خاوران سَندِ جنایت دولت اسلامی – شیعی حاکم بر ایران است!

By Hasse-Nima Golkar

 خاوران سَندِ جنایت دولت اسلامی – شیعی حاکم بر ایران است!

دولت فاشیستی اسلامی – شیعی حاکم بر ایران، پس از به قدرت رسیدنش دربهمن ماه ۱۳۵۷ به نام “انقلاب”؛ پلّه به پله آغاز به ایجاد و گُسترش جّو ترس و وَحشت بر علیه افراد و گروه های مُخالف سیاسی – عقیدتی خود در جامعه نمود.  با اِعمال تفتیش عقاید مذهبی – سیاسی و با بَستن مراکز علمی – آموزشی،  کشور را به تدریج به دوره ای از تاریکی اجتماعی – سیاسی و غم انگیزی در تاریخ معاصر ایران به ویژه در دهه ی شَصت خورشیدی فرو بُرد.

از آن زمان تا کنون، علاوه بر سرکوب کردن، شکنجه و کُشتار چندین هزار انسانِ دگر اندیش از خُردسال تا بُزرگسال در خیابان ها، دو قتل عامِ وحشیانه در تابستان های ۱۳۶۰ و ۱۳۶۷ که می توان از آنها به عنوان هولوکاست نیز نام بُرد، در درون زندانها به وقوع پیوسته است. کَشتار نخست در سال ۱۳۶۰ بیشتر برعلیه سازمان های کمونیستی و چپ بود و دومی در سال ۱۳۶۷ بیشتراز همه برعلیه سازمان اسلامی – شیعی “مجاهدین خلق ایران” و همچنین بر علیه سازمان های چپ، اتفاق اوفتاد که متاسفانه از جانب نیروهای اُپوزیسیون به نَدرت از قتل عام سال ۱۳۶۰  نام بُرده می شود.

قطعنامه ی ۵۹۸ ” شورای امنیت سازمان ملل متحد”  مبنی بر آتش بَس و پایان دادن به جنگ بین خُمینی در ایران با صدام حسین در عراق در تاریخ ۲۷ تیر ماه ۱۳۶۶ صادر گردید و آیت الله خمینی یک سال پس از این، با جُمله ی معروف ” من این جام زهر را می نوشم” آنرا به اجبار پذیرفت.

بر اساس طرحی انتقام جویانه و از پیش تعیین شده توسط خمینی، از یک سو به دلیل خشم از شکست در جنگ و از جانب دیگر برای حفاظت و نجاتِ نظام اسلامی از خطر فروپاشی، به دنبال فُرصتی برای یافتن قُربانی بود.

در تاریخ چهارم مُرداد ماه ۱۳۶۷، “سازمان مجاهدین خلق ایران” با پُشتیبانی تجهیزات سنگین نظامیِ صدام حسین، از راهِ مَرز شرقی عراق، تهاجمی را بر علیه رژیم خمینی آغاز نمود.

اکنون، به بهانه ی این حمله ی نظامی، خمینی طرح انتقام گیریِ پیشین خود را کلید زَد و فَرمانی فاشیستی صادر کرد که مضمون آن از جمله چنین است: ” … تمامی زندانیان سیاسی در سراسر کشور که  مُخالفِ نظامِ اسلامی هستند را با هر وسیله ی مُمکن؛ فوری و بدون کوچکترین تَرحُمی نابود نمائید.”!

بر همین پایه، گروهی مخفی به نام “هیأت مرگ”  در تابستان ۱۳۶۷ تشکیل گردید. شرکت نمایندگانِی از قوه قضائیه [جعفر نیّری]، دادستان کل کشور [مرتضی اِشراقی]، وزارت اطلاعات و امنیت [مصطفی پورمحمدی] و ابراهیم رئیسی، “رئیس جمهور” کنونی که دارای نقش کلیدی به عنوان معاون دادستان تهران درآنزمان داشت، انجامِ این قتل عام را ممکن ساخت.

زندانیان سیاسی برای گروه بندی شدن و مُشخص بودن وضعیت اشان می بایستی که در جلسات “هیأت مرگ” به  چندین پُرسش “ساده” پاسخ می دادند:

 – آیا نماز می خوانی؟

 – آیا نظام اسلامی را قبول داری؟

 – آیا هنوز هم بر سَرِ موضع سیاسی خود پافشاری می کنی؟

 و نظیر اینگونه سؤالات.

بر پایه ی چگونگی پاسخ های هر زندانی، “هیأت مرگ” آنها را به انتظار برای اعدام شدن در گروه های گوناگون طبقه بندی می کردند که در نتیجه، کمترین تعداد آنها تا پنج هزار زندانی سیاسی قتل عام شده و نیز ناپدید گردیده در تابستان ۱۳۶۷، تخمین زده شده است. اجساد بسیاری از کُشته شدگان در گورستان های دسته جمعی و پنهانی مدفون شده اند که یکی از آنها “گورستان خاوران” واقع در جنوب شرقی تهران می باشد که در جنبش دادخواهی به آن “گُلستانِ خاوران” می گویند و این یکی از اَسناد مُهم و انکار ناپذیر بر علیه دولت اسلامی حاکم بر ایران می باشد.

هنوز پس از سی و سه سال، تمامی ابعاد این جنایت بزرگ توسط دولتِ اسلامی حاکم بر ایران، صرف نظر از رنگ و شکل سیاسی اش – اَعَم از جناح های اصولگرا و یا اصلاح طلب – در مورد این نسل کُشی وحشیانه، تا کنون نا گفته باقی مانده است و کارگزاران سیستم جهانی سرمایه داری حاکم نیز تا کنون به واسطه ی داشتن منافع در همکاری و هماهنگی با دولت سرمایه داری در ایران، همچنان در مورد این  فاجعه ی اجتماعی در سکوتی غیر انسانی به روابط سیاسی – اقتصادی خود ادامه می دهند.

حمید نوری (مشهور به عباسی) متولد ۱۳۴۰ خورشیدی که در تاریخ هجدهم آبان ماه ۱۳۹۸ در فرودگاه بین المللی آرلاندا واقع در شمال استکهلم (سوئد) دستگیر گردید، یکی از عاملین طبقه بندی زندانیان سیاسی برای اجرای شکنجه و قتل عام در زندان گوهر دشت کرج واقع در غرب تهران می باشد. او در آن زمان به عنوان دادیار زندان، زیر نظارتِ مُستقیم “هیأت مرگ” قرار داشت و اینک، خوشبختانه قرار است که او در دادگاه جنائی استکهلم در تاریخ  ۱۹ مرداد ماه ۱۴۰۰ به اتهام “جنایت جنگی بر علیه بَشریّت” و همچنین “قتل عَمد”، تحتِ دادرسی قرار گرفته تا پاسخگوی رفتارهای وحشیانه ی خود در تابستان ۱۳۶۷ باشد.

 ما نَه فراموش می کنیم و نَه می بَخشیم!

مُبارزات همچنان ادامه دارد!

آغاز دادخواهی علیه “حمید نوری” به جُرم جنایات علیه بشریت در ایران