عقده ها ی خودتان را به کودکان دیکته نکنید !

وقتی کودکان یک جامعه ترانه ای با چنین مضمونی را بخوانند و مورد تشویق هم قرار بگیرند از نظرما معلمین این یک فاجعه فرهنگی باید تلقی شود
میخانه به میخانه”
، پیمانه به پیمانه این می و مستی ،
بود بی تو بهانه مست و خرابم به لب رسیده جانم

در فرهنکی که کودکان از ارزش اولیه انسانی برخوردار نبوده و حقوق کودکان محترم شناخته نشود و معلمین اگاه جامعه و فعالین حقوق کودکان در زندان بسر ببرند البته جای تعجبی هم نباید باشد که ارکستری با این شعر نامتناسب و نامربوط برای کودکان از دل و درون همان فرهنک سر به بیرون در اورد و بدتر از ان بسیاری به به گویان کودکان را تشویق کنند که انها از مَی و میکده و مستی ، اواز سر مَی دهند و بر سر کویی “مَی ” زده و بخاطر موی اشفته ای شب ها پرسه زده می خوانند.

نه این کودکان عزیز هنرمند که میخوانند و مَی نوازند مقصرند و نه حتی رهبر ارکستر و اموزگار موسیقی انها
.
فقر فرهنگی و تربیتی و اموزشی ما بخصوص در ارتباط با کودکان بسیار عمیق تر از اینهاست .
و از سوی بی خردان جامعه این فرهنگ مرتب باز تولید مَی شود

همانکونه که کودکان را همیشه تنبیه و تحقیر کرده ایم و یا انها را ندیده گرفته ایم حال جام “مَی ” بدست شان داده و تشویق شان مَی کنیم که بطالت فکری را پیشه کنند و بخوانند “چون تشنه ای در راه “سراب”
به لب رسیده جان چون “حباب ”

ارکستر کودکان رودکی تبریز، کودکان هنرمندی که با توانایی و شور و علاقه با یک هماهنگی و همبستگی بی نظیر گروهی، ترانه ای را به نمایش و اجرا می گذارند که کلیپ ان در فضای مجازی دست به دست دارد مَی گردد و حتی یک انتقاد هم به این ترانه که برای خواندن کودکان انتخاب شده نیامده و هیچ واکنشی از سوی فرهنگیان و روشنفکران چه داخل و چه خارج کشور تا به حال ندیده و نخوانده ایم ؟

أیا واقعا مضمون ترانه ای که این کودکان مَی خوانند مناسب سن ، درک و روحیه کودکانه ی انهاست ؟

جمله ای را از شاملو عزیزمان نقل مَی کنم “موسیقی یکی از انسانی ترین و ظریف ترین زمینه ی خلاقییت است .”

حال با انتخاب چنین اشعار نامناسبی برای کودکان در موسیقی کدام خلاقییت مَی خواهد شکوفا شود ؟
به جای انکه زمینه های خلاقیت و تحول را برایشان اماده کنیم انها را در چاه و منجلاب فکری ، بیشتر سوق مَی دهیم؟ .

به بند بند این شعر بخوبی توجه کنید اخر چه ربطی این مفاهیم در دل و جان و اندیشه کودکان دارد ؟!
ایا این فضای ترسیم شده در این ترانه ، تبلیغ بداموزی و تشویق کودکان به راه اشتباه نیست؟

چقدر زشت و بد است گذاشتن این واژه ها در ذهن پاک و دهان زیبای کودکان
؟
متاسفانه باید گفت این کودکان عزیز بخوبی معنای این واژه ها و مفاهیم را مَی فهمند و مَی دانند و بی تردید برای این اجرا مدتی هم تمرین کرده اند و ملکه ذهنشان شده است .

اگر فکر کنیم واقعا فرق زیادی هم ندارد فرهنکی که با پشتوانه قوانین عصر حجری کودکان را بزور عقد و یا اعدام مَی کند و یا با پشتوانه فرهنک عهد بوقی عامیانه در تحمیق و جهل کودکان و نوجوانان سهیم مَی شود .

