متن سخنرانی اعضای فدراسیون عصرآنارشیسم در اکسیون کلن آلمان

این متن از جانب اعضای فدراسیون عصر آنارشیسم و اتحادیه آنارشیست های ایران و افغانستان که امکان حضور در این آکسیون را نداشتند، قرائت میشود.

همچنین این متن سعی دارد صدای بخش بزرگی از باورمندان به آنارشیسم در ایران، افغانستان و هر جای دیگر جهان باشد که برای آزادی و برابری مبارزه میکنند و جان خود را بر سر آرمان والای خود میدهند، همقطاران و همرزمان ما که امروز اینجا کنار ما نیستند اما سنگر مبارزه را در هر گوشه ای از این کره خاکی حفظ میکنند.

ما آنارشیست ها با هر اشتراک و اختلاف نظری و عملی در شیوه مبارزاتی امروز کنار هم ایستاده ایم برای تحقق آرمانهایمان که آزادی انسانها از تمام قیود بردگی، استعماری و استثماری و ستم طبقاتی است. ما باور داریم که مبارزات فردی و جمعی ما در هر گوشه ای از این کره خاکی ما را هر روز یک قدم به سمت رسیدن به دنیای بهترمان هدایت خواهد کرد. از این رو آنارشیسم برای ما چیزی نیست که فردا ممکن شود یا نشود. آنارشیسم برای ما دیروز، امروز و فرداست. از آن رو که مبارزات ما مرز و جغرافیا نمیشناسد ما هر آنجایی هستیم و خواهیم بود که ستم جاری است. سنگر ما خیابان است و اسلحه ما اراده جمعی مان. ما در افغانستان هستیم کنار خواهران و برادران افغانستانی‌مان که با جان خود با دستهای خالی در مقابل اسلامگرایی افراطی طالبان مبارزه میکنند. ما در خیابانهای ایران هستیم و هر روز جانمان را فدای راه آزادی میکنیم.

ما در کردستان هستیم در بلوچستان، در خوزستان ، در لرستان، در آذربایجان در ایذه در زاهدان در شهرهای محروم و ستمدیده شمال و جنوب و شرق و غرب، هر آنجایی که فاشیسم چکمه اش را بر گردن مردم تحت ستم فشار میدهد. ما در عراق هستیم، در سودان، در لبنان، در فلسطین در لیبی، در پاکستان ،ما در اسپانیا هستیم در برزیل در شیلی در کوبا در مکزیک در هر گوشه ای از جهان ‌که جنگ و فقر و استعمار و استبداد بر سر مردم چتر افکنده، جهان ما بی مرز است و مبارزات ما هم مرز و جغرافیا و زبان و نژاد نمی شناسد زیرا که باوری به اینها نداریم.

هر جا مبارزه ای علیه سرمایه داری، علیه دیکتاتوری، علیه مردسالاری و زن ستیزی، علیه سکسیسم و هر شکلی از ستم و تبعیض باشد ما در خط اول مقاومت ایستاده ایم. ما نام نداریم، چهره نداریم، رهبر و حزب و نماینده نداریم، ما خودسازمانده هستیم. ما برای اقتدار نمیجنگیم، ما خواهان به زیر کشیدن هر اقتداری هستیم که در دست فرد یا افراد معدودی تجمیع شده است. ما رو به رو و در تضاد با هر شکلی از استبداد فردی یا گروهی بر گروه یا فرد دیگر هستیم. ما مخالف این دولت و آن دولت نیستیم ما انکار آن هستیم، در تضاد کاملیم با هر شکلی از حکومت. ما جامعه ای میخواهیم مبتنی بر اراده جمعی مردم بدور از هر ساختار هیرارشی و اقتداری.

ما خواهان این هستیم که مردم خود سرنوشت خود را به دست گیرند. آزادی برای ما از دل صندوقهای رای زیر لوای سرمایه داری سر برنمی آورد، آزادی برای ما محدود به چارچوبهای قانونی که سرمایه داران ، دیکتاتورها و نمایندگان رنگارنگ آنها برای ما تعیین میکنند نیست، آزادی برای ما محدودیت ندارد، مگر آنجا که حقی از دیگری ضایع شود.

