مرگ در گوهردشت، مرگ در پاریس و مسئولیت دولت ها

مرگ افشین اسانلو در زندان گوهردشت و کلمان مریک در پاریس به فاصله ی چند روز، وجدان های آگاه را بار دیگر در ماتم فروبرد و نشان داد که فعالان کارگری و سیاسی هر جا که باشند همواره در معرض خشونت های دولت ها و گروه های ضدانسانی قرار دارند.
جمهوری اسلامی که اکنون بار دیگر با ریاست جمهوری یک «اعتدال گرا» برای مدت کوتاهی هم که شده جان تازه ای گرفته است بدون پاشیدن بذر مرگ نه می تواند و نه می خواهد به حیات ادامه دهد. دستگاه های امنیتی و پلیس سیاسی این رژیم یک لحظه دست از سر هیچ فعال کارگری و سیاسی که برای آزادی می رزمد برنداشته و برنخواهد داشت. آزادی برای جمهوری اسلامی سم مهلکی ست و کوچک ترین اندازه اش تار و پودش را با شتابی شگفت انگیز از هم می پاشد. جلادان اسلامی ادعا می کنند که افشین اسانلو در زندان گوهردشت دچار حمله ی قلبی شده و درگذشته است، اما نمی توان به آنان اطمینان کرد، به ویژه این که خواهر افشین در مصاحبه ای گفته است که او سابقه ی ناراحتی قلبی نداشته است.
افشین اسانلو راننده ی اتوبوس شرکت واحد بود. او را در سال ١٣۸۸ به جرم فعالیت های صنفی دستگیر کردند و با انواع جرم های قلابی امنیتی به پنج سال زندان محکوم نمودند. افشین قرار بود در اسفند ماه سال جاری از زندان گوهردشت به اصطلاح آزاد شود و دوباره به زندانی بزرگ تر به نام ایران پای بگذارد، جایی که «دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم»!
افشین ٣٠ خرداد از زندان گوهردشت به بیمارستان منتقل شد تا از «عارضه ی قلبی» بمیرد. آیا دستگاه های امنیتی جمهوری اسلامی به عمد نگذاشتند او جان بدهد تا به بقیه القاء کنند که ریاست جمهوری یک «اعتدال گرا» به معنای این است که در بر همان پاشنه خواهد چرخید که می چرخید؟ آیا افشین نخستین قربانی دوره ی سرکوب «روحانی» نیست؟
روز ١۵ خرداد در آن سوی جهان، در پاریس یک جوان هجده ساله به نام کلمان مریک زیر پنجه بکس های فاشیست های فرانسوی در نزدیکی ایستگاه قطار سن لازار چنان ضرب و جرح شد که در اثر آن مانند افشین پیش از رسیدن به بیمارستان درگذشت. هر چند برعکس ایران وزرا و وکلا قتل کلمان را محکوم کردند، اما در آن جا هم نظم حاکم با بحران فراگیر و همه گیر سرمایه داری غیرمستقیم مسئول مرگ کلمان است. این روزها فاشیست ها دوباره خیابان های فرانسه را به جولان گاه خود تبدیل نموده اند و به بهانه ی بیکاری و وضعیت بد اقتصادی در شهری به جان مهاجران می افتند و در شهری دیگر به جان کلمان ها که عضو «اکسیون ضدفاشیست» بود.
دیروز هزاران نفر در خیابان های پاریس به یاد کلمان تظاهرات کردند و اعلام نمودند که مرگ کلمان را نه فراموش می کنند و نه می بخشند. دوستان آنارشیست کلمان در مبدأ تظاهرات پارچه نوشته ی بزرگی را روبه روی اپرای پاریس برافراشتند که روی آن نوشته شده بود: برضدفاشیسم، دولت و سرمایه، یک انقلاب در دستور کار است. اگر دوستان افشین در همین حد آزادی داشتند می توانستند همین پارچه نوشته را در گوهردشت یا جای جای ایران بیاویزند چرا که در این کشور فاشیسم اسلامی سال هاست که حاکم است.

یاد افشین و کلمان همواره در قلب های مبارزان راه آزادی خواهد ماند.
ن. تیف
٣ تیر ١٣٩۲