وَریشه مُرادی در اعتصاب غذا بر علیه اعدام

وریشه مرادی در اعتصاب غذا بر علیه اعدام

دختران گریلا کوبانی، پرچمداران جسارت، آزادی و برابری، همچنان نماد مقاومت و ایستادگی در برابر ستم و ستمگران هستند. این زنان شجاع، شانه به شانه یکدیگر ایستاده و با تمام توان از سرزمین پرافتخار کوردستان دفاع کرده‌اند. آن‌ها نمادی از مبارزینی هستند که در طول تاریخ نقش‌آفرین هر حماسه‌ای بوده اند. دختران کوبانی به چشم و چراغ آزادی‌خواهان جهان تبدیل شده‌اند؛ کبوتران سپید آسمانند  که بشارت‌دهنده کوردستان آزاد و آینده‌ای از انسان‌های رها و آزاد هستند.

وریشه مرادی، یکی از این زنان جسور، اکنون در زندان جمهوری اسلامی اسیر است. او که در نبردهای کوبانی زخمی شده بود، همچنان در صف اول مبارزات برای آزادی قرار دارد. امروز، وریشه در اعتراض به بی‌عدالتی و حکم اعدام در اعتصاب غذا به سر می‌برد. جسارت وریشه که مانند نامش از کوه‌های بلند کوردستان الهام گرفته، نشانه‌ای از مقاومت و ایستادگی در برابر بی‌عدالتی است. وریشه مرادی برای عدالت، حقوق انسانی و برابری مبارزه می‌کند؛ نه تنها برای مردم کوردستان، بلکه برای تمامی کسانی که به دنبال آزادی و عدالت هستند.

وریشه مرادی، همانند دیگر زنان گریلا، نماد فداکاری و مبارزه در برابر هر نوع اقتدارگرایی است. این زنان با بنیان‌گذاری شوراهای مردمی و سیستم خودمدیریتی، در برابر سرکوب و فاشیسم ایستادگی کرده‌اند. مبارزه وریشه، چه در میدان نبرد و چه در زندان، نشان‌دهنده این واقعیت است که مبارزه برای عدالت هرگز متوقف نخواهد شد .

در طی سال‌ها، آنارشیست‌های جهانی  نیز برای آرمان والای جامعه دموکراتیک خودگردان شورایی در کنار دیگر نیروهای مبارز جنگیده‌اند و جان فدا کرده‌اند .این آرمان، بزرگ‌ترین تهدید و آلترناتیو یست واقعی برای سیستم‌های سرمایه‌داری و هر شکلی از دولت است. به همین دلیل، کسانی که برای برقراری چنین جامعه‌ای آزاد و برابر تلاش می‌کنند، به شدت تحت تعقیب سیستم و دولت‌ها قرار می‌گیرند؛ یا در زندان‌های دولتی حبس می‌شوند و یا در میدان مبارزه توسط عوامل دولت‌ها کشته می‌شوند.

اما این آزادگان با آرمان‌های خود نه تنها ترسی به خود راه نمی‌دهند، بلکه حتی زندان و دادگاه‌های فرمایشی را به میدان مبارزه برای آزادی تبدیل می‌کنند و جانشان را برای آرمانشان فدا می‌کنند. ما آنارشیست‌ها با تمام وجود از مبارزات و اعتصاب غذای وریشه مرادی حمایت می‌کنیم و معتقدیم که انتخاب نحوه و ابزار مبارزه باید به اراده فرد واگذار شود تا خودش مسیر مبارزه‌اش را تعیین کند.

از دیدگاه آنارشیسم، اعتصاب غذای زندانیان سیاسی شکلی از مقاومت مبارزه مستقیم علیه سیستم‌های سرکوبگر است. این اقدام نمادی از ایستادگی در برابر بی‌عدالتی، اعتراض به شرایط غیرانسانی زندان‌ هاست آنارشیست‌ها همیشه از اعتصاب غذا زندانیان سباسی حمایت کرده اند، زیرا نمایانگر اراده فرد برای مقابله با ستم، حتی به قیمت به خطر انداختن جان خود، و شکستن ساختارهای اقتدارگرایانه است. اعتصاب غذا به‌عنوان یکی از ابزارهای مبارزه، قدرت اراده فرد را در برابر سیستم سرکوبگر برجسته می‌کند.

زنانی همچون وَریشه مرادی، زینب جلالیان، پَخشان عزیزی و … تاریخ مقاومت و آزادی‌خواهی را بازنویسی کرده‌اند و همچنان به‌عنوان نمادهای مقاومت در دل انسان های ازاده جهان می‌درخشند.

هیچ‌کس آزاد نیست تا زمانی که همه آزاد باشند.

مقاومت زندگیست

مبارزه پیروزیست

بخش رسانه ای فدراسیون عصر انارشیسم

 پی نوشت: وریشه مرادی (با کٌد سازمانی “جوانا سنه”)، متولد ۱۳۶۴ خورشیدی در سنندج، زندانی سیاسی کورد، کنشگر حقوق زنان و محیط زیست و عضو جامعه زنان آزاد روژهلات کوردستان «کژار»، بیش از ۱۴ ماه است که به اتهام بَغی (قیام مسلحانه بر علیه حکومت اسلامی) در زندان اوین به سر می‌برد و با احتمال اعدام شدن روبروست. او از تاریخ ۱۹ مهرماه ۱۴۰۳ اعتصاب غذای نامحدود خود را برای جلب توجه افکار همگانی جهان به مبارزه بر علیه اجرای حُکم اعدام (تروریسم دولتی) آغاز کرده و وضعیت سلامتی‌اش بسیار وخیم گزارش شده است.