چرا آنارشیست‌ها باید به دفاع از حیوانات برخیزند؟

ما آدمیان امروزی یک مشکل اساسی داریم و این مشکل وجود تفکری است که «ما» «آدمیان مختار و صحیح» به اعمال اقتدار و استثمار «جانداران غیر انسان» هستیم.

این «ایدئولوژی» یک عامل بنیادین در تفکرات استبدادی است. از «سرمایه‌داری» گرفته تا «مردسالاری» و «نژادپرستی» و انواع و اقسام سیستم‌های استبدادگری. در همۀ آن‌ها گروهی از آدمیان وجود دارند که به هرترتیب، در جامعه جا افتاده است که آن‌ها یا «کاملاً انسان» نیستند یا از «تبار انسان‌های واقعی» نیستند و یا «انسان‌های پسرفته» هستند. در گفتمان مذکور بهانه‌هایی که برای توجیه به کار گرفته می‌شود به اندازۀ خدشه‌داری و یا ربودگی «انسانیت» مهم نیست، اما چرا «انسانیت» دارای چنین ویژگی و اهمیتی است؟ چون‌که بدون آن، مردم در جایگاهی مشابه با حیوانات قرار می‌گیرند و سپس ما به خودمان اجازه می‌دهیم که با آن‌ها به شکل محدودی همان رفتار وحشتناکی را داشته باشیم که حیوانات روزانه از ما تجربه می‌کنند.

در پدرسالاری و مردسالاری، «کودکان» تا بلوغ کاملاً انسان به حساب نمی‌آیند و در طبقه‌ای بین «کالا» و انسان هستند. «دختران و زنان» حتی پس از بلوغ هم «انسان واقعی و کامل» به حساب نمی‌آیند و تنها از یک صاحب به صاحب دیگر، تغییر مالکیت می‌دهند.
در نژادپرستی، دیگر انسان‌ها به عنوان «غیرانسان» یا «انسان از تبار اشتباه» دیده می‌شوند. در اساطیر ایرانی، ما حتی مردم بومی منطقه‌ای که در دورۀ تهمورث از آن‌ها خط و نوشتن آموختیم را «دیو» خواندیم و با آن‌ها جنگیدیم و آنان را به اسارت کشیدیم.
جلوگیری از «انحطاط» و «پسرفت» انسان به سمت حیوانات یکی از انگیزه‌های بنیادی ایدئولوژی فاشیست‌ها است و هزاران مورد همانند همین‌ها فقط بخاطر این ایدئولوژی.

در اساطیر ایرانی، دو داستان متفاوت به موضوعی می‌پردازند که چگونه افرادی نخست گیاه‌خوار که سرانجام آن‌ها با خوردن گوشت و دیگر فرآوردهای حیوانات آدم‌خوار شدند: اسطوره مشی‌و‌مشیانه و اسطوره ضحاک. از خوردن تخم مرغ و شیر حیوانات شروع شد، سپس ماهی، سپس پرندگان، سپس گوشت قرمز و سرانجام گوشت انسان.
اسطورۀ دیگر شایان ذکر، در افسانه‌های ایرانی و هندی فریدون است. در این اسطوره بارها به مبارزۀ او برای رهایی گاو‌هایی اشاره می‌کنند که در بند و قربانی می‌شدند. فریدون، به شکل نمادین، بخاطر پس‌دادن گناه جمشید پیشدادی که حیوانات، بخصوص گاوها را برای جاودانگی خود و حکومت دینی خویش قربانی می‌کرد، یک گوساله را از نوزادی تا مرگ آن در دوش خود به کوهستان حمل می‌کرد و به همچنین گرزی گاوسر بر سر ضحاک می‌کوبد و او را شکست میدهد یا آن‌چه از اساطیر و موتون بر می‌آید انگیزه اصلی زرتشت برای شروع نهضت مذهبی خود لغو قربانی‌کردن حیوانات بود و روزه نیز در واقع رسم و رسومی برای امتناع داوطلبانه از خوردن گوشت حداقل برای مدت کوتاهی بوده و هست.
کیش مانی و مزدک به همچنین گیاه‌خواری را ترویج و کشتن حیوانات برای غذا و تفریح را نکوهش می‌کردند.
این نشان می دهد که این مبحث مسئله‌ای برجسته و رادیکال حتی در زمان باستان بوده است.

درباره اهلی کردن و حیوانات خانگی، آن‌ را گونه‌ای از روابط ما با دیگر جانداران می‌دانم که می‌تواند برای دو طرف سودمند، پرورش‌دهنده و محترمانه باشد یا ممکن است توهین‌آمیز و یا استثمارگرایانه باشد. اگر مواجۀ با حیواناتی که به عنوان خانگی و اهلی انتخاب کردیم بر اساس تفکری است که «شبیه دیگر حیوانات نیستند» و یا «یکی از حیوانات خوب هستند» این تفکر تفکری استثمارگرایانه و نژادپرستانه است که مرتب در میان جوامع طبقه‌بندی‌شدۀ خود میان آدمیان نیز می‌بینیم.
در واقع با وحشی‌گری که انسان‌ها بر دیگر حیوانات تحمیل می‌کنند، روابط خود را با آن‌ها کوچک و خوار می‌کنیم.

همه این موارد باید تغییر کنند و تنها راه رسیدن به هدف، ریشه‌کن‌سازی ایدئولوژی برتری و مالکیت و سلطۀ آدمی بر طبیعت و دیگر جانداران است. این ایدئولوژی یکی از سرچشمه‌های فلاکت و مصبیت میلیاردها انسان و حیوان است. اگر امروز از توجیه و پیروی از این ایدئولوژی سرباز بزنیم، فردایی، در جامعه‌ای برابر و آزاد، یعنی جامعه‌ای آنارشیستی، خواهیم داشت.

آریانام