امروز ۱ اسفند تاکید سهیل عربی بر ادامه اعتصاب غذا و اینکه آنارشیست می میرد تا ظلم را نپذیرد

هر هستنده ای که اندک شعوری داشته باشد؛ می پذیرد که آزاد اندیشی روشنگر و انتقاد جرم نیست بلکه خدمت به بشر است. اما چفیه بردوشان و عمامه بر سران مرا بابت مبارزه با جهل و خرافات؛ فعالیتهای حقوق بشری؛ کمک به کودکان کار و حمایت از کارگران و زندانیان سیاسی – عقیدتی ابتدا محکوم به اعدام و تحمل سه سال حبس کردند.
سه سال و شش ماه حبس و شکنجه های روحی و جسمی را تحمل کردم. مطابق همین قوانین تاریخ مصرف گذشته جمهوری اسلامی باید در تاریخ ۲۷ شهریور ۱۳۹۶ آزاد می شدم. اما نه تنها آزادم نکردند بلکه خانواده ام را مورد آزار قرار دادند. همسرم را مجبور کردند از من جدا شود. مادرم را دستگیر کردند و خودم را به شکنجه گاه تهران بزرگ تبعید کردند.
وقتی یک زندانی سیاسی محکومیت و حبس خود را سپری و او را آزاد نمی کنند می گویند آن زندانی ملی کشی می کند.
در دهه شصت بسیاری از زندانیان سیاسی ملی کشی کردند. حتی پس از اینکه محکومیت آنها سپری شد آنان را اعدام کردند.
اکنون پنجمین ماه از ملی کشی ام را سپری می کنم در طی این پنج ماه انواع شکنجه های روحی و جسمی را تحمل کردم. به جرم اینکه صاحب عنوان و برترین وب نگار جهان شدم؛ اختلاسگران و کلاهبرداران را مامور کردند تا مرا مورد ضرب و شتم قرار دهند. به قرنطینه تبعید شدم و در آنجا نیز یک مامور ناگهان به گیجگاهم ضربه زد و پس از آنکه به زمین افتادم با لگد به کلیه ام زد و به سختی توانستم فرار کنم و زندانیان نجاتم دادند. در همان قرنطینه که سینا قنبری را به قتل رساندند و گفتند که خودکشی کرده است.
زندانیان کلاهبردار و اصلاح طلب نماها همواره برای آنکه از ملاقات شرعی؛ اعزام به مرخصی و بیمارستان بهره‌مند شوند علیه ما براندازها که مخالف حکومت تئوکراتها بوده ایم گزارشهای دروغ نوشتند.
سهیل عربی در قسمتی از پیام خود در خصوص علت اعتصاب غذای خود گفت:
یارانم گلرخ ایرایی و آتنا دائمی را به قرچک تبعید کردند و در اعتراض اقدام به اعتصاب غذا کردم. اما به جای آنکه به اعتراضم رسیدگی شود؛ پای صحبتم بنشینند به طرز وحشیانه ای مرا نیز به زندان تهران بزرگ تبعید کردند.
در بدو ورود ۱۵ سرباز با لوله آب و باتوم به من حمله کردند. در اثر اعتصاب غذا به کمای اعتصاب رفتم. اما حتی ترسیدند مرا به بیمارستان اعزام کنند. به اجبار در درمانگاه به من سرم زدند و شرایط بسیار سختی را تجربه کردم. اما کماکان به اعتصاب ادامه می دهم. زیرا ما مرتکب هیچ جرمی نشدیم که چنین بی رحمانه مورد مجازات قرار بگیریم.
آری آنارشیست می میرد تا ظلم را نپذیرد.

سهیل عربی ۱ اسفند ۱۳۹۶ زندان تهران بزرگ

——–——————————————————

آدرس و اسامی صفحات مرتبط با مجموعه عصر آنارشیسم

The names and addresses that related to anarchism era website