قسمت اول «اما گلدمن» : یادی از ۱۳ زن مبارز آنارشیست تا روز جهانی زن

اما گلدمن (۱۸۶۹-۱۹۴۰)، زن مبارز آنارشیست ، نقشی اساسی در توسعه فلسفه سیاسی آنارشیسم در آمریکای شمالی و اروپای اوایل قرن بیستم داشت. او اولین کسی است که مسئله تبعیض‌های جنسی را در سیاست مطرح کرده‌است. او به‌خاطر دفاع از حقوق زنان ازجمله حق سقط جنین و دستمزد برابر؛ ۸ سال به زندان رفت.

گلدمن اعتقاد دارد که زنان خود می‌توانند خود را از قید و بندهای جامعه آزاد کنند؛ اگر خود را به عنوان یک شخصیت قبول کنند نه یک کالای جنسی؛ تا زمانی که خود نخواهند بچه به دنیا نیاورند؛ اگر این حق را به کسی ندهند که صاحب بدن آن‌ها باشد؛ اگر حاضر نباشند که خدمتکار خدا باقی بمانند

اما گلدمن در یک گتوی کوچک یهودی نشین روسیه و در سال ۱۸۶۹ به دنیا آمد. وضعیت بد اقتصادی او را مجبور کرد که مدرسه را ترک نموده و در یک کارخانه مشغول به کار شود. در ۱۵ سالگی پدرش سعی کرد که او را مجبور به ازدواج کند که زیر بار نرفت. بالاخره اما گلدمن موفق شد در ۱۸۸۵ پیش خواهرش در آمریکا برود. وی در آمریکا نیز دچار فقر مفرط بود. در بیست سالگی با یک مهاجر روس ازدواج کرد و در کمتر از ده ماه از او طلاق گرفت.اما گلدمن سخنگوی «کارزار مبارزه با ۸ ساعت کار روزانه» شد. بعد از آن گلدمن با آثار پطر کروپوتکین آشنا شد. اما گلدمن در یک سخنرانی در نیویورک سال ۱۹۱۶. او کارگران بیکار را تشویق می‌کرد به جای اتکا به خیریه‌ها یا کمک دولتی، خود اقدامی مستقیم انجام دهند.

در سال ۱۸۹۲ همراه با دوستش الکساندر برکمن تصمیم گرفت که هنری کلی فریک، کسی که به کمک نیروی ارتش اعتصاب در یک کارخانه در پنسیلوانیا را سرکوب کرده بود، ترور کند. برکمن خود اسلحه را تهیه کرد و این کار را به عهده گرفت اما فقط توانست فریک را زخمی‌کند. برای این کار برکمن ۲۲ سال زندان رفت. به خاطر یک سخنرانی که گلدمن در آن از برکمن دفاع کرده بود گلدمن نیز یک سال زندانی شد.

مدت کوتاهی بعد از آزادی دوباره به خاطر مقاله‌اش در دفاع از حق سقط جنین زندانی شد. در ۱۹۰۶ الکساندر برکمن از زندان آزاد شد و با هم آموزش سیاسی را آغاز کردند. آن‌ها به کمک یکدیگر مجلهٔ ادواری به نام مام زمین را منتشر می‌کردند که در سال ۱۹۱۷ توسط دولت آمریکا توقیف شد.

گلدمن ابتدا توسط دولت آمریکا لغو تابعیت شد، اما در آمریکا ماند و به مبارزه پرداخت و چندین سخنرانی دربارهٔ آنارشیسم و نیز نمایشنامه‌های نویسندگان اروپایی مانند هنریک ایبسن، آگوست استریندبرگ، جرج برنارد شاو و دیگران انجام داد.

در ۱۹۱۷ دوباره به خاطر فعالیت‌های آنارشیستی از جمله تأسیس اتحادیهٔ «سربازی نه» علیه شرکت آمریکا در جنگ، دستگیرشده و مدت دو سال را در حبس گذراند. در سال ۱۹۱۸ به همراه الکساندر برکمن و ۲۴۷ تن دیگر از آمریکا اخراج و به روسیه ردّ ِمرز (اخراج) شد. ادگار هوور که این ردّ مرز را تدارک دیده بود او را خطرناک‌ترین زن در آمریکا نامید.

گلدمن با مشاهدهٔ وضعیت روسیهٔ شوروی به تقبیح آن پرداخت و از وضعیت زندگی مردم در روسیه و سرکوب شدید دولت هراسناک شد.

در آغاز به شدت علیه دولت به خاطر سرکوبگری اش سخنرانی کرد. آنارشیست‌های دیگری نیز به وی پیوستند تا جنگ داخلی دیگری را آغاز کنند. اولین و آخرین نتیجهٔ این کوشش‌ها در «شورش کرونشتات» بازتاب یافت، جایی که سربازان متمرد کوشیدند تا قیامی را علیه دولت به راه بیندازند. در روسیه به دیدن پطر کروپوتکین رفت و در زمان مرگ او در خانه‌اش بود. در مراسم تدفین معلمش (پطر کروپوتکین) سخنرانی کرد. در دسامبر ۱۹۲۱ توسط تروتسکی و ارتش سرخ مورد حمله قرار گرفت.

گلدمن به انگلستان رفت و حتی بعد از مدتی در آمریکا سخنرانی کرد. در۱۹۳۶ برکمن خودکشی کرد. گلدمن در ۶۷ سالکی برای کمک به انقلابیون به اسپانیا رفت. در ۱۹۴۰ در شهر تورنتو در کشور کانادا درگذشت.