پرنده های مهاجر

شش ماه از مهاجر شدن در کشور سوم – پاکستان به قصد پناهنده شدن در کشور دوم می گذرد و گذراندن این مدت نامعلوم برای آنانی که بر هر اساس و داستانی به کشوری مهاجر و پناهنده میشوند، حس مشترک و ناگواری ست.
زمانی که به شکل غیر قانونی به سوی پاکستان آمدیم، چشم دیدهایی از وضع مردمانی که از ترس جانشان به پشت مرز آمده بودند و برخورد مرزبانان و گروه طالبان که با شلاق مردم را پراکنده میکردند قابل توصیف نبود.
البته هنوز هم همینطور است.
زندگی غیر قانونی در پاکستان نسبتا از ایران بهتر است به این دلیل که سازمان ملل ورقه ای برای مهاجرین میدهد که پولیس با آنها کاری نداشته باشد ( اخبارهایی مبنی بر زندانی کردن آزار و رشوت پولیس هم گزارش شده ) در کنار آن مشکل زبان و کار نیز وجود دارد.

‏
همزمان بعد از سقوط افغانستان هزاران هزار خانواده رهسپار ایران می شدند که رسیدن به ایران نسبت به پاکستان بسیار مشقت بار و ناممکن به نظر می آمد اما برای فرار از جنگ، مردم می روند اما مردمی که ایران میروند با مشکل زبان و کار زیاد روبرو نیستند اما برخورد عده ی متعصب مردم وجود دارد و در کنار آن دولت ایران سال هاست با دستگیری افغانستانی ها مستقیم اخراج می‌کند و با این شرایط مهاجرین زیادی به سمت ترکیه و اگر توان مالی پیدا کردند به یونان و سپس به اروپا رهسپار میشوند.

جنگ طولانی؛ گذشته و آینده ی دو نسل این کشور را بر باد داد. نسل گذشته ای که از شرایط جنگی راضی نبودند و برای انتخاب سرنوشت بهتر به ایران، پاکستان و سایر کشورها رفتند و سال ها دور از وطن برای صلح و آبادی وطن غربت را تحمل کردند و بسیاری در دوران نظام جمهوریت برگشتند و فکر کردند کشور آباد می شود.

پدرم در دوران جنگ مجاهدین به ایران رفت و همچون دیگر مهاجران غیر قانونی تحت نظام دیکتاتور و سیستم خودکامه جمهوری اسلامی از هیچ امتیازی برخوردار نشد و همچنان در طبقه پایین جامعه یعنی فرودست باقی ماند.

حالا با تکرار دوباره قدرت به دست گروه مرتجع و بنیادگرای اسلامی تالبان؛ اکثریت مردم آسیب پذیر مجبور به ترک خانه هایشان شدند.

در ۲۰ سال قبل، آمریکا و ناتو زیر نام عملیات پاکسازی تروریزم در افغانستان وارد فعالیت های جنگی گسترده شدند. گروه های تروریستی داخلی با حمایت کشورهای منطقه به شکل پنهان و آشکار فعالیت می کردند و این گروه ها برای بیرون راندن آمریکایی ها و اروپایی ها از خاک افغانستان با نیروهای دولتی و نیروهای خارجی با زور انفجار و ترور و آسیب رسانیدن به افراد ملکی فعالیت کردند.
و در نهایت با مذاکره دو ساله میان آمریکا و طالبان، تحت نام صلح توافق بر خروج کامل آنها در تاریخ معین صورت گرفت که این توافق یعنی تحویل کامل قدرت بدون خونریزی بدست طالبان.
یعنی آمریکا همانطور که در یک هفته توانست طالب را از قدرت پنج ساله کنار بزند همانطور توانست غلام حلقه به گوش خود را طی یک مذاکره جنایی در یک هفته دوباره به قدرت برساند.
آمریکا و غرب در پهنای قدرت متمرکز و سرمایه داری روز افزونش از گذشته تا اکنون هر جنایتی با برنامه ای طولانی مدت در سطح منطقه انجام داده و میدهد.
و حالا با نقشه هایی که در افغانستان دارند از راه دور نه با هزینه های هنگفت داعش بلکه با قیمت ارزان طالب؛ جنگ داخلی و منطقه را مدیریت و برنامه ریزی میکند.
‏

مردمی که نزدیک به سه قرن زیر نام پرچم، اقوام مختلف، زبان و مذهب… با هموطنان، کشورهای همسایه، کشورهای همچون انگلستان، اتحاد جماهیر شوروی، آمریکا و ناتو جنگیدند و نسل در نسل آتش جنگ ادامه پیدا کرد محال است بتوانند این همه سیاست های تفرقه انداز تاریخی و خطرناک را تشخیص دهند و در نهایت بتواند از این جنگ طولانی خلاص شود.
‏
‏حالا من هم شبیه پدرم مهاجر شده ام مهاجرتی که بار سنگین و مفهومی و اعتراضی با خود داشته است، اعتراضی مداوم بر هر چه هست و نباید باشد.
اعتراض ضد هر نوع اقتدار و حمایت از اعتراض ها، فعالیت های مجازی و مبارزه با افکار تبهکارانه ای که عملی شده برای ترور و وحشت مردم برای رسیدن به منابع و منافع بیشتر.