چیرگی بر سودای دیکتاتور‌ پیشه‌گان

تخم دیکتاتور سابق و کلاه‌بردار کنونی، رضا پهلوی، تنها قادر به ردیف‌کردن اراجیف و وسط‌بازی و سرشار از ادبیات فاشیستی است؛ اموری که اکنون فقط میان آدمهای خوش‌باور و عضو طبقۀ بالادستی دوران پهلوی و دیگر فاشیست‌ها خریدار دارد. بزرگ‌کردن این دلقک زمانه توسط رسانه‌های سرمایه‌داری بی‌وجدان، باعث عادی‌سازی حضور شیادان از خاندان دزدان و مستبدان در جوامع مدنی منطقۀ به اصطلاح ایران می‌شود. داستان نادانی است که سنگ به چاه انداخته و صدها عاقل نمی‌توانند بیرونش بیاورند.

این امر بدون پیامد نیست. در فیلیپین، فردینند مارکوس بزرگ (Ferdinand Marcos Sr) دیکتاتوری بود که با زندانی کردن و قتل‌عام مخالفان سیاسی و گسترش فقر شدید بخاطر فساد و دزدی خاندان مارکوس، یکی از تاریک‌ترین دوران فیلیپین را رقم زد که سرانجام توسط انقلاب مردمی به زیر کشیده شد. اکنون فردینند مارکوس کوچک، ۴۰ سال پس از سقوط دیکتاتوری نکبت پدرش و با کمک رسانه‌های فیلیپین در عادی‌سازی این خانواده دزد و دیکتاتور، در انتخابات دوباره به قدرت رسید.

هدف رضا پهلوی نیز همین است. هدف پهلوی‌ها هیچگاه رفاه و آزادی و برابری میان مردم واقع در منطقه به اصطلاح ایران نبوده است. این همه وسط‌بازی و بی‌عرضگی و ناکارآمدی پهلوی و بنیادهای پرزرق‌وبرق او به عنوان جبهۀ مخالف رژیم از قصد می‌باشد. مطرح‌بودن و بزرگ‌نشاندن خاندان پهلوی در اپوزیسیون جمهوری اسلامی یک نوع تبلیغ مداوم برای نفوذ در ذهن مردم است که هم‌اکنون از آن کاسبی می‌کنند. یک حرکت بنیادی برای بازگشت به قدرت در آینده.

نکتۀ دیگر این است که نه تنها نهادهای دولت‌گرایانه و مرکزگرایانه به اصطلاح دموکراتیک از جلوگیری نفوذ و قدرت‌گیری شیادان و دیکتاتورپیشگان ناتوان‌ هستند، بلکه راه را برای آنها نیز هموار می‌کنند. تاریخ پر از نمونه‌هایی از این حقیقت است. تنها راه جلوگیری از قدرت‌یابی فاشیست‌ها خط‌ و منشی است که رضا پهلوی مکرر مردم را از آن هراسانده است: آنارشیسم.

آنارشی‌هراسی پهلوی و دیگر کلاه‌برداران دلیل و منطق دارد. آنارشیست‌ها مقابل جمهوری اسلامی و پهلوی ها و هر نهاد دیکتاتورپیشه ولی خوش‌نما ایستاده است و در مقابل هیچ عمل این شیادان کوتاه نمی‌آید. دشمنی دیکتاتورها با ما منطقی است چونکه ما همواره در حال نابودی و سست‌کردن ستون قدرت آن‌ها هستیم. آنارشیسم ما را به نافرمانی همیشگی و همگانی، و مقابله به فرمانروایان با هر رنگ و رویی فرا می‌خواند و ما خواهان اعمال ارادۀ خویش، با تفاهم و اشتراک، بدون ردوبدل کردن قدرت و اعمال خشونت و اقتدار هستیم.

به عنوان بخشی از مردم و آزادیخواهان، وظیفۀ خود می‌دانیم که از نفوذ اقتدارگرایان در همه ابعاد جامعه و فضای مبارزه و انقلابی جلوگیری کنیم. کم کسانی نیستند که در نفوذ میان آنارشیست‌ها ناکام مانده‌اند. پلیس و اف‌بی‌آی آمریکا در نفوذ و بیراهه‌کشیدن جنبش‌های آنارشیستی ناکام مانده‌ و فقط می‌توانند با زور و خشونت سرکوب کنند. چه برسد بی‌عرضه‌ای با لیسانس علوم سیاسی به نام پهلوی.

اگر واقعا خواهان آبادی و رفاه و آزادی جوامع واقع در منطقۀ به اصطلاح ایران هستیم، اگر واقعا خواهان جلوگیری از بازگشت دیکتاتورها و جنایتکاران،‌ از ماموران پلیس و سپاه گرفته تا خاندان سیاستمداران و سرمایه‌داری هستیم، آنارشیسم تنها راهکرد پیش روی ما است.

مطلب دریافتی از آریانام