سُهیل عرَبی / دادخواهان در بَند: در زندان های ایران چه می گذرد؟ + اسامی ۹۰ زندانی سیاسی اهواز

ابد تا داریم تا ابد !

معمولا محکومان به حبس ابد ،پس از ده تا پانزده سال تحمل حبس آزاد می شوند،البته به جز زندانیان سیاسی !

یعنی قاتل ،متجاوز ،اختلاسگر و…ده تا پانزده سال از محکومیت به حبس ابد را که تحمل کنند مشمول عفو می شوند،اما معترظظ

غلامحسین کلبی ( اهواز)

و سعید ماسوری( قزلحصار کرج)سه زندانی دیگر که محکوم به حبس ابد هستند

آنها از سال ۷۹ تا کنون محروم از مرخصی در زندان‌های مختلف محبوس بوده اند

آنها متهم با هواداری و کمک به گروه های مخالف حکومت هستند و از دادرسی عادلانه محروم بوده اند و هر یک دچار بیماری هایی هستند که تا کنون برای درمان آنها اقدامی نشده است.

ناظم بریهی ،حمزه سواری از سال ۸۴ تا کنون زندانی و محکوم به حبس ابد  ،کمال شریفی از سال ۸۷  و …

غلامحسین کلبی مدتهاست در زندان اهواز نیاز به درمان دارد و از درمان محروم است.

شهر اهواز در استان خوزستان از مناطق بسیار گرم ایران است،

مردم اهواز بیش از دو دهه است که از نبود آب سالم آشامیدنی و حتی آب کافی برای شستشو رنج می برند .

بدیهی است که اوضاع در زندان دشوار تر است.

شهر اهواز در استان خوزستان از مناطق بسیار گرم ایران است،

مردم اهواز بیش از دو دهه است که از نبود آب سالم آشامیدنی و حتی آب کافی برای شستشو رنج می برند .

بدیهی است که اوضاع در زندان دشوار تر است.

نبود آب آشامیدنی سالم و رایگان به این معنا است که زندانیان مجبورند آب آشامیدنی سالم( آب معدنی در بتری های پلاستیکی ) را از فروشگاه خریداری کنند .

که بسیاری از زندانیان توان خرید ندارند.

همچنین آب برای شستشو هم در اکثر ساعات روز قطع / جیره بندی می شود،با توجه به گرمای شدید هوا و جمعیت بیش از حد تعیین شده در بندهای عمومی ،کمبود آب،نبود تهویه مناسب و همچنین اوضاع بسیار فجیع بهداشت و درمان در این زندان از جمله بحران‌هایی است که محبوسان در این زندان علاوه بر محکومیتهای ناعادلانه تحمل می کنند.

اوضاع در زندان‌های #بوشهر، #بندرعباس، #زاهدان و اکثر شهرهای جنوب ایران چنین است.

کمال شریفی، فعال سیاسی اهل سقز  در تاریخ ۵ خرداد ۱۳۸۷ ،توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت شد.

محکوم به سی سال حبس در تبعید و محروم از ملاقات !

#کمال_شریفی به مدت ۶ ماه در بازداشتگاه اداره اطلاعات #سنندج مورد بازجویی قرار گرفت و در این مدت برای انجام اعترافات اجباری تحت شکنجه‌های شدید جسمی و روحی قرار داشت.

این زندانی سیاسی در آذر ۱۳۸۷ از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی سقز به ریاست قاضی شایق به اتهام «محاربه» از طریق قیام مسلحانه در مقابل حکومت اسلامی و عضویت در گروه های مخالف حکومت  با استناد به مواد ۱۸۶ و ۱۹۰ قانون مجازات اسلامی به ۳۰ سال حبس در تبعید به زندان میناب محکوم شد.

بر اساس دادنامه‌ این زندانی سیاسی «در مدت تحمل کیفر حق معاشرت و مراوده با دیگران را ندارد و از مزایای ملاقات و مکاتبه با دیگران محروم می‌باشد و تمام مدت محکومیت را باید در زندان به سر ببرد».

