آنارشیست ها چه می خواهند؟

در آستانه ی اوّل ماه مِه و با گرامیداشت روز جهانی کارگر، این مطلب از «انجمن آنارشیست ها در استکهلم – سوئد» به زبان فارسی ترجمه شده است که به تمامی مبارزین راه آزادی – برابری و همچنین زحمتکشان سراسر جهان تقدیم می گردد.

گروه رسانه‌ ای سایت عصرآنارشیسم (بخشی از خودسازماندهی‌های فدراسیون عصرآنارشیسم)

آنارشیست ها چه می خواهند؟

آنچه که ما خواستار آن هستیم: یک جهان برابر و بدون هر گونه طبقات اجتماعی می باشد که در آن همگان امکان شرکت در تصمیم گیری هائی که مربوط به تأثیر گذاری بر روی  سرنوشت خودشان است را پیدا نمایند. هیچ فرد و گروهی به  طور مثال از لحاظ هویت جنسیتی و زاد بوم اش نسبت به دیگری دارای ارزشِ کمتری نباشد. دُنیائی که اقتصادِ آن با منابع موجود، امکان سازگاری داشته باشد و نه بر عکس.

تمامی امکانات به گونه ای عادلانه ما بین همه ی انسان ها تقسیم و توزیع شود. آنگاه در این صورت، از یک سو دیگر احتیاجی نخواهد بود که ما، کار و محصولات خود را به اندازه ی امروز، تولید نمائیم و از جانب دیگر، می توانیم تمامی امکاناتِ برابر را برای حفظ تندرستی ، رُشد و خلاقیّت خود، فراهم نمائیم.

ما خواهان جهانی هستیم که همگی درآن آزاد باشند. ما بر علیه سیستم سرمایه داری مبارزه می کنیم، زیرا که آن از یک سو بر پایه ی نا عدالتی بنا شده است و از طرفی دیگر، در دراز مدت امکان ماندگاری نخواهد داشت.

ما نمی خواهیم در جامعه ای زندگی کنیم که تنها تعداد کمی، از ثمره ی کار دیگران سود می بَرند، در حالی که اکثریت مردم برای فروش نیروی کار خود مجبور به مسابقه و رقابت با یکدیگر می باشند.

ما با  ملی گرائی مخالف ایم، زیرا فقط آنهائی که صاحبان قدرت هستند از تقسیم انسان ها به سرزمین های  دارای مرز، سود خواهند بُرد. بنابر این، ما خواهان رقابت با ساکنین دیگر کشور ها نیستیم، بلکه به جای این، می خواهیم برابری را هم در سطح محلی و هم گلوبالی بر قرار نمائیم.

ما به سیستم پارلمانتاریستی نیز باور مند نیستیم، زیرا اکثریت ما هیچگاه احساس نمی کنند که شرکت در رأی گیری تأثیر آنچنانی برای بدست آوردن نفوذ سیاسی (در تعیین سرنوشتشان را) داشته باشند. از یک سو، نیازی به وجود یک طبقه ی سیاست مدار که اغلب منافع اقتصادی خود را در جایگاه نخست (اولویّت) قرار می دهد نمی باشد و از جانب دیگر، اجبارِ دولتی نیز باعث حل کردن مشکلات نمی شود. هیچگاه مجازات ها و نظارت های شدید باعث آزاد بودن ما نمی گردد. همچنین افزایش و یا کاهش مالیات های کومونال (منطقه ی سکونت و کار)، ما را برای رسیدن به جهانی نوین، نزدیک نخواهد کرد.

ما خواهان ایجاد جامعه ای غیر متمرکز بر اساس پیمان های داوطلبانه ما بین گروه های گوناگون هستیم. جامعه ای که از یک سو، هر محل کار به وسیله ی کارکنان همان جا، مُدیریت شود و از طرف دیگر، ساکنین محل های مسکونی در شهر ها و منطقه ها هر کدام خودشان مسئولیت اداره ی آنرا با در نظر گرفتن پیش شرط هایِ مُساوی، به عهده داشته باشند.

هیچ فردی نمی بایستی در موقعیتِ قدرت داشتن بر علیه دیگری، پا به عرصه ی وجود بگذارد، و هر نماینده ای فقط تا زمانی می تواند ما را نمایندگی کند که مورد اعتماد مُنتخبین خود باشد.

ما همگی بر این مسئله آگاه هستیم که ساختن یک جامعه ی نوین، نیاز به زمان خواهد داشت و گمان نمی رود که برای حل و فصل مشکلات بزرگ، می توان یک شبه با رفتار های خوب نسبت به یکدیگر، کار ها را به سر انجام برسانیم، اما  همچنین می دانیم که انسان ها در هر مکان و هر زمانی، توانائیِ همکاری با یکدیگر را برای یافتن راه حل ها ی جدید و انطباق خود با تغییر شرائط انجام شده، داشته اند. انجام کارهای یک جامعه، هرگز پایان یافتنی نخواهند بود و این ها همراه با آحاد انسان های تشکیل دهنده ی آن، همواره به حیات و تغییر یابندگی ادامه خواهند داد.

ما به جامعه ای باورمند هستیم که دیدگاه های خود را دائمن و پیوسته بازنگری نموده تا موجب ادامه ی رُشد و توسعه ی ساختارهائی که باعث تقسیم و توزیع عادلانه ی قدرت می گردند، باشیم.

آنارشیسم، راهِ حل و بُرون رفتِ بسیاری از مسائل و پُرسش های بزرگِ زمان ما می باشد. بنابر این، می بایستی که خود را برای بنایِ دراز مدت این  ساختار، سازماندهی کنیم و هر هنگام که لازم باشد، اقدام به شورش و قیام نمائیم. ما با همان ساختارهائی که می خواهیم جامعه را برپایه ی آن شالوده ریزی کنیم، دست به خود سازماندهی می زنیم.

آنارشیسم به این مفهوم است که به طور مداوم و پیوسته به دنبال تلاش برای نفوذ پذیریِ مُمکنِ تعداد هر چه بیشترِ افراد می باشد و در عین حال، هرگز نیاز و حقِ هر انسان را برای آزادی اِنکار نمی نماید.

ما جهانی نوین را در قلب هایمان با خود حمل می کنیم!

.Translated from Swedish to Persian by Hasse-Nima Golkar

?Source: VAD VILL ANARKISTERNA

https://stockholmsanarkister.org/om-anarkism