پرچم سه رنگ شیر و خورشید نشان، نماینده ی نظرات اکثریت قاطع مردم ایران نمی باشد!

پرچم سه رنگ شیروخورشید نشان، نماینده ی نظرات اکثریت قاطع مردم ایران نمی باشد:

دست از فریبکاری برداریم و اینگونه القاء نکنیم که گویا «پرچم سه رنگ (سبز-سفید-سرخ) شیرو خورشید نشان»، پرچم اکثریت قاطع مردم ساکن در جغرافیای سیاسی کنونی ایران می باشد. تاریخ واقعی و نه حُقنه ای حدود یکصد و هفتاد و چهار سال اخیر گواهی می دهد که هرگز چنین نبوده و نیست. این پرچم سه رنگ با نشان شیرهای گوناگونِ مَردسالار از ابتدا تا کنون که برخی برای آن سرو دست شکسته و می شکنند و حتا حاضر هستند “جانِ خود را فدای آن سازند”، بدون کوچکترین تردیدی همواره نمادِ پادشاهان و طبقه ی حاکمه ی استثمارگر، مَرد سالار (زن ستیز)، اقتدارگرا، مُستبد، دیکتاتورِ فئودال و سرمایه دار بوده و می باشد و همواره مورد پذیرش و تصویب نمایندگان سیاسی و مدافعین ریز و درشت آنان در مَجالس و پارلمان های غیر مردمی قرارگرفته است، مگر آنکه به دروغ مُدعی باشیم در تاریخ این سرزمین، پادشاهان و مجالس مربوط به آنان همگی آزادی خواه، برابری طلب و عدالت گُستر و دمکرات بوده اند و هر آنچه را که تصویب کرده اند – از جمله پرچم – آراء اکثریت مردم استثمار شده و ستم کشیده بوده است!!؟؟

در یک جمله: این پرچم سه رنگ شیر و خورشید نشان؛ نماد و نماینده ی پادشاهان، چپاول گرانِ و استثمارکنندگان مرد سالار، همراه با سیاست های نابرابر اقتصادی- اجتماعی- فرهنگیِ کُل طبقه ی حاکمه بر علیه اکثریت قاطع مردم زحمتکش ساکن ایران بوده و می باشد.

طبیعی است که هر فرد و جمعی می تواند پرچم و نشان مخصوص به خود را داشته باشد، ولی گُزینش هر پرچم و نشانی به عنوان نهاد و نماینده ی اکثریت قاطع مردم ساکن جغرافیای سیاسی ایران می بایستی در آینده، پس از سرنگونی دولت قرون وسطائی- فاشیستی حاکم (“جمهوری اسلامی ایران”) در «شوراهای کنفدرال خود مدیریت دمکراتیک نوین» با حضور و نظر دهی تمامی اقشارمردم زحمتکش، مورد بررسی– پیشنهاد – تبادل نظر  و سپس  تأیید و تصویب قرار بگیرد و لاغیر.

قابل یادآوری است که پرچم های شاهنشاهی به این شکل که از زمان ناصرالدین شاه تا پایان حکومت پهلوی(حدود ۱۲۲۷ تا ۱۳۵۷ خورشیدی) وجود داشته است، هنوز در هیچیک از اعتراضات انقلابی جُنبشِ «زن – زندگی – آزادی» در درون کشور تبلیغ نشده و به اهتزاز در نیامده است.

پی نوشت: چندین نوشته درباره ی تاریخچه ی “پرچم سه رنگ با نشان شیرو خورشید” در دسترس هست اما برای آگاهی مخاطبین، این نوشته ی کوتاه شده را در اختیار قرار می دهیم ولی مسئولیتی در قبال دُرست یا غلط بودن آن نداریم.

بخش رسانه ای فدراسیون عصر آنارشیسم

#####

۱- پرچم در زمان ناصرالدین شاه

میرزا محمدتقی‌خان فراهانی (زاده ۱۱۸۶ خورشیدی) نخستین صدراعظم ایران ملقب به امیر کبیر در زمان ناصرالدین‌ شاه قاجار( ۱۲۲۷ – ۱۲۳۰ خورشیدی )، دلبستگی ويژه‌ای به نادرشاه افشار داشت و به همين سبب بود که پيوسته به ناصرالدين شاه توصيه می‌کرد شرح زندگی نادر را بخواند. اميرکبير همان رنگ‌های پرچم نادر را پذيرفت، اما دستور داد شکل پرچم مستطيل باشد (بر خلاف شکل سه گوشه در عهد نادرشاه).

