انارکو فمینیسم در برابر تفکر بورژوایی در ارتباط با قتل مونا حيدري

با این واژه ها و مفاهیمی که بار بشدت عمیق مالکیت زنان و بار جنسیتی را در خود دارد نمی توان با یک هشتگ «#من_بی_ناموسم» به جنگ این خشونت ضد انسانی رفت و در حد یک اعتراض لیبرالی رفرمیستی آن را به جامعه معرفی کرد .

واژه ناموس در فرهنگ لغت فارسی حتی مترادف ان را همسر  نیز گذاشته اند و از این روست که می گوییم کاملا بار جنسیتی دارد . تردیدی در این نیست که مقابله با ناموس از هشتک #من_بی_ناموسم نمی گذرد و راهکارهای خود را دارد . قبل از هر چیزی واژه ناموس را باید واکاوی و پس از آن افشا کرد و توضیح داد که اطلاق دادن آن به چه کسانی است و در چه حیطه ای نشو و نما می کند . در گیومه بیاوریم که ناموس داشتن ربطی به «شرافت انسانی»  ندارد . ناموس داشتن همراه با کنترل جنسی است و این کنترل جنسی توسط مردان و مذاهب همراه است و همواره در تمام اعصار با خشونت صورت گرفته است .

برای آغاز باید این را در فرهنگ جامعه جا انداخت که ما زنان خودمان برای بدن خودمان تصمیم می گیریم و هر گونه تعرض و تجاوز را پس می زنیم و نیازی به مردی نداریم که از ما تحت نام ناموس دفاع کند . ما مدافع نمی خواهیم . ما ملک کسی نیستیم ما را تحت نام های کذایی شرف و ناموس و غیرت در تملک خود در آورد  . آنهایی  که تحت نام ناموس و غیرت از ما دفاع می کنند  به همان اندازه نیز متجاوز هستند  زیرا که مردان ناموس پرست ما زنان را کشته اند  و می کشند  .

و پیام ما به شما این است و بدانید که ما هم ریشه شما ناموس پرستان را از بیخ بن در می اوریم .

وظیفه و مسیولیت هر انسان آگاهی این است که از بیخ بن ریشه  این فرهنگ را بکند و با فرهنگی که  ناموس یا همان زن ستیزی را باز تولید می کند مبارزه کند .

و مبارزه رادیکال ان در حد هشتگ #من_بی_ناموسم  که در واقع پذیرفتن ناموس است هرگز عملی نیست و فقط در حد یک شوخی آن را تلقی می توان کرد .

این که بنویسیم #من_بی_ناموسم از نظر تفکر ما یعنی دست نبردن به ریشه هاست . مقابله با ناموس یعنی مقابله با #مرد سالاری .

مقابله با ادیانی که این حق کنترل و کشتار زنان را می دهد که اگر زنان بخواهند برای روابط و بدن خود تصمیم بگیرند مجازات آن تحت نام ناموس دیگری بودن خود مرگ است .

مقابله ای آنچنان لازم است که چه در جامعه و چه در فرهنگ لغت محو و فاقد معنا شود .

مصداق ان در شعری از شاملو در ارتباط با اعتماد اینگونه می اید :

روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند و

قفل

افسانه ییست …

بله در مورد ناموس هم به گونه ای باید همت کرد  و از فرهنگ و جامعه زدود که نام ناموس فقط در حد افسانه ای بماند که یادآور تملکی باشد که با خشونت و خون آمیخته بوده است و از هستی خود ساقط شده است .

پاسخ ما زنان آگاه و رادیکال این است با شعار و هشتک #من_بی_ناموسم فقط رسمیت دادن به ناموس خونین است و دست نبردن به ریشه هاست .

ریشه آن هم در ادیان و مذاهب و مردسالاری ست

مبارزه و رویارویی و جنگ ما هم با این دو است.

و از ادیان و مرد سالاری هم هیچ مطالبه ای نداریم و تیشه به ریشه شان می زنیم.