انقلاب شتابان در راه است

در انقلاب ها این مردم هستند که زودتر از هر نیروی سیاسی دیگری به میدان مبارزه می‌آیند و نبرد را در مقابل دولت‌ها و نیروهای سرکوبگر آغاز می‌کنند.

همچنین اولین نیروهای سیاسی که فورا پا به پای مردم در مبارزه همراه می‌شوند، نیروهای سیاسی عدالت‌خواه و برابری طلب و آزادی خواهی می‌باشند که در مقابل این دولت ها به میدان نبرد می‌آیند و دوشادوش مردم به مبارزه با سلطه و سرکوب مشغول می‌شوند.

فضای انقلابی در یک جامعه باعث واکنش شتابزده رفرمیست‌ها و کانفورمیست‌هایی هم می‌شود که تا دیروز همنوا با دولت و قدرت برای تکه نان و رانتی بودند. آنها بنا به ماهیت همرنگ قدرت شدن خود به دسته‌ها و رنگ‌های گوناگونی درمی‌آیند.

برخی از نیروهای رفرمیستی بهت‌زده و هراسان و با شتابزدگی چشمگیری، به منظور پیشگیری از انقلاب، گفتمان‌هایی تحت عنوان «پرهیز از خشونت» را در راستای ترمز زدن به انقلاب توده های تحت سلطه و ستم و نیروهای انقلابی مطرح کرده و بحث های انحرافی ایجاد می‌کنند، با انتشار اطلاعیه‌های محافظه‌کارانه و دعوت مردم به آرامش و برحذر کردن آنان از انقلاب به میدان سیاسی می‌آیند.

برخی دیگر از نیروهای رفرمیستی قدرت طلب که در طی همه سالها فریادهای اعتراضی دانشجویان، معلمان، کارگران و بازنشستگان و سایرین را نشنیده و زندانیان سیاسی و جنبش کارگری را نادیده می گرفتند، و هرگز همدلی و همراهی نداشتند، بخصوص پس از شعار مردمی “اصلاح طلب اصول گرا دیگه تمومه ماجرا” آنها کاملا از صحنه سیاست دور شده بودند، با شنیدن صدای انقلاب مردم شتابزده با تغییر دادن بخشی از گفتمان سیاسی‌شان برای بدست آوردن تکه‌ای از قدرت به عرصه سیاست برگشته تا جایگاهی برای خود در میان مردم بیافرینند.

روشنفکران جامعه هم با صدای آمدن انقلاب واکنش های متفاوتی نشان می‌دهند، آنانی که ضد سلطه و اقتدارند و انقلابی، آزادی خواه و عدالت جو هستند، همراه با انقلاب و در صفوف مردم جایی می گیرند
برخی دیگر از به اصطلاح روشنفکران که تا به حال در خواب بوده اند نیز از صدای انقلاب بیدار شده و موضوعی برای بحث و قلم زدن پیدا می‌کنند و به تحلیل واژه و مفهوم خشونت، چگونگی مبارزات، انقلاب خوب است یا بد، و کلا ارائه تزهای صد من یه غاز “این خوب است و آن بد است “ می‌پردازند.

همه‌ی این کنشها و واکنش‌ها هنگامی اتفاق می‌افتد که نیروهای انقلابی مردمی در کف خیابان ها با دولت حاکمه در نبردند و خون و جان می‌دهند تا انقلاب را به ثمر برسانند.

شرم باد بر چنین افکار و قلم‌هایی که حرمت خون ریخته شده آزادیخواهان و ستمدیدگان را پای درخت انقلاب نگه نمی‌دارند !
شرم باد !

انقلاب با شتاب در راه است !
انقلاب یک ضرورت است !
زنده باد انقلاب !