یادداشتی کوتاه پیرو حجاب اجباری

با الزام حکومتی پیرو حجاب (به هرترتیب و نوعی) چهرۀ شهرها و روستاها کاملا تغییر خواهد کرد. این میل ذاتی اقتدارگرایان و حاکمان است که می‌خواهند به طوری شهودی حضور خودشان را زبانمند و تغییرات وارده را برای محکومان نشان‌دار و ملموس کنند.

از این وجه، هیچ‌چیزی، در حکومت‌های اسلامی مهمتر از حجاب نیست. وقتی زنان حجاب می‌پوشند؛ یعنی قطعا حذف می‌شوند و این یعنی که جامعه به باتلاقی با نقش‌های تحمیلی مبدل خواهد شد.

دستور حجاب اجباری امارت اسلامی طالبان

دختران اگر مکتب بروند، دانشگاه بروند، لباس دلخواه‌شان را بپوشند؛ یعنی دیگر نیروی بازدارنده‌ای نیست. دیگر ابزار اقتداری نیست که در برابر جامعه بایستد و این خیلی مهم است؛ مهمتر از همه چیز.

سال‌ها قبل در ایران با دستور مستقیم حکومتی حجاب رسمی شد و خیلی‌ها گفتند؛ خب حجاب که مشکل خاصی نیست. انواع تفکیک جنسیتی در اماکن مختلف که چیزی نیست و.‌‌..
در نهایت، امروز مردم به مرحله‌ای رسیدند که برداشتن روسری از سر، مثل انداختن یک بمب در داخل مقر پولیس حساسیت تولید می‌کند؛ گویا تمام نظام را دارد می‌لرزاند.
اگر دختران انقلاب روی سکوها، ایستادند و روسری شان را برداشتند دلیلش این بود، که کلیت نظام با همان روسری و گذاشتنش روی سر دختران گره خورده است. یعنی مستقیم با تنانگی و رفتار آنان با تنمان گره خورده است. صعبیت سلطه تا این حد است. اگر بگوییم این مهم نیست؛ پس یعنی کسی که با تنمان هرکاری می‌کند مهم نیست. در واقع این تن دیگر مهم نیست و ارزش ندارد.

اگر فردیت فرد به هرصورتی خدشه‌دار شود؛ آن‌شخص در بهترین حالت کالاشخص است. حال، افغانستان و ایران را ببینید که نیمی از جامعه، از سوی سیستم، به طرزی واضح، به صورت کالا دیده می‌شوند (زنان) و نصف دیگر هم برده (مردان) و هرگونه تغییر جزئی، حتی در تعریف نقش‌های همین دوگانۀ جعلی جنسی و جنسیتی با حذف جواب داده می‌شود.

برخورد سخت سیستم با شخصی که از جنس اینترسکس باشد یا هویت‌یابی جنسیتی ناهمخوان با استانداردهای سیستم داشته باشد یا گرایش جنسیش متفاوت باشد نیز، ظاهراً ریشه در دید تحقیرآمیز به زن دارد؛ به عنوان مثال: الفاظ فاعل و مفعول برای چند/دو/همجنسگرایان یکی از همین مسائل است.

نقش‌های جنسیتی به اصطلاح زنانه همواره به صورت جدی مورد ارعاب سیستم‌ها بوده از حمورابی تا یهودیت، از مسیحیت تا اسلام، از ارسطو تا مصر…

کثافت جایی به اوج می‌رسد که مفهوم دولت به کالاانگاری انسان هم راضی نمی‌شوند و با بازوی سیستم سرمایه‌داری در ازای این کالاانگاری، لوازم آرایشی و عمل‌های زیبایی می‌فروشد.

بخش رسانه‌ای اتحادیۀ آنارشیست‌های جغرافیای افغانستان و ایران
(بخشی از خودسازماندهی‌های فدراسیون عصرآنارشیسم)