سعید_شاه_قلعه_ای#

سعید_ماسوری#

غلامحسین_کلبی#

کمال_شریفی#

دادخواهان_دربند#

سهیل_عربی#

■

«إِذا كانَ هذا وَطناً، فَما شَكلَ الزَنزانَة…؟⁩»

اگر این است وطن،

پس چگونه است اسارتگاه….؟!

#عدنان_الصائغ

■

اسامی زندانیان_سیاسی  در زندان‌های  اهواز

از شماره یک تا ده

فعالان سیاسی یا عقیدتی محکوم به اعدام

و از یازده تا ۱۸ محکوم به حبس ابد

*برخی از این زندانیان بیش از بیست سال است که محکومیت به حبس ابد  را در این زندان‌ها طی می‌کنند*

☆

محکومین به اعدام :

یک _ #علی_مجدم فرزند صالح

دو_ #محمدرضا_مقدم فرزند محمد علی

سه: #سیدسالم_موسوی فرزند سید خلف

۴: #معین_خنفری فرزند صادق

۵: #حبیب_دریس

۶: #سیدعدنان_موسوی ( #آلبوغبیش ) #زندان_سپیدار

۷: #محمد_داورشناس فرزند سید راشد

۸: #مهدی_شریفی

۹ : #محمد_امین_عبیات

۱۰:

#مرتضی_مهناپور

■■

#حبس_ابد :

۱۱

#غلامحسین_کلبی

محکوم به حبس ابد

تا کنون بیست و چهار سال محبوس و تحت شکنجه بوده

۱۲

#عبدالامام_زائری

محکوم به حبس ابد

۱۸ سال کشیده

۱۳

#عبدالزهرا_هلیچی

محکوم به حبس ابد

هجده سال از حبس ابد را کشیده

۱۴

#یحیی_ناصری

محکوم به حبس ابد

از هجده سال پیش تا کنون محبوس بوده است

۱۵

ناظم بریهی

محکوم به حبس ابد

متولد ۶۵

از ۱۹ سالگی تا کنون محبوس بوده،یعنی نوزده سال از سی و هشت سال عمرش را در زندان بوده …

۱۶

#محمد_علی_عموری_نژاد

فرزند عبدالزهرا

معلم ، فعال فرهنگی ،محکوم به حبس ابد

چهارده سال از محکومیتش را گذرانده…

۱۷

#سید_یابر_البوشوکه فرزند سید محمد

محکوم به حبس ابد

چهارده سال کشیده

۱۸

#سید_مختار فرزند محمد

محکوم به حبس ابد

چهارده سال کشیده

■

محکوم به سی سال حبس :

۱۹

#علی_حلفی

فرزند عبدالنبی ،محکوم به سی سال حبس

تا کنون هجده سال از محکومیتش را گذرانده..

۲۰

#ایوب_پرکار

محکوم به سی سال حبس

۱۸ سال کشیده

۲۱

#جابر_سخراوی

محکوم به ۱۵ سال حبس

یازده سال کشیده ،چهار سال باقی  مانده

۲۲

#جابر_سخراوی

محکوم به ۱۵ سال حبس

۱۱ سال کشیده

۲۳

#مهدی_خانی_پور

محکوم به ۱۵ سال

یازده سال کشیده

۲۴:

