جامعه در حلقه محاصره دولت – سرمایه – اسلامیسم

نگاهی تاریخی
پیرامون بحران زده جهان سرمایه داری، در یک بحران کامل اقتصاد -اجتماعی و سیاسی بمعنی دقیق کلمه فرو رفته است. خاورمیانه، میدان تمرین تیراندازی نیروهای خرد و کلان سرما یه داری از آغاز ظهور عصر امپریالیستی، جنگ جهانی اول، بوده و است: منابع سرشار زیر زمینی نفت و گاز خصوصیت استراتزیک ویزه ای به این منطقه و نواحی جغرافیایی متصل بدان میدهند.

اسلامیسم، بافت ایدئولوژی-سیاسی طبقات حاکمه در بهترین حالت واکنشی ارتجاعی منطقه در مقابل گسترش و نفوذ بی محابای روابط کاپیتالیستی در منطقه به اصطلاح اسلامیستی عمل میکند. پروسه ادغام اسلامیسم در دل سرمایه جهانی نیز برمیگردد به فرو پاشی دولتهای گندیده قاجار و عثمانی و نحوه کارکرد رقابتهای امپریالیستی در منطقه.

با روی کار آمدن اسلامیسم خمینی در ایران اواخر دهه ۱۹۷۰ میلادی و فرو پاشی بلوک امپریالیستی روسیه، خاتمه جنگ سرد، گانه دیگری از پیکربندی اسلامیسم نظامی توسط همکاری مشترک دولتهای امریکا (سیا )، پاکستان، عربستان بوجود آمد: اسلامیسم سنی درهیئت مجاهدین، طالبان، القاعده. ساختار سازمانی-سیاسی جریانات نظامی مجاهدین -طالبان-القاعده … مفصل بندیهای لازم و ملزوم خود را از همکاریهای بهم تنیده دولتهای آمریکا-عربستان-پاکستان در دوران اشغال افغانستان توسط ارتش “سرخ” و اوجگیری مینی- امپریالیسم اسلا میسم خمینی در منطقه بدست آورد.

اسلامیسم در مسیر حرکت تکاملی خود در چهار دهه گذشته نه تنها تا مغز استخوان، در سیستم جهانی سرمایه داری و نحوه کارکرد امپریالیستی اش ادغام شده بلکه در ارتباط با تقسیم بندیهای طبقاتی در منطقه و محلی به شاخه های گوناگونی رشد کرد. اسلامیسم شیعه و سنی دو پایه اصلی این حرکت ضد تاریخی-اجتمای، به نوبه خود به جریانات کوچکتری نیز تقسیم میشوند: انواع و اقسام باندهای طالبان و غیره در این دسته بندی قرار میگیرند.

جهان سرمایه داری پتانسیل تخریبی اسلامیسم خمینی در شکست توده های در حرکت خیابانی و جنبش اعتصابات وسیع پرولتاریای جوان و کم تجربه سالها ی ایران ۱۹۷۸-۱۹۸۰ به دقت مشاهده و یاداشت برداری کرد. رژیم اسلامیستی با طرح و بکار گیری شیوه های شناخته شده فاشیستی-فالانژیستی (از اروپا ) و تلفیق آنها با پوششهای اسلامی و استفاده از قوانین نیمه وحشی شرع، و با قتل و کشتارهای وسیع و جمعی تودهای کارگر و دیگر اقشار اجتماعی، موفق به شکست دادن یک جنبش تاریخی و پرولتری در ایران و منطقه شد.

در ضمن دولتهای عربستان، پاکستان ( دیگر کشورهای عربی -سنی ) از طرح های امپریالیستی اسلامیسم خمینی تحت پوشش “صدور انقلاب اسلامی ” نه تنها واهمه داشتند بلکه الهام نیز گرفتند: اسلامیسم از طرفی وسیله ای کارارا برای درهم کوبیدن هر گونه چشم انداز خیزش توده ای -پرولتری بود. از طرفی دیگر کاربرد افسون ایدئولوژی – سیاسی اسلامیسم، گرد عقیده – وحدت فرا طبقاتی، پتانسیل لازم برای رقابتهای امپریالیستی در منطقه مهیا ساخت.

بدین گونه، جهان سرمایه داری با شبکه دولتهای ذینفع، صنعت نظامی جدیدی بنام تولید اسلامیسم به منظور تولید سربازان (جهاد) اسلام در دهه ۱۹۸۰ میلادی در نوار مرزی پاکستان – افغانستان براه انداخت: صنعت بزرگ محصولات مخرب تولید شده در خط مونتاژ متشکل از کلاسهای قران گرفته تا چگونگی متد بکار بردن بمبهای خودرو ( انتحاری ) برای بازار آزاد – جهانی آغاز بکار کرد. صنعتی که با بهره گیری از شگردهای نئو لیبرالیسم معاصر، جهانی سازی و حق آزادیهای مذهبی متکی به مکانیزم های دخالت مستقیم دولتی، بواقع جهانگیر شد: این صنعت نظامی از دیدی تاریخی، ساختاری تشکیلاتی نظامی- تولید و توزیع ترور کالا شده – و ریشه های اختاپوسی خاص خود را در قلب دستگاه دولت پاکستان و مستقیما در وزارت آگاهی (I.S.I ) این کشور دارد.

