چه شگفت انگیز و دوست داشتنی هستند این نسل!

اینترنت در اکثر نقاط تهران قطع شده، تا شمال غرب اومدم ، تازه اینجا هم به زور باز شد، اما نگران نباشید، با اینکه امروز نیرو های سرکوبگر ، دست‌کم چهار  برابر دیروز بودند،ولی در اکثر درگیری ها مغلوب شدند،چند مورد هم که ریختند سر یک نفر ، در خیابان‌های خلوت بود که البته خیلی زود مردم برای نجات رسیدند، بسیجی ها از اتحاد و شجاعت مردم تعجب کرده بودند و ترس به جونشون افتاده ،هر جا نیروهای سرکوبگر می ریختن سر یک نفر ، سریع مردم به کمکشون می اومدند، دیروز و پریروز وقتی بسیجی ها گله ای به سمت مردم حمله می کردند، اکثر معترضین فرار می کردند، اما امروز خیلی خوب بود، در اکثر موارد مردم به بسیجی ها حمله می کردند و اونا فرار می کردن…

انتخاب میدان های شلوغ در مرکز شهر هم کار بسیار هوشمندانه ای است، چون سرکوب برای آنها دشوار تر می شود و مجبورند در برابر دوربین‌ها تا حدی ظاهر را حفظ کنند و البته مردم هم به داد هم می رسند.

مبارزه کنار این نسل جدید خیلی کیف داره، هم شجاع و هم با هوش هستند، هشتاد و هشت بسیجی ها هر بلایی می تونستن سر مردم می آوردن،وقتی هم که چند تاشون گیر ما می افتادن ، یک سری ابله هی می گفتن ما نباید خشن باشیم 😡

حالا هی باید بهشون یادآوری می کردیم ، کهریزک و شیشه نوشابه و اونهمه آدم که با گلوله کشته شدند…

ولی خب الان دیگه فرق کرده ، یکی می‌زنند،  ده تا می خورن

امروز مردم جوری ” مرگ بر جمهوری اسلامی ” را فریاد زدند که اکثر فرمانده های بسیج ، خودشونُ خیس کردن،لطفا  #اطلاع_رسانی کنیم ، براشون پوشک ببرند از پایگاه …

چه شبی شده امشب،خاک بر سرا اینترنت قطع کردن به نفعمون شد، همه ریختن تو خیابون

از جنت آباد تا میدون توحید ، کاشانی ، فردوس ، ستارخان، همه خیابونا افتاده دست مردم …

حتی اونا که نمی تونن بیان تو خیابون ، پنجره ها رو باز کردن و فریاد میزنن : مرگ بر دیکتاتور

اونا که سنشون زیاده برای جوانها سنگ جمع می کنن ، موتور تریل میاد سمت مردم می زنن ، می خوره زمین  ، موتور آتش

هر لحظه که می گذره، بیشتر عاشق این مردم میشم

#دادخواهان_دربند

۳۰ شهریور ۱۴۰۱

La liberté ou la mort

https://t.me/LaVoixDesPrisonniers

تصویر این روزها کنتراست ( تضاد) شدیدی دارد، سپیدِ سپید، در برابر سیاهِ سیاه

یک سو (“ف ا ح ش ه”) خودفروشان سرکوبگر، پلشت، بی همه چیز، بی رحم و بی شرف، که برای سرکوب چند نوجوان دادخواه که هیچ سلاحی در دست ندارند از مرگبارترین سلاح هایشان استفاده می کنند؛ و سوی دیگر انسانهای پاک، شریف، دلیر و آزادی خواهی که اگرچه بی پناه و بی سلاح در برابر وحشی ترین و بی رحمترین حکومت تاریخ ایستاده اند،اما به طرز شگفت انگیزی در حال کسب مهمترین پیروزی و انجام دگرگونی ویژه ی هزاره هستند، دگرگونی از واپسگرایی به سوی خِرَد گرایی  از بیدادگری و نابرابری  به سوی عدالت و برابری و از اوج خفقان و سرکوب به رهایی…

دو شب پیش، از #انقلاب به سمت شرق در حرکت بودم که دیدم یک گله موتورسوار بسیجی، دو ترک با چوب هایی خیلی کلفت در دست به سمت چهارراه ولیعصر هجوم می برند، با خودم گفتم ، این چوبهای به این محکمی اگر به سر کسی بخورد؟؟؟

و در آن لحظات اصلا به این فکر نکردم که یکی از همین چماق ها نصیب خودم خواهد شد !

