رفیق سُهیل عرَبی – آنارکوسندیکالیست – به چند پُرسش، پاسخ می دهد

خواستند که کوتاه در حد یک تا دو پاراگراف به این پرسش‌ها پاسخ دهم،.

اگرچه پاسخ کامل در یک یا چند کتاب هم نمی گنجد اما تلاش کردم کوتاه و مفید پاسخ دهم ،به این امید که مفید باشد و همین فرصتها را هم برای آگاهی رسانی از دست ندهیم…

پاسخها را یک به یک اینجا هم می نویسم و اگر دوستانی که تجربه زندان یا فعالیت‌های ضد شکنجه و اعدام داشته اند هم بخواهند، پاسخهایشان را منتشر می کنم.

در مورد تجربه شخصی، چه انگیزه ای باعث شد که پس از دستگیری در سال 2013 به مبارزه خود ادامه دهید؟

انگیزه های مبارزه از کودکی و با مشاهده اوضاع جامعه و به ویژه در مواجهه با بی عدالتی در من پدید آمد، اما پس از زندانی شدن و محکومیت به اعدام، انگیزه هایم بیشتر شد.

زندان مانند دانشگاهی است که در آن دروس بسیار فشرده و سریع تدریس می شوند.

از یک سو ستمگری و فساد های حکومت را با  وضوح بیشتری می بینیم و از سوی دیگر تلاش ها و فداکاری های عدالت خواهان را در زندان می بینیم.

با حمایت مردم و با آگاهی بخشی/ روشنگری و اطلاع رسانی از اوضاع زندان، پخش اخبار زندان، اعتراضات و اعتصاب غذا توانستیم اندکی از حقوق پایمال شده زندانیان را باز پس بگیریم و حکومت را (نسبت به قبل) مجبور به رعایت حقوق زندانیان کنیم .(اگرچه هنوز خیلی از حقوق زندانیان نقض می شود _ اما فشار رسانه ها و مردم اندک مصونیتی به زندانیان داده است).

اگرچه این نبرد نابرابر بود، اما با مقاومت، تلاش و فداکاری توانستیم ستمگران را وادار کنیم تا اندکی به حقوق بشر احترام بگذارند.

این دستاوردها انگیزه های ما را برای ادامه دادخواهی تشدید می کند، اگرچه راه طولانی و دشواری در پیش داریم.

گذار از زندانی به فعال در تبعید را چگونه تجربه کردی؟

این تحول (از زندان به تبعید) دشوار تر از آنچه تصور می کردم بود، اما می دانستم فرصت خوبی است برای پژوهش و درک سختی های تبعید و آشنایی با مردم مناطق  محروم.

اگر تبعید را فرصتی برای پژوهش و تقویت خود نمی دیدم، نمی توانستم این همه سختی را تحمل کنم.

شکنجه را با هیچ ترازویی نمی توان وزن کرد، نمی توان گفت کدام نوع شکنجه بدتر یا بهتر است، هر شکنجه ای آسیب های خاص خود را دارد.

زندان تهدید و تحدی (محدود کردن) آزادی است، علاوه بر حبس و محرومیت، خانواده ما را نیز آزار می دهند و پس از یک دهه تحمل انواع شکنجه ها، باید با سختی های تبعید نیز روبرو شویم.

پس از یک دهه حبس، بیکاری و بی پولی در شهری محروم و بیش از هزار کیلومتر دور از خانواده، اکنون تا یافتن کار و درآمد باید مدت ها در خیابان ها و پارک ها بخوابیم و آواره باشیم.

و علاوه بر اینها باید هر روز برای ثبت حضور در محل مشخص شده برای مجازات اقامت اجباری/ تبعید به کلانتری مراجعه کنیم،

خودمان باید دفتری بخریم تا افسر کلانتری حضور ما را در آن ثبت کند، حتی باید  هزینه خرید پوشه، فتوکپی و … را خودمان پرداخت کنیم.

علاوه بر این همه سختی، بازجویی ها، تهدیدها و دستگیری ها هم ادامه دارد.

دو بار در بحبوحه تبعید دستگیر و زندانی شدم.

و هر بار از تبعید به زندان و از زندان به تبعید به معنای آغاز دردسرهای جدید است.

به همه این سختی ها، جدایی از خانواده و، بیماری هایی که سوغات زندانند و  که هر روز بدتر می شوند و احساس سوختن عمر و جوانی را نیز باید اضافه کرد.

