تلاش سلطنت طلبان برای نفوذ در جنبش کارگری

معنای کار اسانلو نه فقط وابستگی مالی بلکه از آن اساسی تر، نقض استقلال سیاسی جنبش کارگری درایران است!

بخش های وسیعی از مناطق کارگری در ایران، امروز، سرزمین اعتصابات، اعتراضات وتحرکات کارگری است. جنبش مطالباتی کارگران، در شرایطی دشوار و با هزینه ای بس سنگین، در مقابله با تهاجم نئولیبرالی در دفاع از سطح زندگی و دستاوردهای کارگران هر روز ابعاد بزرگتری می یابد. نهادهای امپریالیستی و جریانات اپوزیسیون بورژوائی، در غیاب دیگر جنبشهای بزرگ اجتماعی، نمی توانند جنبش کارگری مشهود و پر غلیان ایران را در محاسبات استراتژیک خود برای تغییر رژیم نادیده بگیرند. از این رو در تلاش اند، تسمه خود را بر گردن این جنبش انداخته و آن را در جهت اهداف خود کانالیزه کنند. آن ها بازی رژیم اسلامی را تکمیل می کنند. رژیم اسلامی ایران فعالان کارگری و خانواده هایشان را با اخراج، بیکاری و زندان، گرسنگی می دهد تا تسلیم شوند، و امپریالیست ها و بورژواهای اپوزیسیون هم روی این گرسنگی و استیصال، سرمایه گذاری می کنند تا فعالان کارگری ی تحت فشار را وسوسه کرده و آن هائی را که چنین کمکی را بپذیرند، منّت دارِ اخلاقی و بدهکار سیاسی خود سازند. ما پیشتر شاهد حضور و تلاش عوامل” سولیدارتی سنتر” و کارگزاران ایرانی آنان مانند مهدی کوهستانی در ایجاد تشتت و تفرفه میان فعالان کارگری و تشکل های آنان در ایران بوده و به سهم خویش برای افشاء آن تلاش کرده ایم.

امروزصد هزار دلاری که از طرف صاحب تلویزیون اندیشه در برابر دوربین تلویزیون در اختیار منصور اسانلو قرار داده شد، بخشی از هزینۀ پروژۀ جریان سلطنت طلب برای یدک کردن جنبش کارگری به اپوزیسیون بورژوائی رژیم است. این پول، کِرمِ سر قلاب است. متاسفانه باید بگوییم آنگاه که منصور اسانلو در همان نمایش تلویزیونی و اشک تمساح ریختن مجری آن برنامه آقای” فرامرز فروزنده”، برزبان میراند: « انسانیت فراتر از نگاه های بستۀ طبقاتی می تواند عمل کند و یک پیوند عمیق بین همۀ انسان ها برقرار کند به پاس انسانیت!» بدین ترتیب سیاست آشتی طبقاتی را بار دیگر عریان کرده و به بذل و بخشش آقای ” نادر دُرمانی” به نمایندگی از صاحبان این پروژه گردن نهاده است.

سه کارگر زندانی،آقایان شاهرخ زمانی، محمد جراحی و رضا شهابی در پیامی خطاب به منصور اسانلو از او خواسته اند این پول را پس دهد تا در صف کارگران باقی بماند. ما ضمن همدلی با این دوستان لازم می دانیم یاد آور شویم که اولاً ایراد اصلی کار اسانلوتنها پذیرش این پول نیست، این پول را به این خاطر در اختیار وی گذاشته اند که او پیش از دریافت پول بامداخله گری و فرستادن پیام به کنفرانسهای جریان سلطنت طلب وبطور مشخص پیام اسکایپی در برگزاری نخستین مجمع عمومی سالیانه شورای ملی ایران در تورنتو، وارد بازی در بساط این جناح از بورژوازی شده و ایفای نقش واسط در پروژۀ آن ها برای تطمیع فعالان کارگری را پذیرفته است. ثانیاً معنای کار او نه فقط وابستگی مالی بلکه از آن اساسی تر، نقض استقلال سیاسی جنبش کارگری ایران است.

کار منصور اسانلو نتیجۀ خط مشی رفرمیستی ریشه دار او نیست. کار او قبل از هر چیز یک انتخاب سیاسی است. کارگران ایران گرایشات سیاسی مختلفی دارند. منصور اسانلو هم مثل هر شهروند ایرانی حق دارد به هر جریان سیاسی از جمله به سلطنت طلبان یا به اصلاح طلبان حکومتی تمایل داشته باشد. منتها نقشی که منصور اسانلو در این بساط سیاسی بر عهده گرفته است، بیش از صرف داشتن یک گرایش سیاسی است. او پذیرفته است که در این پروژه سیاسی، نقش لولای اتصال با جنبش کارگری در ایران را بعهده بگیرد. مسئلۀ پول، تازه بعد از این است که اهمیت و معنی پیدا می کند. از اینرو حتا اگر او این پول را رد کند، مادام که این نقش را پس ندهد، از اینگونه پروژه های ضد کارگری فاصله نگرفته و آن ها را محکوم نکند، استقلال طبقاتی جنبش کارگری را زیر پا گذاشته است.