بیانیه جمعی از روزنامه‌نگاران، نویسندگان و شاعران افغانستان در حمایت از کنش‌های اعتراضی و ابراز همدردی با خانواده‌های سوگوار غرب کابل

کشتار دانش‌آموزان در غرب کابل در ادامه همه‌ی جنایت‌های طالبان در سراسر کشور صورت گرفته است؛ جنایت‌هایی که علیه هزاره‌ها، تاجیک‌ها، سیک‌ها، ازبیک‌ها، پشتون‌ها و بسیاری از اقوام دیگر در ولایت‌های سرپل، بامیان، دایکندی، بدخشان، پنجشیر، تخار، فاریاب، جوزجان، قندهار، ننگرهار و دیگر نقاط افغانستان جاری است.

این جنایت‌ها در اشکال بسیار مختلف و به انگیزه‌های گوناگون چون نسل‌کشی هزاره‌ها، نسل‌کشی تاجیک‌ها، نسل‌کشی سیک‌ها، کشتار طوایف پشتون مخالف طالبان، آواره‌سازی‌های اجباری هزاره‌ها، تاجیک‌ها، ازبیک‌ها و تصرف سرزمین‌های شان، انجام می‌پذیرد.

کشتار دانش‌آموزان هزاره در غرب کابل در روز جمعه ادامه‌ی نسل‌کشی‌هایی بود که از سوی نظام‌های گوناگون حاکم در افغانستان بر این قوم تکرار شده است.

با این همه، این کشتار، وجوه دیگری نیز دارد که بیانگر خفقان بیشتر و وسعت فاجعه است؛ آنچه در غرب کابل بر سر دانش‌آموزان دختر آمد، وجهه‌ی دیگرجنایت‌های طالبان است که از آن به عنوان ستم مضاعف بر زنان و دختران می‌توان یاد کرد.
آن دختران نوجوان، همچنانی که رنج هزاره بودن را زیر حکومت طالبان بر دوش می‌کشیدند؛ رنج دختر بودن و آن مفهوم اصلی زن بودن در چنین وضعیتی را نیز بر شانه داشتند و به همین دلیل، قتل دست جمعی آنان، به عنوان ستم مضاعف بر زنان، باید همچنان برجسته باشد تا مبادا جامعه فراموش کند که این جنایت‌ها، بیش از پیش به افکار گروه طالبان و مخالفت‌های آنان به حضور زنان در جامعه مرتبط است.

این برجسته‌ترین نکته است که ادعای مردم را در دست داشتن مستقیم طالبان و سازماندهی حملات انتحاری بر مراکز آموزشی، اماکن مذهبی و دیگر اماکن، تصدیق می‌کند و اما؛ برخورد خشونت‌آمیز نیروهای طالبان در زمان امدادرسانی‌های مردمی، عدم اجازه‌ی اهدای خون به زخمیان از سوی مردم و بخصوص زنان، محدودسازی خدمات صحی و اضطراری در رسیدگی به اوضاع پس از انفجار و… که به قصد بالا بردن تعداد کشته‌ها صورت گرفت، دلایل دیگر و از جمله مهمترین آن‌هاست که باز هم تأکید بر سازماندهی حملات از سوی طالبان دارد.

ما جمعی از شاعران، نویسنگان و روزنامه‌نگاران، ضمن ابراز همدردی با خانواده‌های داغدار غرب کابل، تأکید می‌کنیم که مبارزه مان علیه طالبان به شکل‌های مختلف و در توان‌های مختلف ادامه خواهد داشت. هیچ روزنامه‌نگار، شاعر، نویسنده و هنرمندی نباید فراموش کند که میدان هنر و ادبیات و اطلاع‌رسانی، میدانی برای مردم است و اگر، کسی از این صنف‌ها، به مردم پشت می‌کند؛ یعنی که آخرین سنگر و آخرین نیروی مبارزاتی را از مردم گرفته است.

ما همچنانی که تأکید می‌کنیم، موضع هر فرد کنشگر از هر صنف اجتماعی، باید موضع مردمی باشد؛ از همه مردم آزادی‌خواه در سراسر افغانستان و جهان می‌خواهیم، به این مبارزه نیرو ببخشند؛ چه با پیوستن به هشتگ‌نویسی، چه با پردازش‌های هنری، ادبیاتی، ژورنالیستی، چه با برگزاری اعتراضات داخلی و خارجی و چه با صدور بیانیه‌های جمعی؛ ما اکنون بیش از همیشه نیازمند به همبستگی با مردم هستیم. هر آنچه بتواند این همبستگی را تقویت کند ضروری و پر اهمیت است.

پیش به سوی همبستگی مردمی
برای ساختن جامعه‌ای که فراموش نمی‌کند
و روزی تقاص پس می‌گیرد
همه با هم به سوی مردم

۱- اسماعیل لعلی، روزنامه‌نگار

۲- الیاس احمدی، روزنامه‌نگار

۳- اقبال شهروند، شاعر

۴- بسم الله نادری، روزنامه‌نگار

۵-بسگل زهره نوا، روزنامه‌نگار

۶- بتول حیدری، نویسنده

۷- پروانه کبریت، گزارشگر

۸- تمنا، شاعر

۹- حسن آذرمهر، شاعر، نویسنده و خواننده

۱۰- حسین بیوک، شاعر و روزنامه‌نگار

۱۱- حسن‌رضا خاوری، مدرس و مدیرمسئول دوهفته‌نامه سیمای خرد