با این حال، ما باید مقاومت کنیم تا بر ستمگران پیروز شویم…

.بدیهی است که شکنجه ها انگیزه ما را برای مقاومت و رسیدن به آزادی را افزایش می دهند

درباره وضعیت حقوق بشر در ایران عمده ترین موارد نقض حقوق بشر که در زندان مشاهده کردید کدام است؟

در واقع شکنجه ها قبل از بازداشت و با تهدید شروع می شوند،

نقض حقوق بشر نیز با همین تهدید، بازداشت بدون دستور قضایی، بازجویی تحت شکنجه و اکراه و احکام ناعادلانه ادامه دارد و با تضییع حقوق زندانیان و آزار و اذیت تشدید می شود.

آزار و اذیت خانواده زندانی و تلاش سرکوبگران برای مجبور کردن همسر زندانی به طلاق و شکنجه هایی مثل محرومیت از شغل/ استخدام رسمی به دلیل سوء پیشینه و تهدیدهای بازجوها و … که حتی پس از پایان مجازات نیز ادامه دارند.

شرح و توضیح کامل شکنجه ها حتی در هزاران صفحه کتاب نمی گنجد، اما از دیدگاه بسیاری از زندانیان، شدیدترین شکنجه، آزار خانواده، تلاش برای اجبار همسر زندانی به طلاق و سلب / محرومیت از ارتباط با فرزند است.

با پایان محکومیت، شکنجه ها تمام نمی شوند، از یک سو بیکاری و سوختن عمر انسان در زندان، از یک سو بیماری ها و تروماهای ناشی از شکنجه و دشواری ارتباط با خانواده و جامعه ای که طی این سالها دچار تحولات بسیار شده، همچنان که خود زندانی نیز آن آدم سابق نیست…

چگونه از سیستم قضایی ایران برای سرکوب مخالفان / صداهای مخالف استفاده می شود؟

سه مسئله مهم، یک :

قوانین ارتجاعی/ نامناسب برای نیازهای عصر جدید

.مشکل اصلی قوانین است، مجازات‌هایی مثل اعدام، زندان و تبعید علیه مخالف، منتقد و دگراندیشان.

هر انتقادی را مصداق فعالیت تبلیغی علیه نظام/ تشویش اذهان عمومی…

هر تجمع اعتراضی مصداق جرم امنیتی اجتماع و تبانی / محاربه …

اما این تمام مسئله نیست!

همین قوانین هم بدون ضابطه و اصول اجرا می شوند، برای مثال در قانون اساسی فعلی ( اصل ۲۳ و ۲۶) تفتیش عقاید ممنوع است اما از لحظه بازداشت تا بازجویی، بازپرسی، دادگاه و حتی در زندان تفتیش عقاید ادامه دارد.

بازجویی تحت شکنجه و اکراه وجاهت قانونی ندارد اما کسب اقرار همیشه همراه با شکنجه و اکراه بوده …

و قاضی بدون توجه به این موارد حکم صادر می کند و اما باز هم مسئله به اینجا ختم نمی شود!

منتقد، معترض یا دگراندیش محکوم به تحمل حبس شده اما حین اجرای احکام شکنجه هایی فراتر از آنچه قاضی تعیین کرده بر او تحمیل می شود.

زندانی علاوه بر تحمل حبس نقض حقوق بدیهی خود را نیز تحمل می کند، همین اندک حقوقی که آیین نامه سازمان زندانها برایش در نظر گرفته هم نقض می شود.

مثل محرومیت از حق درمان، نبود فضای کافی برای خواب، نبود خوراک و آب آشامیدنی سالم و کافی …

آزارهایی مثل بازرسی هایی که همراه با تعرض جنسی است، بی احترامی و فحاشی بعضی از زندانبانها، محرومیت از حق تماس تلفنی و حتی هواخوری علیه زندانیان معترض و حتی پرونده گشایی علیه آنان و بسیاری از شکنجه ها و نقض حقوق که شرح و توضیح همه آنان در چند کتاب هم نمی گنجد…

وضعیت زندانیان محکوم به اعدام در ایران چگونه است؟

اقتصاد سیاسی حکومت فعلی، اوضاع آموزش و پرورش، و سیاست کلی حکومت که حذف یا شکنجه ی انسانهای نا مطلوب (از نظر حاکمیت) بوده باعث شده که آمار اعدام‌ها و زندانیان در ایران بسیار زیاد و فجیع شود .