ما آنارکوسندیکالیست هستیم کارگرانی که خود را سازمان میدهند تا از زیر یوغ استثمار فروشندگان کار نجات یابند، ما آنارکوفمینیست هستیم زنانی که خود را علیه هر شکلی از تبعیض جنسیتی و پدرسالاری و مردسالاری و دولت سالاری، سازماندهی میکنند.

ما آنارکوکوئیر هستیم اولین مبارزان جنبش دگرباشان جنسی، ما علیه هر شکلی از هموفوبیا، ترنس فوبیا و غیره می جنگیم.

ما آنارشیست فردگرا هستیم. بر این باور داریم که آزادی فردی زیرپایه آزادی جمعی است و هر آنچه آزادی تک تک ما را سلب کند باید از بین برود. ما از استقلال فرد در برابر هر شکلی از اقتدارگرایی حمایت میکنیم.

ما آنارشیست جمع گرا هستیم و به دنبال برپایی جامعه ای برابر مبتنی بر مدیریت جمعی داوطلبانه.

ما آنارکوکمونیست هستیم میخواهیم به هرکس به اندازه نیازش داده شود و از هر کس به اندازه توانش طلب شود.

ما مدافعان محیط زیست و حقوق حیوانات هستیم و علیه هر شکلی از استثمار و سلطه انسان بر طبیعت و حیوان مبارزه میکنیم

ما طرفدار پیمان و تعهدی هستیم که داوطلبانه و با رضایت کامل بین خود مردم است. ما باور داریم که فقط در آزادی پیمان مردم با یکدیگر معنا پیدا میکند، و اقتدار شکستن پیمان و تعهدها با تکیه بر خشونت است.

ما اینجاییم در آلمان ، همانهائی که با دست خالی مقابل نیروهای سرکوبگر و تعرض سرمایه دار بر زمین و خانه های مردم مبارزه میکنند.
ما در فرانسه هستیم در قلب مبارزه علیه لیبرالیسم.
ما در کوبا و چین ، در مجارستان و روسیه ، اولین قربانیان سیستم های اقتدارگرا بودیم و هستیم.
ما زندانیان تمام حکومتها هستیم از چپ ترین آنها تا راست ترینشان. ما در خیابانها و زندانهای ایران زیر شکنجه دشمنان قسم خورده آزادی مبارزه می نماییم.

خون ما سنگفرش خیابانهای زیادی را سرخ کرده اما ما هنوز هستیم و ایستاده ایم.
ما هر آنجا که آزادی محدود میشود، هر آنجا که ستم طبقاتی است، هر آنجا که ستم اتنیکی است، هر آنجا که مردم به خاطر اندیشه متفاوت به بند کشیده میشوند، حضور داریم.

ما شکنندگان درهای زندان ها هستیم، ما کابوس اقتدارگرایانیم. ما کابوس سرمایه دارانیم، ما کابوس شوونیست ها و فاشیست‌هاییم. ما در یونانیم، در جنگهای کاله، هر جا مرزی کشیده اند ما آنجاییم برای شکستن مرزها، برای کمک به مهاجران، ما در خیابانهاییم، برای بی برگه ها، برای پناهجویان، برای زنان، برای دگرباشان، برای ملتهای تحت ستم، برای کودکان، برای حیوانات، برای محیط زیست چون ما آنارشیست هستیم.

ما در روژاوا هستیم در شنگال در عفرین در کوبانی همانجا ‌که انقلاب ” ژن ژیان ئازادی” شروع شد و امروز در گوشه گوشه خیابانها، دانشگاهها، مدارس و زندانهای ایرانیم، همانجایی که طنین انقلاب ” زن، زندگی، آزادی” اش دنیا را تکان داده. ما مخالفان هر شکلی از نمایندگی و رهبری و حزب و هر شکلی از اقتدار از بالا به پایین هستیم. ما بی آقابالاسر و رهبریم، بی چهره و بی نام اما بی شماریم و پیروزی از آن ماست چون ما خود مردمیم.ما مردم به ستوه آمده از ظلم و ستم و تبعیض هستیم، ما در ادامه راه همقطاران آزادی‌خواهان در طول تاریخیم که جانشان را بر سر آرمانهای خود دادند.

مرده باد دولت
زنده باد آنارشی