#فرشاد_اعتمادی

۲۵

#حمزه_سواری فرزند عبدالعباس

۲۶

#اسکندر_مقدم

۲۷

#داود_حرمت_نژاد

۲۸

#سامان_حرمت_نژاد

۲۹

#احمد_سگور

۳۰

#رضا_اکبری

۳۱

#حسین_سلمان_نصری

۳۲

#محمدجواد_امینزاده

۳۳

#مرتضی_صادقی_اطهر

۳۴

#احمد_حمری

۳۵

#جلال_عساکره

۳۶

#کریم_قدسی_حیدری

۳۷

#محمد_لویمی

۳۸

#مصطفی_فیلی

۳۹

#محمد_عذاری

۴۰

#امین_ظاهری_ساری

۴۱

#سیدمحمد_موسوی فرزند سید رحمن

۴۲

#محمدمومن_تیماس

۴۳

#یوسف_سواری

۴۴

#علی_چنانه

فرزند عبدالنبی

۴۵

#احمد_کی_شمس فرزند الیاس

۴۶

#خدادادمهمدتی

۴۷

#سلیم_دریساوی

۴۸

#مهران_قره_باقی

۴۹

#جاسم_آلبوغبیش

۵۰

#محمد_مهدی_سلیمانی

۵۱

علی_سیاحی

۵۲

#بیژن_قلی_زاده

۵۳

#محمد_ابراهیم_سالمی

۵۴

#ظهراب_شهباز_نژاد

۵۵

سید_نصرالله_موسوی

۵۶

#رضا_عربپور

۵۷

#حسن_سواری

۵۸

#عامر_مچاسب

۵۹

#حمیدافضلی

۶۰

#علی_سگوربراوی

۶۱

#حیدر_دوستعلیوند

۶۲

#علیرضا_شهدزاده_زرگانی

۶۳

#علیرضا_مرداسی

۶۴

#سید_ایمان_صالحی

۶۵

#علی_میاحی

۶۶

#عدی_میاح

۶۷

#اسماعیل_نریمان_پور

۶۸

#ماجد_چلداوی

۶۹

#یاسر_انتصاری

۷۰

#علی_جبر_مزرعه

۷۱

#عظیم_عساکره

۷۲

#محمد_سواری

۷۳

#سعید_سعیداوی

۷۴

#فارس_رماحی ( عموری ) فرزند حمود

۷۵

#محمود_فرخنیا

۷۶

#علی_محتشمزاده

۷۷

#سیدامیرحسین_بتشکن

۷۸

#یوسف_منصوری

۷۹

#مسعود_جامعی

۸۰

#سبدعبدالله_دلیری

۸۱

#ناجی_سواری

۸۲

#علیرضا_گلدم

۸۳

#عبدالامیر_زرگانی

۸۴

#حسن_نیسی

۸۵

#حسین_صالحی

۸۶

#باقر_شاوردی

۸۷

#خلف_شاوردی

۸۸

#حسن_سالمی

۸۹

#مطیر_جواد_فاضلی

۹۰

#جمیل_بوعذار

■

#دادخواهان_دربند

#اهواز #شیبان #سپیدار

■

#قیام_علیه_اعدام_وشکنجه

دوازدهم خرداد  ۱۴۰۳

https://t.me/LaVoixDesPrisonniers

در پاسخ به این پرسش دشوار :

“بیماری در زندان چگونه است؟”

نخست اینکه هر “زندان”  اوضاع و شرایط ویژه خود را دارد:

(زندان با زندان فرق داره،بند با بند ،سلول با سلول،زندانبان با زندانبان،مسئول بهداری و….

البته زندانی با زندانی !

علاوه بر اینکه اوضاع در هر زندان متفاوت است و حتی اوضاع در یک زندان و یک بند ” روز به روز ” و با تغییر مدیریت،عوامل یا اوضاع متفاوت است ،هر انسان / هر زندانی هم اوضاع و شرایط خاص خود را دارد ، مقاومت و میزان فشار بر هر زندانی متفاوت است ،میزان حمایت رسانه ها تاثیر گذار است و ….

تمام این پیچیدگی ها و تفاوت‌ها را نمی توان حتی در کتابی قطور شرح داد …

اینجا و در پاسخی کوتاه به پرسش یک دوست مبنی بر اینکه چه تفاوتهایی بین بیمار شدن در زندان با اوضاع عادی است،پاسخی کوتاه داده ام.

نخست اینکه هر شکل از محبوس کردن یک جاندار مصداق زجر دادن عمدی  / شکنجه است.

حتی اگر زندانی تمام امکانات ضروری برای زندگی را داشته باشد ،حتی اگر در بهترین هتل محبوس شده باشد و مشکل خوراک و درمان نداشته باشد !

