یادِ تمامی مبارزین آنارشیست و دیگر آزادیخواهان در سراسر جهان گرامی باد!

Translated by Hasse-Nima Golkar

Author: Nick Heath / July 6, 2009

یادداشت:

 فانیا آنیسووا بارون (۱۸۷۷-۱۹۲۱)، یکی از هزاران آنارشیست مُبارزی بود که به خاطر آرمانِ های انسان گرایانه و برای ساختن جامعه ای آزادی مَنِش و برابر به کشور خود بازگشت، امّا گرفتار خشونت دیکتاتوریِ “حزب کمونیست – بولشویک” در روسیّه – شوروی قرار گرفت و تیرباران شد. یادِ او و تمامی مُبارزین آنارشیست  و دیگر آزادیخواهان در سراسر جهان گرامی باد!

(تمامی توضیحات داخل پرانتز از جانب مُترجم می باشد).

####

«بارون از آن گونه زنان روس بود که  زندگی خود را کاملن وقفِ آرمان های انسانی کرده بود. او تا زمانی که در آمریکا بسر می بُرد، تمامی اوقات فراغت و بخش قابل ملاحظه ای از درآمد ناچیز خود را، در یک کارخانه برای پیشبُرد اَمر تبلیغات آنارشیستی بکار می بَست. سال‌ها پس از آن، زمانی که او را در شهر «خارکُف» مشاهده کردم، شهامت و فداکاری او به دلیل آزار و اذیّتی که پس از بازگشت اش به روسیه بر علیه او و سایر همرزمانش اِعمال می شد، تشدید گردیده بود». او دارای شجاعتی نا محدود و روحیه ای سخاوتمندانه بود و توانائی انجام سَخت ترین کارها را داشت؛ همچنین با بخشندگی و از خودگذشتگی، خود را از آخرین لُقمه ی نان، کاملن محروم می ساخت.

فانیا، برای گُسترش سازماندهی کارگران و دهقانان در شرایط دُشوارِ سفر به «اوکرائین»، برای پُشتیبانی و یاری رسانی به رُفقای زندانی خود از هیچگونه تلاشی فروگذاری نمی کرد. او نیز یکی از قُربانیان حمله به زندان” بوتیرکی” ( در شهر مُسکو )  بود که  پس از دستگیری به شدّت مورد ضرب و شَتم قرار گرفت و موهایش کَنده شد.

پس از فرار از زندان “ریازان”، با پای پیاده و زخمی شده و با جیب خالی (بدون پول)، خود را به «مسکو» رسانید و در این شرایط ناگوار مجبور گردید که برای تهیه ی سَرپناهی به خانه ی برادر شوهرش که توسط «چکا» (“کمیسیون فوق‌العاده مبارزه با ضدانقلاب و خرابکاری”؛ نخستین سازمان اطلاعات و أمنّیت بود که در ۵ دسامبر ۱۹۱۷ بنابر دستور «ولادیمیر لنین»؛ بنُیانگذار اتحاد جماهیر شوروی و رهبرحزب بولشویک، ایجاد گردید) زیر نظر بود، وارد شود.

«إمّا گولدمَن» در کتاب ” نا اُمیدی بیشتر من در روسیه ” می گوید: فانیا؛ زنی با قلبی بزرگ بود و با این که تمام سالهای عُمرش را در خدمت انقلاب اجتماعی قرار داد، اما توسط مَردمانی به قتل رسید که خود را پیشتازان انقلاب معرفی می کردند. حکومت شوروی، همراه با  رضایت مندی از جنایت کُشتن او، داغ ننگی را (در تاریخ) از خود به یادگار گذاشت.

نام اصلی خانوادگی او  گِرِک» بود که در شهر ویلنیوس – لیتوانی واقع در امپراتوری روسیه، چشم به جهان گشود و پس از مهاجرت به ایالات متحده آمریکا، نام خود را به “گِرِفِن سون” تغییرداد. او در آنجا با کارگر نانوائی به نام «آرون بارون»، معروف به ”  کانتروویچ” وارد رابطه شد. آرون در سال ۱۹۲۲ میلادی به شیکاگو گریخته بود و از طریق برادر بزرگترخود، نیومن (ناهوم) که با «سارا» خواهر بزرگتر فانیا (فریده) ازدواج کرده بود، آشنا گردید.