۲- پرچم در زمان مظفرالدین شاه

با پيروزی جنبش مشروطه خواهی در ايران (۱۲۸۸ خورشیدی) و گردن نهادن مظفرالدين شاه به تشکيل مجلس، “نمايندگان مردم” در مجلس‌های اول و دوم به کار تدوين قانون اساسی و متمم آن پرداختند. در اصل پنجم متمم قانون اساسی آمده بود: «الوان رسمی بيرق ايران، سبز و سفيد و سرخ و علامت شير و خورشيد است».

کاملاً مشخص است که نمايندگان در تصويب اين اصل شتابزده بوده‌اند، زيرا اشاره‌ای به ترتيب قرار گرفتن رنگ‌ها، افقی يا عمودی بودن آنها و اينکه شير و خورشيد بر کدام يک از رنگ‌ها قرار گيرد، به ميان نيامده بود. همچنين درباره وجود يا نبود شمشير يا جهت روی شير ذکری نشده بود. به نظر می‌رسد بخشی از عجله نمايندگان به دليل وجود شماری روحاني در مجلس بوده که استفاده از تصوير را حرام می‌دانستند. نمايندگان نوانديش در توجيه رنگ‌های به کار رفته در پرچم به استدلالات دينی متوسل شدند، بدين ترتيب که می‌گفتند رنگ سبز، رنگ دلخواه پيامبر اسلام و رنگ دين است، بنابراين پيشنهاد می‌شود رنگ سبز در بالای پرچم ملی ايران قرار گيرد. در مورد رنگ سفيد نيز به اين حقيقت تاريخی استناد شد که رنگ سفيد رنگ مورد علاقه زرتشتيان است، اقليت دينی که هزاران سال در ايران به صلح و صفا زندگی کرده‌اند و اينکه سفيد نماد صلح، آشتی و پاکدامنی است و لازم است در زير رنگ سبز قرار گيرد. در مورد رنگ سرخ نيز با اشاره به ارزش خون شهيد در اسلام، به ويژه امام حسين و جان باختگان انقلاب مشروطيت، به ضرورت پاسداشت خون شهيدان اشاره شد. وقتی نمايندگان روحانی با اين استدلال‌ها مجاب شده بودند و زمينه مساعد شده بود، نوانديشان حاضر در مجلس سخن را به موضوع نشان شير و خورشيد کشاندند و اين موضوع را اين گونه توجيه کردند که انقلاب مشروطيت در مرداد (سال ۱۲۸۵ هجری شمسی / ۱۹۰۶ ميلادی) به پيروزی رسيد؛ يعنی در برج اسد (شير). از سوی ديگر چون اکثر ايرانيان مسلمان شيعه و پيرو علی هستند و اسدالله از القاب حضرت علی است، بنابراين شير هم نشانه مرداد است و هم نشانه امام اول شيعيان. در مورد خورشيد نيز چون انقلاب مشروطه در ميانه ماه مرداد به پيروزی رسيد و خورشيد در اين ايام در اوج نيرومندی و گرمای خود است، پيشنهاد شد خورشيد را نيز بر پشت شير سوار کنند که اين شير و خورشيد هم نشانه علی باشد هم نشانه ماه مرداد و هم نشانه چهاردهم مرداد، يعنی روز پيروزی مشروطه‌خواهان، و البته وقتی شير را نشانه پيشوای امام اول علی بدانيم، لازم است شمشير ذوالفقار را نيز به دستش بدهيم. بدين ترتيب برای اولين بار “پرچم ملی ايران” به طور رسمی در قانون اساسی به‌عنوان نماد “استقلال و حاکميت ملی” مطرح شد.

۳- پرچم در زمان پهلوی

در سال ۱۳۳۶ منوچهر اقبال، نخست وزير وقت، به پيشنهاد هيئتی از نمايندگان وزارت خانه‌های خارجه، آموزش و پرورش و جنگ طی بخش‌نامه‌ای ابعاد و جزئيات ديگر پرچم را همراه با شیر و خورشید و تاج مشخص نمود.