حال اینکه در زندانهایی که محبوس شدیم از بسیاری از حقوق بدیهی خود طبق قوانین موجود نیز محروم بودیم،

جای خواب طبق استانداردهای آیین نامه سازمان زندانها نبود _ فضای کمتر بدون رعایت بهداشت ، ( قطعی آب در اکثر ساعات روز در زندانهایی مثل قرچک،تهران بزرگ ،و اکثر زندانهای بوشهر ،خوزستان بلوچستان و. …

ساس   شپش و در زندان‌های  دور از تهران مثل فشافویه،قرچک ،تهران بزرگ… حتی  موش و رتیل …

خوراک نا مناسب _ غیر بهداشتی ،بی کیفیت …

اوضاع فجیع درمان ،استرس و سایر فشارهای عصبی ناشی از شکنجه های گوناگون و …

هر یک از این موارد می تواند  باعث بیماری و آسیبهای جبران ناپذیر می شود .

حتی بیماری های معمولی مثل  سرماخوردگی در زندان دشواری های متفاوت دارد،یک نفر که در بند دچار بیماری ویروسی / واگیردار شود تمام یا اکثر همبندیانش را نیز ناخواسته  دچار می کند .

حتی بیماری اعصاب و روان یک زندانی نیز روی دیگر همبندیانش تاثیر شدیدی می گذارد،

زیرا روابط در زندان بسیار متفاوت از بیرون است ،دو هم بند  ،دو هم سلول ممکن است سال‌ها کنار هم زندگی کنند ،در فاصله کمتر از چند متر

حتی نزدیکتر از دو برادر/ خواهر  به هم…

■

“برخورد با زندانی بیمار و روند درمان در زندان” که البته در هر زندان و بسته به نوع زندانی ( اینکه ویژه باشد یا معمولی _ سلبریتی باشد یا گمنام …)  اوضاع و شرایط متفاوت است ،اما از جمله  مشکلات و رنجهای مشترک اکثر زندانیان بی توجهی یا عدم توجه کافی به اوضاع سلامت و بهداشت آنها است ،

در بندهای عادی معمولا یک نفر از زندانیان مسئول _ رابط بهداری با زندانیان است،به او می گویند هر روز بین پنج تا ده زندانی را برای رفتن به بهداری ثبت نام کن

رابط  بهداری هم به مسئولان اتاقهای بند می گوید از هر اتاق یک تا دو نفر …

بسیاری از زندانیان چند روز باید منتظر بمانند تا بتوانند به بهداری بروند،البته رفتن به بهداری فقط گذر از یکی از هفت خان است!

بابد خوش شانس باشد که مسئول بهداری که معمولا یکی از زندانیان است به او دارو بدهد یا ندهد _ معمولا در حد یک مسکن، مکر اینکه خیلی حاد به نظر برسد تا بهیار را صدا کند و بهیار هم باید خیلی سر حال باشد تا تشخیص دهد پزشک ” زندانی بیمار ” را ببیند .

پزشک بهداری معمولا خواب یا در حال تماشای فیلم ، یا غذا خوردن است ،خیلی باید خوش شانس بود که پزشک ” زندانی را معاینه کند و کاری فراتر از مسکن دادن انجام دهد …

اگر از خان  پزشک بهداری هم گذر کنی،مرحله دشوار تر یعنی اعزام با دستبند و پابند و درمان به شرط پرداخت هزینه بیمارستان …

از سال ۹۶ به بعد به دلیل بدهی سنگین سازمان زندانها به بیمارستان ها ،اکثر  بیمارستانها از پذیرفتن زندانیان بیمار خود داری می کردند و درمان مشروط به پرداخت هزینه توسط خود زندانی شد.

( مگر در مواردی ویژه که زندانی فرد مشهور یا خاصی بود _ از ترس رسانه یا دیگر حامیان احتمالی )

در دوران اوج کرونا ( از اواخر ۹۸ تا اوایل ۱۴۰۰) در زندان تهران بزرگ وقتی یک زندانی دچار این بیماری می شد ،او را به همراه دیگر مبتلایان در نماز خانه بند قرنطینه می کردند و فقط زندانیانی را به بیمارستان اعزام می کردند که متعهد شوند  هزینه درمان را خودشان پرداخت می کنند .

به ویژه در تیپهای یک  سه و چهار بسیاری از زندانیان به دلیل اعزام نشدن به بیمارستان جان باختند

■■

ادامه دارد

#بیماری_در_زندان_چگونه_است ؟

#سهیل_عربی

https://t.me/LaVoixDesPrisonniers

#رضا_اقدسی

#زندانی_سیاسی

#کارگر

#دادخواهان_دربند

رضا اقدسی محکوم به دو سال و هشت  ماه حبس تعزیری،در حالی که او به علت ناشنوایی ناشی از مجروحیت در جنگ از دهه شصت تا کنون  توان دفاع از خود در برابر اتهام‌ها را نداشته است.