علاوه بر سرکوب و کشتار مخالفان، این حکومت در مواجهه با افرادی که از سر ناچاری و فقر مرتکب خلافهای خرد می شوند نیز کشتارگاه و شکنجه گر بوده، با اینکه رئیس سازمان زندانها گفت دلیل زندانی شدن بیش از هفتاد در صد از افراد ریشه در فقر/ بحران‌های معیشتی دارد .

به ویژه در استان‌ها و شهرهای محروم و دور از مرکز آمار اعدام بسیار بالا بوده طوری که یکی از عوامل حکومت گفت در برخی روستاهای بلوچستان هیچ مَردی باقی نمانده / همه اعدام شده اند.

بسیاری از جوان‌ها در استان‌های جنوبی به دلیل بیکاری و فقر مجبور به سوخت‌بری یا شوتی سواری/ قاچاق شده اند، تعداد زیادی توسط پلیس کشته می شوند و بازداشت شدگان نیز اعدام می شوند.

علاوه بر این روند بازجویی، محکومیت و مراحل قبل از اجرای حکم نیز بسیار فجیع است (پیشتر در مطالب قبلی که نوشتم توضیح داده ام)

#سوئیت

با غل و زنجیر بستن محکوم در سلول انفرادی بندی که موسوم به سوئیت است و اقسام شکنجه های روحی و…

از درون زندان / (وقتی زندانی بودی) چگونه توانستید درباره اوضاع زندان و زندانیان  اطلاع رسانی کنید؟

اطلاع رسانی و روشنگری درباره اوضاع زندان در زمانی که خودم زندانی بودم بسیار دشوار بود، بیش از پنج سال از هشت سالی که زندانی بودم امکان تماس تلفنی نداشتم (در بندهای فوق امنیتی مثل دو الف، الف یک،۲۰۹، بازداشتگاه پلیس امنیت) تماس تلفنی فقط با مجوز بازجو و تحت نظارت زندانبان ممکن است، طی دوران بازجویی کمتر از چهار مرتبه اجازه تماس تلفنی به من داده شد که همیشه خود بازجو یا زندانبان کنارم بودند و تاکید می کردند که فقط در حد یک سلام و احوال پرسی کوتاه ( حتی در بند دو الف و الف یک بازجو می گفت که فقط بگو حالم خوبه و برادران خیلی رفتار خوبی با من دارند) در بند ۳۵۰ و در سلول‌های انفرادی تنبیهی هم حق تماس تلفنی نداشتیم، وقتی به بند ۷ منتقل شدم تعجب کردم که اینجا زندانیان حق تماس تلفنی دارند، اگرچه تعداد زندانیان زیاد و تلفنها کم بود، اما در همان اندک فرصت تلاش کردم که اطلاع رسانی کنم که همین باعث شد پرونده جدید با اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام، علیهم گشوده شود و به بند الف یک برای بازجویی مجدد منتقل شدم.

هر بار از کوچکترین فرصتها برای اطلاع رسانی استفاده کردم و بیش از ده پرونده با محکومیتهای سنگین از جمله حبس، تبعید و جریمه نقدی علیهم اعمال شد.

اما این اطلاع رسانی ها بسیار تاثیر گذار و مفید بود .

با تلاش های  زندانیان برای اطلاع رسانی  و حمایت مردم اوضاع آرام آرام  تغییر کرد و کارکنان زندان و نهادهای موسوم به امنیتی مجبور به رعایت اندکی از حقوق زندانیان شده اند اگرچه هنوز اوضاع فجیع است، اما اطلاع رسانی / ارائه تصویر درست و دقیق از اوضاع زندان و البته حمایت گسترده و پیوسته مردم و رسانه ها قطعا تاثیر زیادی در دگرگونی اوضاع و کمتر شدن شکنجه ها داشته است.

شهرت بین المللی، مانند جایزه آزادی مطبوعات، چه نقشی در مبارزه شما دارد؟

تنها هدف من از فعالیت‌هایم پایان دادن به فجایع و نابودی هر شکنجه گاه و شکنجه گر ، پایان دادن به اعدامها، سرکوبها و شکنجه ها و سامان دادن به زندگیمان بوده است، هرگز در پی جوایز و پاداشی برای خودم نبوده ام، اما امیدوارم این فرصتی شود که بتوانم صدای بی صدایان در بند را به وجدانهای بیدار در هر کجای جهان برسانم.