ترور و قتل عام تودها در لاهور

به عبارتی (حداقل) بخشهایی از طبقه حاکمه و الیت ایدئولوژی-سیاسی پاکستان بطور واضح و مبرهن ازنمایندهگان اصلی اسلامیسم دایر در منطقه، افغانستان و پاکستان میباشند. پاکستان تاریخا و بی واسطهه جزوی از شبکه امپریالیستی آمریکا-ناتو است و در مقابل نفوذ شبکه امپریالیستی روسیه -چین عمل میکند: شکست نظامی روسیه بدست “ارتش اسلام”، مجاهدین، در دهه ۱۹۸۰ میلادی همچو نکته برجسته در کارنامه نظامی- امپریالیستی دولت اسلامی (یعنی برقراری و استعمال قوانین شرعی ) پاکستان خود نمایی میکند.

جامعه پاکستان با سرمایهداری نوع پیرامونی گرفتار در چنبره بحران عدم افزایش انباشت سرمایه، همچو دیگر دولتهای اسلامیستی، ترکیه، ایران، عربستان، … طبیعتا با بحران سیاسی دست به گریبان است: همزمان رقابت کشنده بین این دولتهای اسلامیستی ( مینی- امپریالیستی ) برای سلطه جویی در منطقه و نواحی هم جوار ( ترکیه در سوریه، ایران در عراق، پاکستان در افغانستان، عربستان در یمن …) تمامی این دولتها را به جنگ افروزی بی فرجامی کشانده است.

طبقات حاکمه در پاکستان، در قامت قدرت مثلث دولت-سرمایه-اسلامیسم، در مقابله با بحران درونی و تنشهای نظامی در اطراف خود آشفته و حتی در هم شکسته می نمایاند. در این زمینه، بخشهایی از الیت سیاسی و جناح هایی از طبقه مسلط با بکاربردن شیوه اسلامیستی جنگ جدید ( قتل عام توده ای) مشتاق کسب و کار سیاسی در بازار داخلی و جهانی هستند: عقب نه ماندن از دیگر دولتهای اسلامی و جلب توجهه اروپا و آمریکا. شعاع دایره جنگ و ترور توده ای اسلامیسم سازمان یافته به توسط دولت (پاکستان) از جمله کاربرد باندهای مختلف طالبان، جغرافیای پاکستان-هند -افغانستان را پوشانده است: البته بایستی توجه داشت که دامنه محدود کاربرد نظامیگری جنگی – تروریستی دولت پاکستان در سطح منطقه ای و بین المللی بخاطر حضور دائمی در افغانستان است.

در بطن ربط و وجود اسلامیسم دردرون ماشین دولتی، میتوان فهمید، چگونگی عملیات جنگی -تروریستی (حمله انتحاری) بر علیه مردم بی دفاع ، عمدتا کودکان و زنان، در یک پارک در وسط شهر شلوغ لاهور، که ده ها تن کشته و صدها نفر مجروح در روز یکشنبه ۲۷ مارس بجا کذاشت. مانند قربانیان حملات اخیر در بروکسل، بیروت و پاریس، کسانی که در لاهور بی رحمانه کشته شدند به عنوان آلت تبلیغی -جنگی نمایش قدرت توسط گروهای اسلامیستی استفاده شد.هدف عملیات جنگی -تروریستی: بهره گیری از عید پاک یکشنبه در یک بعد از ظهر بهار زیبا و در پارک عمومی شهر، برای قتل عام جمعی انسانهایی که با دوستان و خانواده در آنجا گرد آمده بودند، فقط بربریسم جهان موجود را به طرز عریان به نمایش میگذرد.

ترور و بربریسم عریان علیه توده های بی دفاع در لاهور، در ادامه عملیات نظامی جنگی اسلام و اسلامیسم برای کسب و نمایش قدرت سیاسی و نفوذ در معادلات سیاسی -اجتمایی محیط پیرامون اسلامی میباشد .تاکتیک جنگی-تروریستی (استفاده از بمب ) بکار رفته در لاهور، با قتل عام کودکان به عنوان بخش اعظم قربانیان، نشانگر ماهیت بغایت ضد انسانی و در عین حال استراتژی تشکیلاتی-نظامی جریانت اسلامیستی در دوران معاصر است: جنگ و بربریت.

شبکه امپریالیستی “غرب” – آمریکا / اروپا (ناتو) … – بویژه پس از پایان دوران جنگ سرد حامی و بانی اصلی شکل و قدرت یابی اسلام – اسلامیسم در کشمکشهای نظامی -سیاسی جهان است. از این رو، اسلامیسم جزیی جدایی ناپذیر از مثلث قدرت دولت – سرمایه-اسلامیسم در جهان بحران زده سرمایه داری است: متشکل حول مفصل بندی روابط مرکز – پیرامون. به تجربه قابل اثبات است که تمامی جریانات اسلامیستی -حتی ان گروهایی-باندهایی که کسب قدرت سیاسی (دولتی) نکرده اند – جزیی-متصل به بدنه دولت خودی و یا غیر-خودی هستند.

در این وضعیت، توده های پرولتری و مردم بمثابه خیل انسانهای بی دفاع -از پاریس گرفته تا لاهور – عملا در چنگ طرحها و تاکتیکهای جنگی- تروریستی جریانات برآمده و متصل به نظام موجود سرمایه داری و اسلامیسم متصل بدان گرفتار هستند. گویی تمامی هستی و زندگی ما را نظم موجود با به کار بستن سیاست جنگ-تروریسم آشکار خود،  بطور روزمره و در یک بعد جهانی در چنگال محاصراتی خود دارد.
صمد نابدیل
۲۸ مارس۲۰۱۶

——————————————————————————————————————————————————————————————————–

آدرس و اسامی صفحات مرتبط با مجموعه عصر آنارشیسم