مسئولان زندان نیز مانع از درمان اقدسی و صدور حکم عدم‌تحمل حبس برای او شده‌اند.

شرایط جسمی رضا اقدسی، خطرناک گزارش شده است. با وجود ابتلا به ناشنوایی کامل، حملات عصبی و درد شدید در پاها، او را از حق اعزام به پزشکی قانونی برای دریافت حکم عدم تحمل کیفر محروم کرده‌اند.

خانواده این فعال کارگری می‌گویند او به دنبال مجروحیت در جنگ هشت‌ساله خمینی و صدام، کاملاً شنوایی خود را از دست داده است.

پزشک متخصص رضا اقدسی تأکید کرده که برای جلوگیری از عوارض ناشی از این اختلال، او باید از هر عاملی که باعث بروز اضطراب می‌شود دور باشد.

حالا خانواده او به شدت نگران‌اند که او در زندان و به دلیل اضطراب نسبت به شرایط فرزندان خود که آن‌ها هم با بیماری‌های حاد دست‌وپنجه نرم می‌کنند، دچار حمله‌های عصبی شود.

مأموران سازمان اطلاعات سپاه ابتدای آبان سال جاری با هجوم به منزل رضا اقدسی او را بازداشت و به زندان اوین منتقل کردند. بازپرس پرونده برای آزادی موقت او وثیقه پانصد میلیون تومانی تعیین کرده، اما این فعال کارگری به علت ناتوانی در تأمین آن در زندان مانده است.

بیدادگاه رضا اقدسی تنها یک هفته بعد از بازداشتش و بدون اطلاع خانواده و با محرومیت از حق دسترسی به وکیل، در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران برگزار شد. دادگاه این شهروند را به چهار سال و سه ماه حبس تعزیری محکوم کرد، در حالی که او به علت مشکل ناشنوایی توان دفاع از خود در برابر اتهام‌های مطرح‌شده را نداشت.

«اجتماع و تبانی به قصد بر هم زدن امنیت داخلی و خارجی» و «تبلیغ علیه نظام» دو اتهام رضا اقدسی است. مصادیق این اتهام‌ها مدیریت یک کانال تلگرامی – که این فعال کارگری در آن شعرهای خود را منتشر می‌کرد – و عضویت در برخی گروه‌های تلگرامی دیگر عنوان شده است.

سازمان اطلاعات سپاه پاسداران با استناد به این فعالیت‌های مجازی، رضا اقدسی را به «انتشار محتواهای  رادیکال»، «ارتباط با سازمان چریک‌های فداییان خلق»، «تبلیغ نبردهای پارتیزانی»، «اعتراضات تند و خشن»، «اعتصابات قهری» و بسیاری دیگر از موارد متهم کرد.

در اواسط آذر ماه سال جاری دادگاه تجدید نظر محکومیت رضا اقدسی را به دو سال و هشت ماه حبس تعزیری کاهش داد.

به جای اعزام به کمیسیون پزشکی، دستور تهیه سمعک دادند

به  زهرا خزائی، همسر او بعد از ماه‌ها تلاش برای اعزام این زندانی به کمیسیون پزشکی سازمان پزشکی قانونی برای صدور حکم عدم تحمل کیفر، دستور تهیه سمعک داده شده است:

زهرا خزائی، همسر رضا اقدسی از حدود سه ماه پیش که حکم او صادر شد، برای انجام امور اداری اعزام به کمیسیون پزشکی در حال تلاش است. مسئولان زندان اوین که به شدت با همسر اقدسی هم با توهین برخورد می‌کردند، بارها به او گفتند که همه کارهای مربوط به کمیسیون پزشکی را از داخل زندان انجام خواهند داد. تا این‌که هفته گذشته اقدسی را به جای اعزام به کمیسیون پزشکی، به مرکز شنوایی‌سنجی بیمارستان طالقانی تهران اعزام کردند.