قطعا حمایت‌های بین المللی تاثیر بسزایی در مبارزه با اعدام و شکنجه داشته و این درد مشترکی است برای هر انسان آزاده و شریف؛ به راستی که تا همه آزاد نشوند، هیچ کس آزاد نیست.

در مورد آینده و حمایت بین المللی جامعه بین المللی چه اقدامات مشخصی می تواند برای کمک به زندانیان در ایران انجام دهد؟

آگاهی رسانی و پشتیبانی گسترده و پیوسته در روند بهبود اوضاع زندانیان و کاهش آمار اعدام و کشنجه بسیار تاثیر گذار بوده است، حمایت‌های مردم حتی در حد یک هشتگ گذاشتن و خواستار پایان دادن به شکنجه و اعدام شدن تاثیر گذار است اما کافی نیست!

علاوه بر فعالیت های رسانه ای (روشنگری و حمایت‌ها) باید برای تجمع و اعتراضات خیابانی نیز برنامه ریزی کنیم، برای این مهم هنرمندان، حقوق دانان و جامعه شناسان می توانند کمک بسیاری در آگاه سازی داشته باشند .

علاوه بر دلایل معرفتی و بیداری وجدانها به دلایل اجتماعی و اقتصادی و آسیب شناسی اعدام و شکنجه نیز باید بپردازیم؛ تفهیم این مهم که با اعدام یا شکنجه ی هر انسان تمام جامعه بشری آسیب می بیند.

آیا نشانه هایی از امید به بهبود رعایت حقوق بشر در ایران می بینید؟

بله،بسیار امیدوارم.

به لطف اینترنت، ماهواره (پیشرفت تکنولوژی) و به ویژه شبکه های اجتماعی، آگاهی رسانی آسان‌تر و آگاهی ما از حقوق و تکالیف انسانی بهبود یافته و گام اول دموکراتیزاسیون همین آگاهی و تلاش برای نجات انسانها از اعدام و شکنجه و پایان دادن به سرکوب و خفقان است.

کمتر از دو دهه از روزهای سیاهی که بسیاری با لذت برای تماشای اعدامهای علنی تجمع می کردند گذشته و طی همین دوران کوتاه امروز می بینیم که بسیاری از مردم با اعدام و شکنجه مخالف شده اند و همین بهبود دیدگاه نوید بخش روزهای خوب است.

ما همچنان به تلاش برای نجات انسانها از آسیب‌های شکنجه و لغو اعدام‌ها و همچنین تلاش برای بالا بردن آگاهی جامعه از حقوق و تکالیف بشری ادامه می دهیم.

چه پیامی برای آن دسته از مدافعان حقوق بشر که هنوز در ایران هستند دارید؟

_هر کس که از هر هر جای جهان تلاشی برای دفاع از حقوق بشر کرده برایم عزیز و محترم است، اما باید یادآوری کنم که دادخواهی در ایرانی که تبدیل به شکنجه گاه شده و حاکمیتش پاسخ هر انتقاد و اعتراضی را با سرکوب شدید داده است، بسیار دشوار و خطرناک است و بنابراین از شما انسانهای فداکار که برای حقوق بشر تلاش می کنید بی نهایت سپاسگزارم؛ تا کنون تلاش‌های مدافعان حقوق بشر دستاوردهای بزرگی داشته که بی شک می توانیم به آرزوهای بزرگترمان هم برسیم، در این راه مقاومت، شجاعت، خلاقیت و اتحاد مهمترین داشته ها و فرصت‌های ما برای رسیدن به اهدافمان است.

به امید روزی که همه انسانها در جهانی عاری از شکنجه، جنگ و کشتار با صلح، آزادی، عدالت و امنیت زندگی کنند.

درود بر همه دادخواهان _سهیل عربی

مهر ۱۴۰۳

#قیام_علیه_اعدام_وشکنجه

#سهیل_عربی #حقوق_بشر

https://freecyb.org/@/Soheil_Arabi645

www.instagram.com/soheil_arabi645?igsh=YzljYTk1ODg3Zg==

@Soheyl_Arabi

www.facebook.com/soheyl.Arabi645?mibextid=ZbWKwL

www.frontlinedefenders.org/en/profile/soheil-arabi

متن کامل پرسش و پاسخها به زبان های فارسی و انگلیسی:

https://freecyb.org/~/%D8%B3%D9%87%DB%8C%D9%84-%D8%B9%D8%B1%D8%A8%DB%8C/%D9%82%DB%8C%D8%A7%D9%85%20%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87%20%D8%A7%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D9%85%20%D9%88%20%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86