مُبارزه با قانونِ حجاب در ایران

مبارزه با قانون حجاب

اقدامات غیرمتمرکز و افقی ذیل جنبش «زن، زندگی، آزادی» نمونه‌ای از خودسازماندهی‌های بدون رهبری است که می‌تواند نافرمانی و شورش را در زیر سلطۀ خون‌خوارترین حکومت‌ها به پیش ببرد. برداشتن و سوزاندن حجاب در اماکن عمومی، کوتاه کردن موها و برگزاری تجمعات ناگهانی با هدف ایجاد اختلال در نظام سلطه و به چالش‌کشیدن اقتدار دولت، همه و همه با اصول خودگردانی و خودسازماندهی‌های بدون رهبری هم‌پوشانی‌ دارد.

خلاقیت عمومی در «عمامه‌پرانی»، از زیباترین و دلنشین‌ترین جلوه‌های روزهای اعتراضات مردمی بود. اگر سیستم تئوکراتیک موجود با هویت و پوشش ما در تقابل است ما هم با پوشندگان لباس اقتدار حاکم در تقابل هستیم. چالشی مستقیم برای نظام تمامیت‌خواه سرمایه‌داری دینی حاکم بر جغرافیای موسوم به ایران و اقدامی مستقیم علیه نمادی اساسی از نمادهای نهادهای سرکوب.

دولت ایران به این اقدامات غیرمتمرکز با افزایش سرکوب، از جمله بازداشت، زندانی کردن و در بسیاری از موارد اعدام فعالان، پاسخ داد. چه به جرم هشتگی و چه به جرم حذف سرکوب‌گری…

با وجود این، پایداری چنین جنبش‌هایی نشان‌دهندۀ مقاومت روش‌های آنارشیستی در برابر قوانین سرکوبگر است. سرکوبی که تنها بخش اندکی از آن سرکوب شامل اجرای قوانین سختگیرانه‌تر حجاب و اعزام گشت ارشاد برای اجرای کدهای لباس بوده است.

با روی کار آمدن دولت پزشکیان، دولت با اجرای طرح عفاف و حجاب و کمک‌گرفتن از تمامی امکانات دولتی اعم از بنگاه‌های تولیدی و اقتصادی دست‌اندرکار مد و لباس تا دوربین‌های «تمامی» اماکن موجود و… برای اعمال کدهای شرعی لباس، باز به نظر می‌رسد که روش‌های آنارشیستی از طریق اقدامات غیرمتمرکز و مردمی در مقاومت علیه قانون اجباری حجاب در جغرافیای ایران نقشی کلیدی ایفا کند.

در این مبارزه، ما آنارشیست‌ها به عنوان بخشی از مردم معترض می‌توانیم با آمادگی از پیش و برنامه‌ریزی و رصد شرایط، در بزنگاه‌ها هم، همانند همیشه و به هر شکل ممکن و با هر شدت لازمی با عموم همراهی کنیم؛ بالاخص که بر نارضایتی و خشم مردم در همه عرصه های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی افزوده شده است.

البته باید توجه داشت که مسئله گرانی‌ها هم فشار مضاعفی بر مردم وارد کرده است و از طرفی دولت با قانون حجاب و جریمه سنگین می‌خواهد هم سرکوب کند، هم به تبعیض جنسی و جنسیتی ادامه دهد و هم دستش را در جیب مردم بکند. از طرفی با گران کردن دلار (به عنوان تنها فروشنده دلار  در بازار آزاد) و گران کردن بنزین و برق و غیره هم همچنین سعی دارد خود را تامین مالی کند تا به نقش امپریالیستی خود در منطقه ادامه دهد.

مردم برای خلاصی از شر حکومت تئوکراسی حاکم بر ایران و قوانین متحجراته و سرکوبگرانه آن در نهایت هیچ چاره‌ای ندارند تا که روزی بالاخره تصمیم نهایی خود را برای رویارویی آخر و نابودی جمهوری اسلامی بگیرند و دیر یا زود مجبور می شوند که وارد این پروسه نهایی مبارزاتی بشوند.

تلاش‌های ما مردم، همچنان اقتدار دولت را به چالش می‌کشند. همان‌گونه که فرزندان بسیاری از همین سرکوب‌گران امروز برای آزادی‌های فردی خود تلاش می‌کنند _با وجود سرکوب شدید_؛ فردا خود این مزدوران با چالش خرید سوراخ موش روبه‌رو خواهند شد.

بخش رسانه‌ای فدراسیون عصر آنارشیسم