به گفته این منبع، علاوه بر همسر رضا اقدسی، ماموران زندان اوین خود او را هم به دلیل مشکل ناشنوایی بارها در زندان تحقیر کرده‌اند:

بعد از این همه مدت فشار و پیگیری، مسئولان زندان اوین تنها می‌خواستند ببینند که آیا او درباره مشکل ناشنوایی خود راست گفته یا نه. در بیمارستان طالقانی همسر این زندانی با فرض این که قرار است برای حکم عدم تحمل کیفر او تصمیم‌گیری شود، همه مشکلات جسمی این زندانی را شرح داده است. ولی در آخر هم با تایید ناشنوایی، روی یک برگه نوشتند که رضا اقدسی نیاز به سمعک دارد.

این منبع می‌گوید رضا اقدسی با استفاده از سمعک تنها قادر به بازیابی حدود بیست درصد از شنوایی خود است و به دلیل گرانی سمعک، خانواده این فعال کارگری قادر به تهیه آن نیستند.

دو فرزند بیمار و حمله‌های عصبی

فشارهای ناشی از زندان برای رضا اقدسی در حدی است که او حتی امکان استفاده از تماس تلفنی و ملاقات کابینی با همسر و فرزندان خود را ندارد:

رضا اقدسی تنها با لب‌خوانی امکان شنیدن حرف دیگران و پاسخگویی به آن‌ها را دارد. به همین دلیل در ملاقات کابینی و از پشت شیشه سالن ملاقات، او بدون توان درک سخنان همسر و فرزندان خود، تنها می‌تواند به صورت یک‌طرفه با آن‌ها حرف بزند.

منبع نزدیک به خانواده این فعال کارگری زندانی درباره اختلال روان‌پزشکی اقدسی می‌گوید که او علاوه بر حمله‌های وحشت (panic attack)، با حالت‌های روانی هذیانی روبه‌رو می‌شود که این مسئله نگرانی‌ها را بابت تداوم حبس این فعال کارگری تقویت کرده است:

از حدود دو سال پیش، اقدسی دچار اختلال حمله وحشت شده و روان‌پزشک تشخیص داده این بیماری به دلیل تحمل اضطراب شدید بروز پیدا کرده است. در صورت بروز حمله وحشت، اقدسی توان راه رفتن و تکان‌دادن دست‌ها و پاهای خود را از دست می‌دهد. رضا اقدسی همچنین از سال‌ها پیش به دلیل فشار روانی ناشی از موج انفجار در جنگ دچار حالات شبه‌هذیانی می‌شود و با کسی که در ذهن اوست گفت‌وگو می‌کند.

این منبع درباره ضرورت دور بودن رضا اقدسی از فشارهای روانی می‌گوید:

از همان دو سال پیش برای مشکل حمله‌های عصبی رضا اقدسی دارو تجویز شده و معلوم نیست دارو به موقع به او می‌رسد یا خیر. روان‌پزشک تأکید کرده که هر عامل اضطراب‌زا او را دچار فلج عضلانی می‌کند. خانواده بارها این مسئله را با مسئولان زندان در میان گذاشتند و جز بی‌توجهی و توهین پاسخی نگرفتند.

علاوه بر عوارض ناشی از موج انفجار جنگ هشت‌ساله، دو فرزند رضا اقدسی دچار بیماری‌های سختی هستند که همین موضوع فشارهای روانی را بر این فعال کارگری شدت بخشیده است:

یکی از فرزندان رضا اقدسی از حدود دو سال پیش به بیماری حاد روده‌ای مشکوک به سرطان مبتلا شده است. او ضمناً از بیماری مغزی مننژیت هم رنج می‌برد. فشارهای روانی ناشی از بیماری همین فرزند بود که از دو سال پیش به حمله‌های عصبی اقدسی منجر شد.

خانواده این شهروند زندانی هم ماه‌ها برای اعزام او به پزشکی قانونی و صدور حکم عدم تحمل حبس تلاش کردند و با ممانعت مسئولان قضایی روبه‌رو شدند.

