بیانیه اتحادیه آنارشیست‌های افغانستان و ایران در قبال موضع‌گیری‌های اخیر پیرامون نشست سوم دوحه

بیانیه اتحادیه آنارشیست‌های افغانستان و ایران در قبال موضع‌گیری‌های اخیر پیرامون نشست سوم دوحه

هرکسی که مخالف نشست با طالبان است ضرورتاً و باید مخالف سازمان ملل و سیاست‌هایش در قبال افغانستان باشد.

همه مواضعی که در این روزها حول تحریم نشست دوحه اتخاذ می‌شود بر این مهم چشم پوشیده است که دعوت از طالبان، وجه چندم از یک بحران بزرگ است.

آنچه باید بعنوان مسئله اصلی مورد توجه باشد و بدنبال آن سازماندهی اعتراضات و اتخاذ موضع صورت بگیرد؛ پروسه تسهیل تعامل بین المللی با طالبان است.

پروسه تسهیل تعامل بین المللی با طالبان و رهبری آن  باید بطور مستقیم و بی پرده مورد انتقاد قرار گرفته رسمیت سیاست‌های سازمان ملل متحد در قبال افغانستان از سوی نیروهای سیاسی و اجتماعی انکار شود.

با جلو گرفتن جمله‌ی “حضور طالبان را در نشست دوحه تحریم می‌کنیم” اصل موضوع پنهان نگه داشته شده است که همانا پروسه تسهیل زمینه تعامل بین المللی با طالبان است.

سیاست کلی‌ای سازمان ملل که خودش بارها اعلام کرده و برای تحقق آن، نشست‌های دوحه را از سر گرفته است.

این نه حرفی درآورده شده بواسطه تحلیل اخبار و نه هم اسرار محرم است، مقامات سازمان ملل متحد بارها این را بصراحت اعلام کرده‌اند.

ما فعالین اتحادیه آنارشیست‌های افغانستان و ایران بعنوان بخشی از خودسازماندهی‌های فدراسیون عصر آنارشیسم، بر این باوریم که ضدیت با طالبان صرفاً در قبال افراد این گروه باقی مانده است. در حالیکه همه دولت‌های جهان و سازمان ملل متحد، بزرگترین سیاست‌ها را در همراهی با طالبان پیش می‌برند.

این ضدیت باید بر علیه همه نیروهای حامی آنان بکار گرفته شود.

هیچ نیروی مردمی، نمی‌تواند مخالف حضور طالبان در گفت‌وگوها باشد اما سازمان ملل متحد را شریک جنایت طالبان و تقویت‌کننده آنان نداند.

دیگر نمی‌توان به شیوه‌ی مخالفت‌های روزمره با دعوت‌ها از طالبان،  ژست اعتراضی گرفت:

یا عملاً رسمیت سیاست‌های سازمان ملل متحد در قبال افغانستان را با اعتراضات خود انکار می‌کنید و یا در کنار آن و طرف سیاست تعامل بين المللی با طالبان قرار دارید.

ما فعالین اتحادیه آنارشیست‌های افغانستان و ایران بعنوان بخشی از خودسازماندهی‌های فدراسیون عصر آنارشیسم، اعلام می‌داریم:

هر نهاد و گروهی (چه گروه‌های اعتراضی زنان و جامعه مدنی، چه احزاب و چه جبهات نظامی) که فعالیت‌های سازمان ملل در قبال افغانستان را به رسمیت می‌شناسد و از طریق این سازمان می‌خواهد مطالبات سیاسی مردم افغانستان را برآورده کند؛ بر حقیقت چشم پوشیده و همچون خود این سازمان، بخش انکار ناشدنیِ نیروی تعامل‌گر با طالبان است.

اتحادیه آنارشیست‌های افغانستان و ایران بعنوان بخشی از خودسازماندهی‌های فدراسیون عصر آنارشیسم