فرهنگی که این ترانه را در اختیار کودکان می گذارد از معلم گرفته تا خانواده ان کودکان و روشنفکران جامعه به یک اندازه مقصرند
وقتی برای این کودکان دست ها زده مَی شود که بخوانند :
از میکده بیرون امده ، درسر کُوی یار در کوچه ها مست و غم زده منتظرند و مَی گریند .
هر دو این فرهنک ها ، فرهنگ کودک کشی است .

مگر نمَی شود به کودکان تصنیف هایی را که در ان از عشق به همنوع ، عشق به طبیعت و حیوان و یا مفاهیمی چون مقاومت و مبارزه در جهت استقلال و ازادی اندیشه باشد بیاموزیم تا انها را با “تفکر انتقادی ” بار بیاوریم که در فرهنک و فضایی رشذ کنند که بتوانند جامعه برابر و سالم انسانی فردا را بسازند .؟!؟

ایا این واژه ها و مفاهیم ان شایسته کودکان است ؟
مَی و میکده و شب های پریشانی در کُوی یار ، کاهش جان �تشنه ای به راه سراب�به لب رسیده جان، چو حبابم�مستم و خرابم
را بر زبان و لبان چون غنچه گل انها بنشانیم و با تکثیر این ترانه به چنین فرهنگ اموزشی کودکان یاری برسانیم ؟ !

یعنی یک بداموزی فرهنگی و انتقال این فرهنگ انهم از زبان کودکان به کودکان .
زیرا قشری که این ارکستر کودکان را طبیعتا می بیند و مَی باید مخاطب أصلی باشد خود کودکان هستند .
.
در یک فرهنک و جامعه ای که کودکان در ان مقدمند با دیدن این کلیپ حس غم و اکراه در انسان افریده مَی شود که کودکان ترانه ای بخوانند که فحوای ان این باشد که از درون میکده بیرون امده و با اندوه و اصرار عاشقانه چون بزرگ سالان ناکام بیچاره بر سر کُوی یار ایستاده و در فراق معشوق بخوانند .
باز هم به قول شاملو چه خوب است که خودمان هم بتوانیم ازاین مویه و زاری در موسقی سنتی و التماس برای عشق و معشوق درادبیات مان هم رد شویم دیگر چه برسد که این واژگان را در دهان نسل اینده بگذاریم .

شاید طبیعی است در کشوری که فعالین حقوق کودکان ، معلمین اگاه را یا مَی کشند و یا به زندان مَی اندازند فرهنگ عهد بوقی دوباره رو بیاید و فرهنک سطحی و فرهنک ضد حقوق کودکان بیشتر رشد کند .

احتمالا اگر بخواهیم به انکیزه این انتخاب شعر برای ارکستر کودکان و تشویق و تحسین خودمان را ریشه یابی کنیم به انجایی بر مَی گردد که موسیقی و می خوردن در قوانین اسلامی حرام است و هر که و هر چه که با ان مقابله کند مقبول بشمار می اید
چون دولت اسلامی ایران به زور به کودکان در مدارس درس فرضیات دینی مَی دهد پس ما هم بزور انها را به میخانه ببریم و عشق و عاشقی زاری کردن و پرسه زدن در کوی یار را به انها منتقل کنیم .

پرسش این است ایا برای مقابله با فرهنگ اسلامی که خواهان ان نیستیم صحیح است یک فرهنک منحط دیگر ضد انسانی ، فرهنگ ضد کودک را رواج دهیم . ؟

در این نوشته هیچ قصد توهین و یا انتقاد به زنده یاد مرضیه و یا شاعر و اهنگساز ان نیست .
و همچنین به توانمندی این کودکان در نواختن هم مورد نظر نیست بلکه واکنش معلمی است به ترانه ای نامربوط به کودکان ،
سازندگان اینده جهان
https://www.facebook.com/mohammad.vafaie.5/posts/1347114852067454

——–——————————————————

آدرس و اسامی صفحات مرتبط با مجموعه عصر آنارشیسم

The names and addresses that related to anarchism era website