دستکم ۲۵۵۰ زن در ۱۶ سال گذشته در هند به اتهام جادوگری با شیوه‌هایی خشونت‌بار به قتل رسیده‌اند

هارالد شاه، پادشاه نروژ پسر خودش به همراه شصت تن از دوستانش را در سال ٩۵٠ میلادی به اتهام جادوگری به آتش سپرد. برخی از سرخ پوستان آمریکای شمالی، ویندوها و هورون‌ها، در آستانه قرن بیستم جادوگران را می‌سوزاندند. در افسانه‌ها نیز زیاد خوانده‌ایم که جادوگر خبیث به آتش سپرده می‌شود.

ژاندارک که در جنگ صدساله بر ضد انگلستان، رهبری فرانسوی‌ها را برعهده داشت، بعد از دستگیری از جمله به جرم جادوگری در سال۱۴۳۱درآتش سوزانده شد.

آتش جهل، افراد بی‌شماری را به کام کشید: از جمله فقط در شهر کرکوسن در جنوب فرانسه بین سال‌های ١٣٢٠ تا ١٣۵٠ میلادی بیش از ٢٠٠ تن، و در سال ١٣۵٧، ٣١ نفر را به جرم جادوگری آتش زدند.

فقط در یک سال (١۵٩٠-١۵٩١) در وردنفلسر آلمان ۴٩ زن جوان را به جرم ساحرگی سوزاندند. از آنان قبل از سوزاندن، زیر شکنجه اعتراف گرفته بودند که با شیطان در کار فحشا بوده‌اند.

در بامبرگ بین سال‌های ١۵٢۴ تا ١۶٢۵، بیش از سیصد نفر، و از سال ١۶٢۵ تا ١۶٣٣، ششصد تن از جمله بچه‌های هفت تا ده ساله را به همین جرم آتش زدند. در وورتسبوگ فقط در عرض پنج سال (١۶٢۵-١۶٣١) نهصد نفر از جمله یک پزشک و تعدادی بچه را سوزاندند.

در فولداو درعرض ده سال (١٠٨-١۶١٨) هفتصد تن را به آتش سپردند. سال ١۶٧٩ در سالزبورگ ٩٧ متهم به جادوگری را در شیوع بیماری احشام مقصر شناختند و سوزاندند. در انگلستان نیز فقط در یک سال به حکم قاضی ویژه جادوگران، صدها تن به همین جرم آتش زده شدند. در سایر مناطق اروپا نیز وضع به همین منوال بود. از جمله هنگامی که سال ١۵۴٢ در شهر ژنو طاعون شیوع یافت، آن را به جادوگران نسبت دادند و شمار زیادی را آتش زدند. قاضی همچنین حکم سوزاندن مادر خودش را هم صادر کرد.

از اواخر قرن شانزدهم، تعقیب جادوگران فقط کار ماموران و مفتشان نبود، بلکه مانند اپیدمی شیوع پیدا کرده و تقریبا همه را در بر گرفته بود. تعقیب و بازجویی و شکنجه و آدم سوزان تا قرن هجدهم ادامه یافت. سال ١٧٨٢ سوئیس شاهد آخرین اعدام در سرزمین خود بود. فرد متهم به جرم جادوگری در شهر گلاروس را با شمشیر گردن زدند.

در سال ١٧٩٣ دو زن را درلهستان سوزاندند. دامنه تعقیب به آمریکا نیز کشید، به طوری که سال ١۶۴۵ نوزده نفر را در شهر دنور نزدیک بوستون آتش زدند.آرتور میلر نمایشنامه «شکار جادوگران» را سال ۱۹۵۳ در همین مورد نوشت. انتشار این نمایشنامه در بحبوحه دوره وحشت مک‌کارتیسم جنجالی به پا کرد.چون میلر با زیرکی از تعقیب جادوگران به تعقیب روشنفکران و دگراندیشان نقب زده بود.

گذشته از جادوگری، هرگونه بدعت‌گذاری دینی نیز با سوزاندن در آتش کیفر داده می‌شد. با تفتیش عقاید و افکار، مردم را به جاسوسی و خبرچینی تحریک کرده هزاران نفر را شکنجه کردند و سوزاندند. تعداد دقیق اعدام‌ها مشخص نیست، اما به تخمین می‌شود گفت که طی ششقرن تفتیش افکار، هزاران نفر سوزانده شدند.

آتش زدن بدعت‌گذاران تا سال ١٨٠٨ادامه یافت. در آخرین محاکمه، بعد از شکنجه‌های وحشیانه محکومان را به میدان شهر می‌آوردند تا در حضورمقامات و مردم اعتراف کنند. اما محکومان غالبا چنان زیر بار شکنجه له شدهبودند که نای اعتراف نداشتند. بعد هیمه‌ها را می‌افروختند و محکوم را می‌سوزاندند. اموال محکومان را هم قبلا ضبط می‌کردند.

——————————————————————————————————————————————————————————————————–

آدرس و اسامی صفحات مرتبط با مجموعه عصر آنارشیسم