فانیا، همراه با «لوسی پارسونز» (۱۸۵۳-۱۹۴۲) آنارکو کمونیست آمریکائی و «آرون بارون» در جنبش آنارشیستی شیکاگو و «اتحادیه کارگران صنعتی جهان / آی. دبلیو. دبلیو» (۱۹۰۵-۱۹۵۰) فعال بود و  در اعتصاب غذای سال ۱۹۱۵ شرکت داشت. او رهبری « گروه اُرکستر دستجمعی (کُر) انقلاب روسیه» که در ۱۷ ژانویه ۱۹۱۵ برای یاری رسانی به بینوایان توسط «جِین آدامز» بُنیانگذاری گردیده و در برگزاری آن ” لوسی پارسونز” و دیگران در سالن «هول هاوس» شرکت داشتند را به عُهده گرفت.

تظاهراتی در بیرون از محل برگزار شده بود، که مورد هجوم وحشیانه ی پولیس اونیفورم پوش  و کارآگاهان لباس شخصی قرار گرفت و در آن با استفاده از باتوم و پنجه بوکسِ از جنس فلز بُرنز، جمعیت را مورد ضرب و شتم قرار دادند و فانیا نیز در اثر ضربات پولیس، بیهوش شد و همراه با ۵ زَن  روس و ۱۵ مَرد دیگر دستگیر شدند و تصاویر آنها در روزنامه های شیکاگو منتشر گردید. جین آدامز، پرداخت وثیقه برای فانیا، لوسی پارسونز و دیگران را نیزعُهده دار شد.

فانیا در سال ۱۹۱۷ میلادی همراه با آرون و «بوریس یاِلنسکی» به روسیه بازگشت. او در بین سال‌های ۱۹۱۷ و ۱۹۲۰ در «اتحادیه آنارشیستی نابات در اوکراین مشغول فعالیت بود. او این بار، همراه با تعداد زیادی از آنارشیست های دیگر که در کنفرانس خارکوف (۲۵ نوامبر ۱۹۲۰) شرکت کرده بودند توسط «چکا» دستگیر گردید و از بهار ۱۹۲۱ در زندان «ریازان» در بَند بود و بالاخره همراه با ۹ آنارشیست دیگر از اعضای « شبکه آنارشیستی زیر زمینی » که در تاریخ  دهم جولای ۱۹۲۱ بوجود آمده بود، از زندان گریخت.

فانیا همچنین برای نجات «آرون» که در مُسکو زندانی شده بود تلاش نمود، امّا  سرانجام در تاریخ ۱۷ آگوست ۱۹۲۱ در چنگال «چکا» در خانه ی برادر آرون ( یکی از اعضاء حزب بولشویک) که از روی ناچاری به آنجا پناه آورده بود، گرفتار آمد.

معلوم نیست که آیا «فانیا بارون» مورد خیانت قرار گرفته بود و یا «چکا» از راهِ جاسازی عوامل نفوذی خود در میان آنارشیست‌های زیرزمینی و ترتیب دادن اقدامات تحریک آمیز بر علیه او، از جمله جَعل اسناد، او را مُجرم شناخته و به اتهام “اقدام جنایتکارانه علیه دولت شوروی” به اعدام محکوم  شد و در تاریخ ۲۹ سپتامبر۱۹۲۱ همراه با «لِو چِرنی / شاعر» و ۹ آنارشیست دیگر، تیر باران گردید.

بر همین پایه، کُشتار آنارشیست ها به نمادی از اختناق و ستمگریِ دولت شوروی برعلیه آنارشیسم روسی تبدیل گردید. او هیچگاه به پیشواز مرگ نرفت و تا آخرین نفس، بر علیه جلاّدان خود جنگید و به مُبارزه ی خود ادامه داد.

آرون بارون نیز در سال ۱۹۳۷ میلادی در « اُردوگاه های کار اجباری» به قتل رسید.

آلکساندر بِرکمَن در کتاب «اُسطوره ی بولشویک» در توصیفی از فانیا بارون می نویسد:

چهره اش رو به خورشید بود و تمامی وجودش از آرمانگرائی می درخشید. خنده ی نُقره فام او با شادی جوانی و زندگی طنین انداز بود؛ امّا من هر گامی که به او نزدیک می شُدم، برای امنیّت او هراسناک بودم و بخود می لرزیدم. او همواره به من اطمینان می داد که : ” ترسی بخود راه مده، هیچکس مرا در پوشش لباس مُبدّلِ دهقانی، شناسائی نخواهد کرد”!

منبع:

https://libcom.org/article/baron-fanya-aka-fanny-grefenson-aka-anisimovna-aka-fanny-baron-1887-1921