ولیعصر، به ویژه از طالقانی تا بلوار کشاورز شبیه میدان جنگ شده بود،آنقدر گازاشک آور زده بودند که معترضین مجبور می شدند هر چند دقیقه یکبار به کوچه های اطراف پناه ببرند ، کمی دود سیگار به چشمشان برسانند تا احیا شوند و بازگردند…

صدای فریاد مردم در فضا پیچیده بود، روزهای اول بیشتر ” #مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر ستمگر می شنیدیم، اما وحشی‌گری #بسیجی ها باعث شد فریادی جز ” مرگ بر خامنه ای ” به گوش نرسد.

هر چه بیشتر گلوله و #اشک_آور شلیک می کنند، همدلی بینمان بیشتر می شود و با انگیزه تر می شویم…

هر شب به تعداد معترضین افزوده می شود …

در کنار #مردم ایستادم فریاد زدم و دقایقی بعد  آنقدر اشک آور زیاد شد که تصمیم گرفتم ، برای استراحتی کوتاه و رهایی از سوزش چشم به کوچه بروم، چند نفر کنار هم ایستاده بودند ، سیگار روشن کرده بودند و در چشم ها فوت می کردند، اینکار از شدت سوزش می کاهد، به کمک آنها رفتم ، دو سیگار را با هم روشن کردم و آدم‌ها به نوبت روبرویمان می ایستادند و در چشمهایشان فوت می کردیم…

فاصله ی بین پُک زدن و فوت کردن ، شاید کمتر از دو ثانیه باشد ، در این فاصله به چشمهای هم خیره می شدیم،

چشمهایشان !

چشمهایشان!

اکثر آدمهایی که روبریم می ایستادند تا در چشمهایشان فوت کنم، جوانهای هفده_هجده ساله، با نگاه های پر از انگیزه، امید ، خستگی و خشم؛ انگار در آن چند ثانیه ، چشمهایمان دردهایی که سالها در دلهایمان انباشت شده بود را به هم می گفتند، انگار به هم امید و انگیزه می دادیم…

چه شگفت انگیز و دوست داشتی هستند این نسل!

پاک، دلیر و باهوش،آنها تجربه همه نسل‌های سوخته را با خود حمل می کنند!

می خواهند کار را یکسره کنند ، انتقام همه زندگی هایی که سوخت را بگیرند…

به هر کدامشان که نگاه می کنم، سرشار از #عشق و #خشم می شوم، عشق به پاکی و تلاش آنها برای رسیدن به آزادی و خشم از ظلمی که به آنها می شود، اینکه پاسخ دادخواهی آنها را نیز همچون همیشه با گلوله و چماق ، سرکوب و وحشی‌گری می دهند…

ناگهان همان گله موتور سوار چماق به دست به مردم حمله کرد، بی رحمانه و با نهایت وحشی‌گری مردم بی دفاع را می زدند، چوبهای بسیار کلفت را با تمام قدرت به مردم می کوبیدند، اصلا برایشان مهم نبود چه بلایی بر سر مضروبان می آید…

ما هم با دست خالی فقط تلاش می کردیم چوب‌ها را از آنها بگیریم و به ویژه از سالخورده ها مواظبت کنیم،تا اینکه دیدم موهای  جوان را در دست گرفته اند و به سمت ماشین بازداشت شدگان می کشند ،با چند جوان دیگر برای نجات او دویدیم، با آنها درگیر شدیم و خوشبختانه جوان را نجات دادیم ، اما ناگهان یک چوب از پشت به سرم کوبیده شد و …

از حال رفتم…

وقتی به هوش آمدم و فهمیدم همین جوانها، با دست خالی مرا از دست آنها درآوردند و بالای سرم ایستادند، همه دردها را فراموش کردم…

تصویر این روزها کنتراست شدیدی دارد ،

خستگی و مقاومت

بیم و امید

سرکوب و ایستادگی

…

اما در اوج دردها به یاد می آوریم که جز زنجیرهایمان هیچ برای از دست دادن نداریم، همین دو گزینه برایمان مانده :

یا مرگ، یا رهایی

#سهیل_عربی

۲ مهر ۱۴۰۱

https://t.me/Soheil_Arabi645