮ ﻫﻢ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ ” ﺍﯾﻨﻬﺎ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﻣﭗ ﺭﺃﯼ ﺩﺍﺩﻧﺪ؟ ” ﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﯼ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﺤﻮﺭﯾﺖ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺧﺮﺩﻩ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﯼ ﺳﻔﯿﺪﭘﻮﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﻓﻤﯿﻨﯿﺴﻢ ﻭ ﻣﻬﺎﺟﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ” ﻣﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯿﻢ؟ ” ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﭼﭗ ﻫﺎ ﻭ ﻟﯿﺒﺮﺍﻝ ﻫﺎﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﺡ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺷﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻧﺪ !
ﭼﻪ ﺭﺃﯼ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﻣﭗ ” ﻧﻪ ” ﺑﻪ ﻫﯿﻼﺭﯼ ﯾﺎ ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺖ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﭼﻪ ” ﺁﺭﯼ ” ﯾﯽ ﺍﯾﺠﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﻣﭗ، ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺑﺎﺗﻠﺮ ﺭﺃﯼ ﺩﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺸﺘﯽ ﺑﯿﺸﻌﻮﺭﻧﺪ – ﮔﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﺡ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﻧﺪﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻣﻘﺼﺮ ﺑﺎﺷﯿﻢ .
ﺑﺎﺭﯼ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﺁﺩﻭﺭﻧﻮ ﺭﯾﺸﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﺷﻮﯾﺘﺲ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﯼ ﺩﮐﺎﺭﺕ ﺭﺩﯾﺎﺑﯽ ﮐﺮﺩ، ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻣﺎﺭﮐﺲ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺁﻣﯿﺰﻩ ﯼ ﭼﺮﮎ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻫﺎﯾﺪﮔﺮ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﺸﺮ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﺘﺎﻓﯿﺰﯾﮏ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺩﺭ ﺷﻮﮎ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺧﺸﻢ ﺍﺯ ﺣﻤﺎﻗﺖ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﯿﺴﺖ؟ !
ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﯿﺎﻥ ﺑﻨﯿﺎﻣﯿﻨﯽ ﮐﻠﻤﻪ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻭﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻼﺗﻐﯿﯿﺮﯼ ﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺪﺗﻬﺎﺳﺖ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﺎ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ؟
ﻭﻗﺘﯽ ﺣﺘﯽ ﺳﻨﺪﺭﺯ ﺑﺪﻧﻪ ﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮔﻔﺘﻤﺎﻥ ﺳﻮﺳﯿﺎﻟﯿﺴﻢ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ، ﭼﺮﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻥ ﺗﺮﺍﻣﭗ ﺷﻮﮎ ﺁﻭﺭ ﺑﺎﺷﺪ؟ ! ﻣﮕﺮ ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻨﯿﺎﻣﯿﻦ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ” ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﻓﺎﺷﯿﺴﻢ، ﺷﺎﻫﺪﯼ ﺳﺖ ﺑﺮ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻩ .”
ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﯾﻦ ﭼﻪ ﻣﻀﺤﮑﻪ ﺍﯼ ﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﭗ ﻫﺎﯼ ﻣﺘﺮﻗﯽ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﺮﺍﻣﭗ ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﻼﺭﯼ ﭼﻪ ﻫﯿﻮﻻﯾﯽ ﺑﻮﺩﻩ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺍﻋﺶ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ﻧﻘﺶ ﺁﻓﺮﯾﻨﯽ ﮐﺮﺩﻩ، ﮐﻪ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻨﺪ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﯾﻦ ﮔﻨﺪ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﻫﺎ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻣﻬﺎﺟﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯼ ﺗﺮﺍﻣﭗ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ! ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺁﯾﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮﺍﻥ ﺳﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﻫﺎ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺍﻧﺪ، ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺩﯾﭙﻠﻤﺎﺳﯽ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺍﻧﻪ ﻫﯿﻼﺭﯼ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ؟ ! ﺁﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻮﺭﯼ ﻫﺎ ﺍﻭﻟﻮﯾﺘﺶ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﮑﺰﯾﮑﯽ ﻫﺎﯼ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﺳﺖ؟ !
ﺁﯾﺎ ﺻﺮﻑ ﺯﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﻠﯿﻨﺘﻮﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﮔﻔﺘﻤﺎﻥ ﻓﻤﯿﻨﯿﺴﻢ ﺑﺎﺷﺪ؟ ! ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻓﻤﯿﻨﯿﺴﻢ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻧﺎﻧﺴﯽ ﻓﺮﯾﺰﺭ ﺍﺯ ” ﭼﺮﺧﺶ ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﯼ ﺟﻨﺒﺶ ﺯﻧﺎﻥ ” ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺍﯼ ﺗﻠﻘﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﻧﺌﻮﻟﯿﺒﺮﺍﻟﯿﺴﻢ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ . ﺑﺎﺭﯼ ﺍﮔﺮ ﺗﺮﺍﻣﭗ ﻧﻤﺎﺩ ﺗﻔﮑﺮ ﻣﺮﺩ ﺳﻔﯿﺪﭘﻮﺳﺖ ﺧﺮﺩﻩ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺳﺖ، ﻫﯿﻼﺭﯼ ﻫﻢ ” ﻧﺸﺎﻧﮕﺎﻥ ﻓﻤﯿﻨﯿﺴﻢ ﺳﻔﯿﺪ ” ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﻭﺳﻂ ﺍﮔﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ” ﻓﻤﯿﻨﯿﺴﻢ ﺳﻔﯿﺪ ” ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﻤﯿﻨﯿﺴﻢ ﺍﺳﺖ، ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻦ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ” ﺍﺳﺘﺎﻟﯿﻨﯿﺴﻢ ” ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺎﺭﮐﺴﯿﺴﻢ ﺍﺳﺖ !
ﺩﺭ ﻗﯿﺎﺱ ﺑﺎ ﭼﭗ ﻫﺎﯼ ﻻﻑ ﺯﻧﯽ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺗﻠﺮ ﻭ ﭼﺎﻣﺴﮑﯽ، ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻣﻮﺳﻮﻟﯿﻨﯽ، ﻫﯿﺘﻠﺮ، ﻟﻮﭘﻦ، ﺗﺮﺍﻣﭗ ﻭ ﺍﺣﻤﺪﯼ ﻧﮋﺍﺩ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻬﺘﺮﯼ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ : ﺁﻧﺎﻥ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺭﺍ ﺑﯽ ﺭﻭﺩﺭﻭﺍﺳﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ؛ ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺑﺰﮎ ﻫﯿﻼﺭﯼ ﻭﺍﺭ، ﺧﺎﺗﻤﯽ ﻃﻮﺭ . ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺧﺒﺮﯼ ﺍﺯ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ” ﻇﺮﯾﻒ ” ﻧﯿﺴﺖ . ﺩﻗﯿﻘﺎ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﮊﯾﺮﯾﻨﻔﺴﮑﯽ ” ﻭﻗﺖ ﺑﻪ ﺍﺭﮔﺎﺳﻢ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺍﺳﺖ .” ﯾﺎ ﻋﻤﻼ ‏( ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﯼ ﮊﺳﺖ ﺭﺍﺩﯾﮑﺎﻝ ﮔﺮﻓﺘﻦ ‏) ﮔﺰﺍﺭﻩ ﯼ ” ﯾﺎ ﺳﻮﺳﯿﺎﻟﯿﺴﻢ ﯾﺎ ﺑﺮﺑﺮﯾﺖ ” ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﯼ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺤﻘﻖ ﺳﻮﺳﯿﺎﻟﯿﺴﻢ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ ﯾﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺗﺎ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﻮﺍﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯿﺎﻥ ” ﺑﺪ ” ﻭ ” ﺑﺪﺗﺮ ” ﺳﺮﮔﺮﻡ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﻢ ﺧﺮﺩﻩ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﯾﯽ ﺍﺕ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ . ﭼﻨﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﺭﮐﺲ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ :
” ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﯿﺰ – ﺧﻨﺪﻩ ﺩﺍﺭ ﻓﻮﺭﯼ ﺍﺵ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ، ﺑﺎ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﯾﮏ ﺿﺪﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﻧﺒﻮﻩ، ﻧﯿﺮﻭﻣﻨﺪ، ﺑﺎ ﭘﺪﯾﺪ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺣﺮﯾﻔﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ، ﺣﺰﺑﯽ ﮐﻪ ﺣﺰﺏ ﺷﻮﺭﺵ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺣﺰﺏ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ “. ‏( ﻧﺒﺮﺩﻫﺎﯼ ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ‏)
ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﻟﮕﻮﺭ – ﺑﻮﺵ ﺑﻮﺩ، ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﯿﻼﺭﯼ – ﺗﺮﺍﻣﭗ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﺩﺍ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﻨﻨﺪﺯ – ﺑﻮﻟﺘﻦ؛ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺧﺎﺗﻤﯽ – ﻧﺎﻃﻖ ﺑﻮﺩ، ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ – ﺟﻠﯿﻠﯽ، ﻭ ﻓﺮﺩﺍ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﻄﻬﺮﯼ – ﺷﺮﯾﻌﺘﻤﺪﺍﺭﯼ . ” ﺑﺪ ” ﺩﺭ ﻫﺮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺑﺪﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ” ﺑﺪﺗﺮ ” ﺩﺭ ﻫﺮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ . ﻣﻨﻄﻖ ﺻﻔﺖ ﺗﻔﻀﯿﻠﯽ ” ﺗﺮ ” ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ، ﻣﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﮐﻨﯿﻢ؟
ﺑﮕﺬﺭﯾﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ” ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻝ ﭘﻮﭘﻮﻟﯿﺴﻢ ” ﺭﺍ ﺑﺎ ” ﻓﺎﺷﯿﺴﻢ ” ﯾﮑﯽ ﮔﺮﻓﺘﻦ، ﺧﻮﺩ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻖ ﺩﻭﮔﺎﻧﻪ ﯼ ” ﺑﺪ “/” ﺑﺪﺗﺮ ” ﺍﺳﺖ . ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﮐﻮﯾﻦ ﭘﺎﺳﻤﻮﺭ :
” ﻓﺎﺷﯿﺴﻢ ﻧﺎﺑﻮﺩﯼ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺭﺍ ﭘﯿﺶ ﺷﺮﻁ
ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﯿﺴﻢ ﺍﻓﺮﺍﻃﯽ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ، ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﻓﺮﺍﻃﯽ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﻣﯽ ﮐﻮﺷﺪ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻧﮋﺍﺩﯼ ﻫﻤﮕﻦ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯﺍﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻠﯿﺖ ﻏﺎﻟﺐ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ . ﺟﺎﻣﻌﻪ ﯼ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﻓﺮﺍﻃﯽ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﭘﺎﺭﺗﺎﯾﺪ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﯼ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﯾﺎ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﻃﻠﺒﺎﻥ ﺳﻔﯿﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺷﺒﯿﻪ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ “.
‏( ﻓﺎﺷﯿﺴﻢ / ﮐﻮﯾﻦ ﭘﺎﺳﻤﻮﺭ / ﺗﺮﺟﻤﻪ : ﻋﻠﯽ ﻣﻌﻈﻤﯽ / ﻧﺸﺮ ﻣﺎﻫﯽ / ﺹ ۱۳۱ ‏)
ﺍﯾﻦ ﺗﻤﺎﯾﺰ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻧﻮﻉ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻃﺮﻓﯽ ﻭ ﮔﺰﯾﻨﺶ ﺗﺎﮐﺘﯿﮏ ﻫﺎﯼ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺣﯿﺎﺗﯽ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﺍﺻﻄﻼﺡ ” ﻓﺎﺷﯿﺴﻢ ” ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﻠﺨﺘﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺭﻓﯿﻊ ﺭﺍﺩﯾﮑﺎﻟﯿﺴﻢ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ، ﺍﻣﺎ ﮔﻮﻝ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﯿﮏ ﺑﻠﻮﮎ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺯﯼ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﻣﻘﻄﻌﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻓﻊ ﻓﻮﺭﯼ ” ﺷﺮ ﺍﻋﻈﻢ ” ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ .
ﺑﺎﺭﯼ ﺑﯽ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺍﺧﯿﺮ ﺩﺭ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻥ ﺗﺮﺍﻣﭗ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﯾﺎﺩﺁﻭﺭ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺪﻧﯽ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﯿﺎﺱ ﺑﺎ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﻭ ﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﻫﺎﯼ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﮔﻮﻝ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻫﺎﯼ ﻋﺠﻮﻻﻧﻪ ﺍﻏﻮﺍ ﮐﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﺍﯾﺮﺍﺩﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺁﺭﺯﻭ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﺣﻘﯿﻘﺘﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﺍﺑﺮﯼ ﻃﻠﺒﯽ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺪﻝ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺳﮑﻮﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺩﺍﺭﯼ ﺭﻓﺮﻣﯿﺴﻢ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ، ﻭ ﻧﯿﺰ ﺟﻮﻻﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﻫﯽ ﻃﺒﻘﻪ ﯼ ﻣﺘﻮﺳﻂ . ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻓﺮﻭﮐﺶ ﮐﺮﺩﻥ ﺟﻨﺒﺶ ﻭﺍﻝ ﺍﺳﺘﺮﯾﺖ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﭼﭗ ﻫﺎﯼ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﻫﻢ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺍﻫﻤﯿﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ، ﻣﺪﺍﻭﻣﺖ ﺩﺭ ﻧﺒﺮﺩ، ﻭ ﻋﻤﻼ ﺟﺪﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺑﺮﯾﺖ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ .
ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﯼ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﻋﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﯼ ﻣﻌﻨﺎﺩﺍﺭﯼ ﻣﻨﻄﻖ ” ﺑﺪ “/” ﺑﺪﺗﺮ ” ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻧﺌﻮﻟﯿﺒﺮﺍﻝ ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ . ﺍﮐﻨﻮﻥ ﯾﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺁﻭﺭﺩﻥ ” ﺧﻮﺏ ” ‏( ﺳﻮﺳﯿﺎﻟﯿﺴﻢ ‏) ﺧﯿﺰ ﺑﺮﻣﯽ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﯾﺎ ﺑﺮﺑﺮﯾﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺍﻟﯿﻪ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺍﺵ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ . ﻣﺼﺮﻑ ﮐﺎﻻﯼ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﺼﺮﻑ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﯼ ” ﺑﺪ ” ، ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺒﺐ ﭘﯿﺪﺍﯾﺶ ﻋﻮﺍﺭﺽ ﻫﺮﭼﻪ ” ﺑﺪﺗﺮ ” ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﭘﺪﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﯾﮏ ﯾﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ ﻭ ﺗﺸﮑﯿﻼﺕ ﻣﻨﻀﺒﻂ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﻪ ﻭﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻧﺮﻡ ﻭ ﺣﺴﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻣﺸﺨﺺ ﺩﺭ ﭘﻮﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻓﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺳﻮﺥ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻀﻮﺭﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ . ﺗﺮﺍﻣﭗ ﻧﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺭﺍ ﺟﻠﻮ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﻧﻪ ﻋﻘﺐ . ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻗﻮﻋﺶ ﺭﺍ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺏ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﯾﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﺑﺸﺮﯼ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ، ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﺁﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ .

نوشته ای از گروه آنارکو کمونیستی فوژان(فریاد) زندگانی
D.Y86
K.D55
S.858
#ترامپ
#فوژان_زندگانی
#تحلیل
#آنارکوکمونیسم

——————————————————————————————————————————————————————————————————–

فدراسیون عصر آنارشیسم

ﺗﺮﺍﻣﭗ : ﺿﺪ – ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺳﺎﺯﻧﺪه

نوشته ای از گروه آنارکو کمونیستی فوژان زندگی

Text Size

Explore More

برداشت و انتشار مطالب این سایت کاملاً آزاد است