هزینه سنگین درمان این فرزند رضا اقدسی و فرزند کوچک او یکی دیگر از بحران‌هایی است که تحمل نبود این زندانی در کنار خانواده را دشوارتر کرده است:

برای تأمین داروهای فرزند بزرگ اقدسی باید ماهانه حدود شش میلیون تومان هزینه شود. فرزند کوچک خانواده هم دچار اوتیسم است و او هم باید به طور مداوم زیر نظر مشاور ویژه باشد.

همه این‌ها در حالی است که خانواده این فعال کارگری از هر گونه خدمات بیمه‌ای محروم هستند و همین موضوع تأمین هزینه زندگی را برای همسر رضا اقدسی دشوارتر کرده است.

رضا اقدسی و همسرش، زهرا خزائی که هر دو فعال کارگری هستند در طول یک سال گذشته دست‌کم چهار بار به‌دلیل این فعالیت‌ها بازداشت شده‌اند. رضا اقدسی تا سال ۱۳۸۸ به صورت پیمانکاری با شرکت «ایران خودرو» همکاری داشت که به‌دنبال حدود دو ماه بازداشت در این سال از کار اخراج شد. در همه این سال‌ها او با رانندگی یک تاکسی که آن را اجاره کرده بود، به تأمین هزینه زندگی خانواده خود می‌پرداخت.

بی‌توجهی مسئولان زندان اوین به مشکلات جسمی و روانی رضا اقدسی، فعال کارگری زندانی و مجروح جنگ هشت‌ساله ایران و عراق، در حالی صورت می‌گیرد که در سال‌های گذشته چندین زندانی سیاسی به همین دلایل در زندان‌ها جان خود را از دست دادند.

بهنام محجوبی، درویش گنابادی زندانی در زندان اوین اواخر بهمن سال ۹۹ با وجود ابتلا به اختلالی مشابه با اختلال رضا اقدسی یعنی حملات عصبی، در بیمارستان لقمان تهران جان خود را از دست داد.

چهار ماه بعد یعنی در خرداد ماه سال ۱۴۰۰ «ساسان نیک‌نفس»، زندانی سیاسی در زندان تهران بزرگ به دنبال ابتلا به بیماری‌های متعدد از جمله «بیماری اعصاب و روان» و دیابت حاد، در این زندان درگذشت.

آمار زندانیان سیاسی کشته‌شده در زندان‌های جمهوری اسلامی در چند سال گذشته فراتر از این‌ موارد است. از آن سو نیز شمار دیگری از زندانیان سیاسی به‌دلیل شرایط سخت زندان و دسترسی‌نداشتن به حقوق اولیه، دست به خودکشی زده‌اند.

خانواده رضا اقدسی، فعال کارگری زندانی در زندان اوین حالا به‌شدت نگران هستند که فشارهای جسمی و روانی ناشی از زندان، برای او نیز سرنوشت تلخی را رقم بزند.

#رضا_اقدسی

دادخواهان_دربند#

سهیل_عربی#

نوزدهم خرداد ۱۴۰۳

https://t.me/LaVoixDesPrisonniers

پیام  از زندان وکیل آباد مشهد:

در بند ۷  زندان وکیل آباد مشهد صد و سی زندانی سیاسی محبوسند ، که ۷ تن از آنها فعال سیاسی ،

و ۱۲۳ نفر آنها افرادی هستند که در قیام زن، زندگی آزادی بازداشت شدند .

بیشتر این زندانیان  محکوم به چهار تا پنج سال تحمل حبس،  طر روند بازداشت و محاکمه های  ناعادلانه _ بازجویی های تحت شکنجه، اکراه و تهدید  به اینکه اگر رسانه ای کنید ،مجازات شما تشدید خواهد شد.

همچنان چندین نفر به اتهام های واهی اختلال در نظم یا آتش زدن سطل زباله ،بلاتکلیف در این زندان محبوسند.

اکثر تخت های بند هفت  شکسته اند  . (ساس در چوب شکسته تخم گذاری می کند)

بارها زندانیان به این مشکل اعتراض کرده اند  و رئیس زندان از رسیدگی به  درخواست آنها امتناع کرده ، فروشگاه های زندان   بیشتر وسایل را  چند برابر قیمت مصوب به زندانیان می‌فروشند .

از مجموع پانزده

تلفن در بند نه تلفن  خراب است.

