چگونه در ایران انقلاب کنیم؟ شرایط انقلابی چیست و چگونه امکان بوجود آمدن آن وجود دارد؟

انقلاب در ایران امری ممکن است!

هر کسی می تواند مشخصه های یک انقلاب را پیش خود تصور کند و آن را توضیح دهد.

همانطور که همه ما تصور مشخصی از توفان ،سیل ،زلزله و غیره داریم که می توانیم آنها را توضیح دهیم که هر کدام چگونه رخ می دهندبنابراین تعریف ما از انقلاب و تصور ما از آن نیز چنین است.

انقلاب به زبان ساده چه رخ دادی است وقتی بخواهیم آن را نزد خود تجسم کنیم و آن را برای دیگران تعریف کنیم؟

انقلاب توده ای و میلیونی چگونه رخ می دهد و چگونه روی دادی است ؟

وقتی میلیونها نفر” به طور همزمان” به این نتیجه مشترک می رسند که به هر شکل ممکن حکومتی را سرنگون کنند “همه در یک زمان” دست به کنش انقلابی می زنند و توسط یک رهبر یا “بدون رهبر خود را با یکدیگر هماهنگ می کنند” و تا ساقط کردن حکومت از پای نمی نشینند و تنها هدف آنها معطوف به انقلاب و سرنگونی است و آنقدر به این کنش جمعی و مبارزه انقلابی ادامه می دهند تا حاکمیت و هواداران آن نیز به این نتیجه برسند که دیگر کار تمام است و مردم تصمیم جمعی خود را گرفته اند و در این حالت ریزش از حاکمیت صورت می گیرد و مقاومت حاکمیت برای ادامه سرکوب درهم می شکند.

پس به طور خلاصه انقلاب یک “کنش جمعی”، “هماهنگ “،”پایدار “و” پیوسته”  توده های میلیونی مردم تا پیروزی است.

بنابراین “هماهنگی میلیونی مردم “و “تداوم بی وقفه مبارزات” و “ریزش از حاکمیت”و “شکست سیاست سرکوب و عدم مقاومت بخشی از حاکمیت یا تمامیت آن “از مشخصه های شرایط انقلابی است.

در شرایط انقلابی ، نیروهای نظامی ، امنیتی و  سیاسی حکومت به این جمع بندی می رسند که سقوط رژیم حتمی است و عزم مردم برای انقلاب جزم شده است و مردم برای سرنگونی آمده اند.

شرایط حتمی انقلابی باعث ریزش وجدا شدن نیروهای رژیم می شود.

مناطق آزده شده در روند انقلاب محل تجمع جدا شدگان حاکمیت می گردد.

دولت های جهان به سقوط حتمی حاکمیت واقف می گردند و روی اسب مرده حکومت دیگر سرمایه گذاری و حمایت نمی کنند.

آلترناتیو مردم در روند انقلاب مشخص شده و نقشه راه مردم و نیروهای انقلابی آماده است.

سئوالی که مطرح می شود آنست که آیا برای هماهنگی بین مردم لزوما نیاز به رهبری است؟ اگر مردم از قبل به نوعی به توافقات جمعی و ارزیابی مشترک رسیده باشند و خود را با یکدیگر هماهنگ کرده باشند آنگاه لزوما نیاز به رهبری نیست.

نکته ای که مهم است آن است که اگر ، چه در دنیای مجازی و چه در دنیای واقعی دست از زندگی روزمره برداریم و در مجازی به جای روزمره نویسی ، همه یکصدا شده و فقط حول یک مطالبه هماهنگ شوند و همه فقط به یک موضوع یعنی انقلاب و براندازی بپردازند و فقط در باره آن بنویسند آن موقع نشانه آن است که هماهنگی ذهنی و قلبی بین ما صورت پذیرفته است و سپس این هماهنگی در عمل را می توان وارد عرصه واقعی زندگی کرد.

در واقع اگر در تئوری و فضای مجازی هماهنگ شویم سپس آن را در پراتیک و عمل می توانیم اجرائی کنیم.

تا زمانی که روحیه انقلابی جمعی فضای مجازی را تسخیر نکند در نتیجه قادر به تسخیر خیابان ها نخواهیم بود چراکه برای جنگ واقعی ابتدا باید روحیه انقلابی نمود عینی پیدا کند.

ما بايد ابتدا در مجازی از حالت تدافعی ، حمايتي و خبر رساني خارج شويم و بر روي خود سازماندهي و آموزش آن و امر انقلاب در مجازي متمرکز شویم و اين يعني تمركز و وارد شدن به حوزه تهاجمي و آغاز مباحث تدارک عملی انقلاب و تئوریزه کردن آن که در مرحله بعدی وارد گام عملی تدارک انقلاب شویم.

آرمان رهایی خواه