بلرز زمین، زلزله کن؛ آنگونه که نه ستمگری بماند و نه ستم کِشی

بلرز زمین، زلزله کن؛ آنگونه که نه ستمگری بماند و نه ستم کِشی!

از تماس تلفنی ، ملاقات و حتی هواخوری محروم بودم، هدایتی سفارش کرده بود هیچ زندانی و زندانبانی حق ندارد به سلولم بیاید ،

جز سید محسن سعادت ، وکیل بند چاپلوسی که مامور ویژه او برای کنترل و سرکوب زندانیان سیاسی  بود،

با همه این سختی ها ، گزارشی از اوضاع زندان و قصد فرزادی برای کشتن زندانیان افشاگر نوشتم و کسی که فرزادی تصورش را هم نمی کرد که به او خیانت کند ، آن نوشته را به رسانه ها داد ، پخش شد و بابت آن گزارش بارها کتک خوردم ، ساعتها بازجویی شدم ،  محکوم به  دو سال حبس و دو سال تبعید شدم و بعد هم که دستور کشتنم را داد که متاسفانه موفق به کشتن من نشد ،

اما علیرضا شیر محمد علی را بی هوا زدند و کشتند.

علیرضا را برای افشا گری و اعتراض هایش کشتند،

در حالی که حتی اگر همین قوانین فعلی با همه نواقص و ایرادهایی که دارد اجرا می شد، اصلا پای من و علیرضا به آن زندان باز نمی شد و حالا او کنار خانواده اش بود.

پس از آن هم بارها و بارها از

اوضاع زندان نوشتم، خیلی از زندانیان نوشتند ،

اما اوج واکنش مخاطبان یک عجب و ای وای گفتن و سپس سراغ خبر بعدی رفتن بود..

پس از آن هم بارها و بارها از

اوضاع زندان نوشتم، خیلی از زندانیان نوشتند ،

اما اوج واکنش مخاطبان یک عجب و ای وای گفتن و سپس سراغ خبر بعدی رفتن بود.

علیرضا را کشتند

شاهین را کشتند

بهنام را کشتند

بکتاش را کشتند

عادل را کشتند

و بازهم موقع سوگواری همه هستند، اما به هنگام پیشگیری و تلاش برای پیشگیری از  فجایع هیچ کس همراه نیست.

#دادخواهانِ_دربند