تلفن ها در ساعت ۱۸:۳۰

قطع می‌شوند که این بر  خلاف قوانین است.

حفاظت اطلاعات زندان نیز  با تهدید زندانیان که اگر رسانه ای کنید با تبعید و تشدید شکنجه مواجه خواهید شد ، زندانیان را تحت فشار می گذارد.

آب زندان  به دلیل آلودگی و بوی بد  غیر قابل آشامیدن است .

خوراک  زندانیان  کیفیت و کمیت لازم را ندارد .

غذاها کاملا غیر بهداشتی و غیر قابل استفاده هستند و زندانیان نان خالی  را به خوردن این غذاها ترجیح می دهند.

اگرچه کیفیت و مقدار نان هم مناسب نیست..

زندان_وکیل_آباد_مشهد#

دادخواهان دربند#

سهیل_عربی#

https://t.me/LaVoixDesPrisonniers

■

_بیست سال تو سلول انفرادی باشی ولی جابجا نشی ،زجرش کمتر از یک سال حبس کشیدن با چند بار جابجاییه! همه زندونیا می دونن ” زندان به زندان ته شیییکنجس!

☆

اینا رو گفت و همشو سر کشید _خلاص!

■

نگاه نکن بعضیا از زندون میان بیرون حلقه گل می ندازن گردنشون و چند روز بعدم _ کانادا_ شغل جدید _ فعال حقوق بشر در تبعید …

برای اونا که بی چشم داشت جنگیدند ،بی حمایت حبس کشیدن …پایان محکومیت حبس پایان شکنجه ها و زجر ها نیست.

▪︎

حالا اینجا در برازجان ، بیش از هزار کیلومتر دور از خانواده _ شش ساله که یک دقیقه حتی تلفنی حرف زدن با دخترم برام حسرت شده و با این‌حال کارم شده دلداری دادن به زندانیانی که ظاهرا آزاد شدند ولی در واقع در شکنجه گاهی زجرآور تر تنها مانده اند .

خیلی وقتها دیگه نمی دونم چی بگم که از خودکشی منصرفشون کنم

بعضیا با تراپیست / رواندرمانگر / مشاور/ مددکار …مشکلشون حل میشه،یا کمتر …

ولی

خیلیا هم هر کاری می کنیم

نمیشه…

نه !

…

آنها که با  بی تفاوتی و حتی با سرزنش و تمسخر به رنج کشیدن قربانیان شکنجه واکنش نشان می دهند ،باعث خرسندی شکنجه گران می شوند.

جای سالم در این دیار باقی نمانده ،غارت ،تجاوز ویرانی / بیداد به اوج رسیده و در این اوضاع  چند درصد از اعضای جامعه برای درست کردن وضعیت و نجات مردم و میهنشان تلاش می کنند؟

بار مبارزه روی دوش کمتر از ده درصد است و بقیه نه تنها کمک نمی کنند ،بلکه حتی زخم زبان هم می زنند…

جوانی که جلوی گلوله و شکنجه ایستاد،پس از پایان محکومیت با بیماری و بیکاری و هزاران مشکل روبرو است و یکجا که دیگر توان مقاومت نداشته باشد،تازه می پرسند چه شد که خودکشی کرد

چرا مقاومت نکرد ؟

نمی گویند چرا حمایتش نکردیم !!!!

بله !

ورزش،به موقع و کافی خوابیدن ، گراندینگ( در لحظه زیستن )،تراپی/ کمک گرفتن از رواندرمانگران و ….خیلی مفید است ،حتی معتقدم قبل از بازداشت باید برای چنین روزهایی آماده شد …

ولی توان انسان محدود و شکنجه گران  هم خیلی بیشتر از حد تصور ما بی شرف و بی رحم هستند…

بهترین کار این است که پیشگیری کنیم و تلاش برای پایان دادن به این وضع در بلند مدت _ و البته در کوتاه مدت نجات قربانیان

دادخواهان_دربند#

سهیل_عربی#

هجدهم خرداد  ۱۴۰۳

https://t.me/LaVoixDesPrisonniers

https://t.me/Soheil_Arabi645

https://t.me/SoheYl_ArabiFoto